ένας θαυμαστός καινούριος κόσμος (στο wordpress)

Πετάχτηκα μέχρι το Wordpress και μου άρεσε τελικά.

Πήρα μαζί μου την όρεξη, την αισιοδοξία, τη δική μου γραφή, όλα τα παλιά ποστ και τα έβαλα στις βαλίτσες μου. Πάτησα ένα κλικ και διακτινίστηκα. 

Θα με βρείτε εδώ 

The busy bee

Ξεκίνησα αυτό το blog πριν από 12 χρόνια, λίγο πριν τον θάνατο του πατέρα μου, πολύ πριν παντρευτώ, πριν μετακομίσουμε σε αυτό το σπίτι, πριν γεννήσω τη Δανάη, τη Μιράντα. Ήταν πάντα σαν ψυχοθεραπεία να έρχομαι να γράφω τις προσωπικές μου σκέψεις, χωρίς να περιμένω απάντηση από κανέναν, ποτέ δεν προσποιήθηκα κάτι, μπορεί να μην αποκάλυψα εδώ τα πάντα, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου είναι εδώ. Χαρές, λύπες, χαμόγελα, αστεία, συνήθειες, βόλτες, ταξίδια, βιβλία. Αυτά που θέλω να θυμάμαι. Αυτά που θέλω να μείνουν γραμμένα.

Το blog χρειάζεται ανανέωση όμως και ένα από τα πρώτα βήματα είναι η μεταφορά σε άλλη πλατφόρμα. Αν σας φαίνονται ακαταλαβίστικα αυτά που λέω, το blogger αργοπεθαίνει και δεν έχει πολλά να δώσει. Θα το απατήσω με το wordpress και θα κάνω μια καινούρια αρχή. Θέλω να μεταφέρω αρχικά μερικά από τα πιο αγαπημένα μου κείμενα εκεί και σταδιακά να το εμπλουτίζω με νέα και παλιά.

Το παλιό blog θα είναι εδώ για όσους θέλουν να το επισκέπτονται αλλά όλα τα νέα και φρέσκα πράγματα θα βρίσκονται στο άλλο. Αν έχετε οποιαδήποτε πρόταση που θα με διευκολύνει στην αλλαγή ή αν είχατε παρόμοια εμπειρία, μη διστάσετε να μου την πείτε.

Μου αρέσουν αυτά τα challenges που βάζω στα καλά καθούμενα στον εαυτό μου, στριμώχνοντας τα μέσα στο πρόγραμμα της ημέρας. That’s me, a busy bee. 

Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας

Μια από τις αγαπημένες ταινίες που αγαπάμε να βλέπουμε ξανά και ξανά είναι τα 101 σκυλιά της Δαλματίας. Φαντάζεστε, λοιπόν, τη χαρά μας όταν παραλάβαμε το ομώνυμο βιβλίο, μια νέα, εικονογραφημένη και λαμπερή εκδοχή της ιστορίας από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Ο Peter Bently έχει προσαρμόσει το αρχικό κείμενο της Dodie Smith και μαζί με την καταπληκτική εικονογράφηση του Steven Lenton έχουν απογειώσει το δημοφιλές, εδώ και 60 χρόνια, παραμύθι. Η μετάφραση στα Ελληνικά έχει γίνει από την Αργυρώ Πιπίνη. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που τα 101 σκυλιά της Δαλματίας κυκλοφορούν σε εικονογραφημένο βιβλίο, όλα αυτά τα χρόνια.

Το ευχαριστηθήκαμε αρχικά σαν read aloud πριν τον ύπνο γιατί το κείμενό του είναι ευκολοδιάβαστο και σχετικά σύντομο.

Την επόμενη ημέρα περάσαμε στις λεπτομέρειες και …είναι πολλές!

Υπάρχουν, για παράδειγμα, πολλά κρυμμένα στοιχεία στις σελίδες. Ή τουλάχιστον εμείς τα ονομάσαμε έτσι, για να καταφέρουμε να περάσουμε κι άλλο χρόνο με το αυτό το υπέροχο βιβλίο.

Πόσα παράθυρα έχει το σπίτι των Ντίαρλι;

Ποια γράμματα κρύβονται στη σιδερένια πόρτα της έπαυλης της Κρουέλα ντε Βιλ; Και τι συμβολίζουν;

Τι γράφει η πινακίδα του αυτοκινήτου της Κρουέλα;

Είναι πράγματι 101 τα σκυλιά της Δαλματίας στην τελευταία σελίδα;

Μπορούμε να βρούμε ονόματα για όλα τα σκυλάκια;

Ποια στυλιστική εμφάνιση της Κρουέλα κερδίζει το πρώτο βραβείο;

Και φυσικά, με έμπνευση τις σελίδες, τα κορίτσια ζωγράφισαν τις δικές τους εκδοχές σε λευκές σελίδες.

Η Κρουέλα της Δανάης δεν είναι εκπληκτική;

Είμαι σίγουρη ότι θα το λατρέψετε και θα το αναζητάτε ξανά και ξανά για να ανακαλύψετε κρυμμένους θησαυρούς.

Θα το βρείτε εδώ 

Βάλε αυτό το βιβλίο στο ...πρόγραμμα

Αν μας επισκεφτεί κανείς, θα παρατηρήσει ότι παντού στο σπίτι υπάρχουν βιβλία, στα ράφια (ως είθισται), αλλά και στα κομοδίνα, στο μπάνιο, στην κουζίνα, στο τραπεζάκι του σαλονιού, στο πάτωμα. Θα έλεγε κανείς ότι διαβάζουμε αρκετά, φυλλομετρούμε βιβλία, τα χρειαζόμαστε πριν τον ύπνο, δεν τα φοβόμαστε, μην τα σκίσουμε, μην τα τσακίσουμε, τα αγαπάμε και καμιά φορά τα ερωτευόμαστε.

Στον αντίποδα, είμαστε μια οικογένεια άκρως εξαρτημένη από την τεχνολογία. Με τους δυο γονείς να έχουν ζήσει την εποχή που "κατέβαζαν" τραγούδια από το Napster και το Limewire, με κινητά που αλλάζουν χέρια χωρίς γονική συναίνεση, με apps που διασκεδάζουν και χαρίζουν ξέγνοιαστες στιγμές, στους νέους πολίτες αυτού του μοντέρνου κόσμου.

Πρόσφατα ξεκίνησα μια συνεργασία με τις Eκδόσεις Ψυχογιός για το Mini Market και ένα από τα πρώτα παιδικά βιβλία που ζήτησα να παρουσιάσω ήταν «Το πρώτο μου βιβλίο για Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές και προγραμματισμό». Ένα βιβλίο που εμβαθύνει στο ενδιαφέρον των παιδιών για την τεχνολογία που ήδη γνωρίζουν και συνεχίζει ένα βήμα παραπέρα. Σε ένα ταξίδι στον κόσμο του coding.

Αν εγώ, λοιπόν, έμαθα τυφλό σύστημα στα 19 μου, τα παιδιά μου θα μυηθούν στα μυστικά του προγραμματισμού από τα 6! Πρόκειται για ένα υπέροχα έξυπνο βιβλίο με κινούμενα μέρη που εξάπτουν την φαντασία, κρύβουν πληροφορίες και δημιουργούν μια interactive σχέση με το βιβλίο.

Το κείμενο είναι γραμμένο με απλά λόγια με σκοπό να καθοδηγήσει βήμα βήμα τα παιδιά (και γιατί όχι;) και κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία που θέλει να μάθει περί προγραμματισμού. 

Η υπέροχη εικονογράφηση το κάνει τόσο ευκολοδιάβαστο και οικείο και σε μικρές ηλικίες. Η Μιράντα λατρεύει τη σελίδα με το laptop και η Δανάη επανέρχεται ξανά και ξανά στις σελίδες για να ανακαλύψει κάθε φορά κάτι καινούριο. Τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει το δικό μας coffee table book στο οποίο ανατρέχουμε για να μάθουμε και να παίξουμε μαζί του.

Έχω την εντύπωση ότι δεν θα μπορούσα να ορίσω, αυστηρά, μια ηλικία για το αναγνωστικό κοινό, κάθε ηλικία έχει να μάθει κάτι από αυτό!

Στην Αγγλία αλλά και σε άλλες χώρες, ο προγραμματισμός είναι υποχρεωτικό μάθημα στο σχολείο. Στην Ελλάδα, το μάθημα της πληροφορικής στα δημοτικά αποτελεί ευχάριστη πρόοδο από τα δικά μου μαθητικά χρόνια αλλά είναι αρκετά πίσω σε σχέση με όλα αυτά που ήδη γνωρίζουν τα παιδιά! Η γλώσσα του προγραμματισμού είναι μια γλώσσα σαν όλες τις άλλες, που αν διδαχθεί από νωρίς (σαν τα αγγλικά π.χ.) υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δημιουργηθούν κι άλλες Silicon Valley, γιατί όχι και στην Ελλάδα!

Think positive! 

Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο από εδώ! 

Τεχνολογικές παρεξηγήσεις

Παρεξήγηση Δανάης

-Μαμά, ποιος είναι ο Χρήστης;
-Ποιος χρήστης;
-Αυτός που ανεβάζει όλα αυτά τα βίντεα (sic) στο γιουτιουμπ, στο βάιμπερ, στο σναπτσατ;
-Τι εννοείς; Δεν είναι ένας, είναι πολλοί.
-Μα λέει «ο Χρήστης ανέβασε»

Παρεξήγηση Μιράντας

-Μαμά, μπορείς να μπεις σε αυτή την εφαρμογή που βάζεις τι καιρό θέλεις να κάνει την άλλη μέρα;

Δεν είδα το μήνυμά σου

Σήμερα άκουσα ένα μικρό αλλά πολύ δυνατό podcast του αγαπημένου μου Note to Self. Ξεκινούσε με την μαρτυρία μιας κοπέλας για έναν φίλο της που απλά εξαφανίστηκε. Δεν απαντούσε στα μηνύματα, ούτε στις κλήσεις, ούτε στα email. Ανησύχησε τόσο ώστε σκέφτηκε μήπως θα έπρεπε να ψάξει στα νοσοκομεία. Αλλά όταν ρώτησε τον αδερφό του, αυτός της είπε ότι είναι μια χαρά, είναι ζωντανός φυσικά, απλώς δεν απαντούσε στα μηνύματά της για κάποιο λόγο.

Είναι σημείο των καιρών να εξαφανιζόμαστε, επειδή είμαστε πολύ απασχολημένοι. Ή να ξεμπερδεύουμε με ένα χρόνια πολλά στο facebook. Να μην απαντάμε στις προσκλήσεις για πάρτι ή να λέμε ότι θα πάμε και τελικά να μην ειδοποιούμε για την απουσία μας. Απλώς αδιαφορούμε, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι ένας ολόκληρος άνθρωπος βρίσκεται από πίσω. Συμπεριφερόμαστε στους άλλους σαν να μην υπάρχουν. Δεν θέλουμε να τους βλέπουμε να κλαίνε, δεν θέλουμε να δούμε τις συνέπειες των πράξεων μας, χωρίζουμε με ένα μήνυμα, άψυχο.

Μας μαθαίνουν να μη μας νοιάζει τι λέει ο κόσμος αλλά θα έπρεπε να μας νοιάζει ακριβώς αυτό. Να είμαστε δίκαιοι απέναντι στους άλλους. Να μην τους κρατάμε αν δεν τους θέλουμε, αλλά τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς και να τους αφήσουμε ελεύθερους.

Προσπαθούμε να βρούμε τον εαυτό μας κάνοντας yoga ή meditation για να γίνουμε καλύτεροι αλλά συμπεριφερόμαστε στους άλλους σαν μηδενικά, αδιαφορώντας για τα συναισθήματά τους και την στάση μας απέναντί τους. Θέλουμε να νιώσουμε πρώτα καλά με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Γινόμαστε καλύτεροι μόνο μαζί με τους άλλους.

Χρειάζονται 10 δευτερόλεπτα για να γράψεις ένα μήνυμα και 5 λεπτά για να κάνεις ένα τηλεφώνημα. Κανείς δεν θα πει ποτέ «θα προτιμούσα να μην με είχες πάρει τηλέφωνο», θα νιώσει ότι δεν είναι μόνος, ότι τον σκέφτηκες.

Οπότε, ας φτιάξουμε μαζί τη λίστα.

Σε ποιον χρωστάμε ένα τηλεφώνημα; Σε ποιόν είπαμε «κλείσε και θα σε πάρω εγώ» και δεν τον πήραμε ποτέ; Με ποιον θα κάναμε μια μεγάλη βόλτα περπατώντας ο ένας δίπλα στον άλλον, μιλώντας, γελώντας, συζητώντας;

Drama Queen

Το παρακάτω διαβάζεται πιο ευχάριστα ακούγοντας παράλληλα αυτό

Τις τελευταίες είναι σαν το μυαλό μου να μου λέει «ε Ελένη, προσπαθώ να κάνω μια σοβαρή συζήτηση μαζί σου» κι εγώ να απαντώ «ναι, το καταλαβαίνω και σε αγνοώ». Είναι, βασικά, σαν να φόρεσα το μπλουζάκι μου ανάποδα, το μπροστά πίσω ας πούμε, με ενοχλεί η ετικέτα στον λαιμό, ξέρω ακριβώς τι να κάνω για να νιώσω καλύτερα αλλά δεν το έχω κάνει ακόμη. Προσαρμόζομαι κι εγώ μαζί με όλη τη σχολική κοινότητα, στα ωράρια, τα στριμωγμένα ψώνια, τις γεμάτες τσάντες, τα νέα πρόσωπα. Υστερώ λίγο στα ρούχα κατηγορίας «πηγαίνω τα παιδιά το πρωί στο σχολείο», όλα μου φαίνονται ή για την παραλία ή overdressed για την περίσταση. Χαίρομαι όταν έχω ΤΕΤΟΙΑ προβλήματα. To small talk με γονείς με χαλαρώνει τελικά. Θέλω να βλέπω μόνο χαμογελαστά μάτια δίπλα μου. 

Φωτεινά σημεία

• Το βιβλίο των θρησκευτικών της τρίτης δημοτικού είναι ανέλπιστα καλό. Αναφέρονται πολλά στοιχεία για τη διαφορετικότητα, την ανοχή, το σεβασμό σε άλλες θρησκείες. Δεν είναι πια ένα βιβλίο κατηχητικού ή εισαγωγής στον Χριστιανισμό αλλά μια καλή προσπάθεια για μια πιο σφαιρική γνώση γύρω από τη θρησκεία.
• Η Δανάη, μετά την υπέροχη δασκάλα των δύο πρώτων τάξεων, έχει δάσκαλο φέτος. Η αλλαγή φαίνεται πολύ θετική για όλη την τάξη!
• Βλέπω Narcos, Gypsy και Marcella.
• Έχω χάσει 5 κιλά.
• Πηγαίνουμε ακόμη στη θάλασσα τα ΣΚ.

Σκοτεινά σημεία

• Ψάχνω για συνεργασίες όσον αφορά τα κείμενα και δεν έχω ανταπόκριση, με στεναχωρεί λίγο.
• Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας με τα περισσότερα έξοδα.
• Νυστάζω το πρωί, νυστάζω το μεσημέρι, νυστάζω το βράδυ.
• Κόπηκε η φόρα του διαβάσματος που είχα πάρει το καλοκαίρι, οπότε από την ημέρα που γυρίσαμε έχω διαβάσει 2-3 κεφάλαια από τη Ρουθ αλλά μου αρέσει πολύ!

Ναι, θα είμαι Drama Queen για λίγο ακόμη, ευχαριστώ!