Hot spots
Λίγο αργότερα την ίδια μέρα, η Παναγιώτα είχε φάει ήδη ένα πορτοκάλι και πήγαινε για το δεύτερο και της λέω «κι άλλο πορτοκάλι θα φας καλέ;» Και μου απαντάει: «γιατί; δεν θέλεις να πάρω βιταμίνες;»
αχαχαχαχχαχα
Όπως έγραψα στα πέντε πράγματα της chain κατάστασης που ταλανίζει την blogόσφαιρα κάνω συλλογή από φάρους και καμηλοπαρδάλεις. Στην πραγματικότητα τη συλλογή την κάνει η μαμά μου αφού αυτή μου έχει πάρει σχεδόν όλα τα κομμάτια.
Όσον αφορά τις καμηλοπαρδάλεις όλα άρχισαν όταν μετακόμισα σε αυτό το σπίτι και δυο φίλες μου χάρισαν ένα ρολόι με φόντο καμηλοπαρδάλεις. Έ δεν ήθελε και πολύ, σιγά σιγά μαζεύτηκαν πολλές, δημιουργήθηκε και το ειδικό ραφάκι μπροστά στο τραπέζι της κουζίνας, κάτω από το ρολόι και η συλλογή καλά κρατεί. Μάλιστα πρόσφατα ένα φιλικό ζευγάρι μου χάρισε ένα παζλ με θέμα… καμηλοπαρδάλεις το οποίο το έκανα καδράκι και θα πάρει τη θέση του κι αυτό κοντά στη συλλογή σύντομα.
Οι φάροι δεν θυμάμαι πως ξεκίνησαν, ποια ήταν η αφορμή πάντως τώρα διακοσμούν το σπιτάκι μου και εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες. Είναι πολλοί, άλλοι μικροί, άλλοι μεγάλοι, άλλοι κεριά, άλλοι ρεσό, πάντως όλοι είναι πανέμορφοι.
Κι επειδή είπαμε να το ρίξουμε στην υγιεινή διατροφή ιδού οι σαλάτες που φάγαμε χτες το βράδυ, ταΐζαμε και 10 νοματαίους… αλλά εμείς τις φάγαμε μόνοι μας!
Χτες το βράδυ είδαμε τον Λαβύρινθο του Πάνα και αναρωτιέμαι σήμερα, τόσες ώρες μετά, πως το κοριτσάκι δεν είχε χεστεί πάνω του με όλα αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα που της μιλάγανε, με τα ζουζούνια που την πλησιάζανε και με τα κουλά που της συμβαίνανε. Δεν ίδρωσε ούτε μια φορά το καλό μου. Ενώ εγώ αντίθετα είχα ψιλοτρομάξει κι ας έμοιαζε με παραμύθι, μου θύμιζε και τα point and click games που παίζω, τα escape the rooms, γιατί το κοριτσάκι είχε κάτι tasks να κάνει που τις τα είχε βάλει ο Φαύνος. Τι είναι Φαύνος, δεν ήξερα, στα ισπανικά η ταινία λέγεται El Laberinto del Fauno, ενώ στα ελληνικά μεταφράζεται Ο λαβύρινθός του Πάνα. Θυμάμαι είχα μια κασέτα παλιά με κάτι τραγούδια περίεργα και κάτι έγραφε για τον Πάνα, αλλά έπρεπε να κάνω μια έρευνα και να τι έμαθα. Στον καθολικισμό «Φαύνος» ονομάζεται ο τραγόμορφος θεός Παν. Και αντιγράφω από το blog της Epsilon
“Το δεύτερο που θέλω να σχολιάσω είναι η εντελώς άκυρη μετάφραση του τίτλου, η οποία προκύπτει από την αγγλική απόδοση του πρωτότυπου ισπανικού τίτλου. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί την υιοθετήσαμε. Άλλο ο Πάνας κι άλλο ο Φαύνος. Ο Πάνας ήταν θεότητα των αρχαίων Ελλήνων κι ο Φαύνος η αντίστοιχη ρωμαϊκή version. Θα μου πείτε, έχει τόσο μεγάλη σημασία; προσωπικά νομίζω πως ναι γιατί όταν κάτι αποδίδεται λάθος, δημιουργεί και μια λανθασμένη αρχική εντύπωση στον θεατή που πάει εντελώς ανίδεος για το τί θα δει. Κι αν δεν έχει και γνώσεις μυθολογίας ή δεν έχει διαβάσει από πριν την περίληψη της ταινίας, θα σχηματίσει την εσφαλμένη άποψη ότι πρόκειται για την ίδια θεότητα.”
Για το τριήμερο δεν θα πάμε πουθενά, αλλά θα το ξαναπώ, αν δεν έχεις δουλειά δεν έχεις και τριήμερα, ούτε Σαββατοκύριακα, όλες οι μέρες θα πρέπει να είναι ίδιες, αλλά που να το εμπεδώσω. Ακόμη χαίρομαι όταν έρχεται η Παρασκευή, είναι στο χρωμόσωμα και δεν φεύγει με τίποτα η συνήθεια.
Δεν πειράζει.
Η καλή μου Psipsinel μου πέταξε το μπαλάκι και πρέπει να σας γράψω πέντε πράγματα που δεν ξέρετε για μένα και μετά να το πετάξω αλλού.
Θα παντρευτώ εντός του έτους.
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το internet.
Κάνω συλλογή από φάρους και καμηλοπαρδάλεις.
Έχω κάνει μόνο 30.000 χλμ. με το αυτοκίνητό μου σε 5 χρόνια.
Κάποια μέρα θα ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα.
Τώρα πιάσε το μπαλάκι…
Agency: Scholz & Friends, Berlin
Κουρεύτηκα απελπιστικά κοντά, ένα καρέ, φτυστή η Τζίνα Αλιμόνου μετά το γάμο με τον Βαρδινογιάννη. Τώρα προσπαθώ να αποκτήσω και το τουπέ ώστε απόψε που θα πάμε σε παρακμιακή ταβέρνα, βλέπε Τσικνοπέμπτη, να μη φάω πόρτα και να κερδίσω ένα αξιοπρεπές σέρβις. Η αλήθεια είναι ότι δεν γουστάρω και πολύ την παρέα. Θα είναι φίλοι φίλης και άγνωστοι Χ. Οι δεύτεροι παραμένουν αδιάφοροι αλλά οι πρώτοι σε παρόμοια εξόρμηση για μάσα μάς είχαν στήσει τουλάχιστον μια ώρα και όταν ήρθαν η «κυρία» φύσαγε τα νύχια της για να στεγνώσει το μανόν. Τότε το αντιμετώπισα με αξιοπρέπεια και έπεσα με τα μούτρα στο φαγητό χωρίς να με νοιάζει τη εντύπωση θα δώσω, κυρίως για να μην ανοίξω το στόμα μου. Τώρα δεν ξέρω πως θα αντιδράσω αν έχουμε παρόμοια περιστατικά. Αγόρασα μια καταπληκτική μπλούζα από το κινέζικο της γειτονιάς, ιταλική μου επισήμανε το κινεζάκι, νέα παραλαβή και θα κάνω μπαμ. Τώρα που το σκέφτομαι είναι πολύ πιθανό να με μπερδέψουν με τη Τζίνα. Υψηλή αυτοεκτίμηση τικ. Στα 62 σταθερά κάθε πρωί χωρίς ρούχα τικ (καλά η Τζίνα θα είναι στα 50 με σταθερό επιτόκιο για χρόνια αλλά δεν πειράζει, το θέμα είναι η σταθερότητα.) Καινούρια πούδρα από τη Mac που καλύπτει τα πάντα τικ. Μάσκα από αυτή που παγώνει και μετά την τραβάς τικ. Μπλούζα ιταλική από κινεζάκι με σατέν λεπτομέρειες τικ. Τακούνι που μπορεί να μη σε χτυπήσει απόψε τικ. Αγκαζέ τον mr special που μπορεί να φωταγωγήσει και τη Βασιλίσσης Σοφίας με το χαμόγελό του τικ. Burberry κολόνια τικ. Καλή διάθεση λόγω καιρού τικ. Ανεβήκαμε στην επιφάνεια επιτέλους. Καιρός ήταν. He he he!
Ήρθε το laptop και είναι καλά! Φτου να μη το ματιάσω, έκλεισε σχεδόν ένα μήνα μακριά μου, στον μακρύ διάδρομο με τα άλλα laptop, τους εκτυπωτές και τα χίλια μύρια χαλασμένα μηχανήματα. Περίμενε καρτερικά την παραγγελία από τη Γερμανία, κι όταν νόμιζε πως κανείς δεν του έδινε σημασία, ήρθε ο τεχνικός, του άλλαξε βρακάκι, του έβαλε καινούρια ρούχα και με πήρε τηλέφωνο. Κι εγώ δεν αντιστάθηκα ούτε στιγμή. Κι από τότε είμαστε μαζί, σαν δυο παλιοί καλοί φίλοι.
Και συνεχίζω.
Άλλα νέα;
Ο Αντωνάκης έβαλε λέει γκολ προχτές αλλά κανείς δεν χάρηκε κι αυτός στεναχωρήθηκε αρκετά που δεν θα παίξει μάλλον απόψε με την Εθνική στο φιλικό.
Δεν βλέπω μεγάλη προσέλευση στο τεστάκι μου και στεναχωριέμαι. Με ξέρετε δεν με ξέρετε να το κάνετε. Και μετά θα με μάθετε. Ουφ. Άντε ένα ποστ πιο κάτω είναι. Ευχαριστώ τη Ναυσικά και τον Πανούλη που προσπαθήσανε. Ψάχνω και δουλειά βρε παιδιά, άλλα το λαπτοπ περίμενα. Άντε για τους υπόλοιπους πρόδωσα την μια απάντηση.
Από τότε που έκλεισε το Monitor τα blogs νομίζω πως απομακρύνθηκαν το ένα από το άλλο, σαν να κλειδώθηκαν στον εαυτό τους και μόνο αν έχεις αρκετή υπομονή και όρεξη για ψάξιμο θα βρεις κανέναν διαμαντάκι παραπεταμένο στο google.
Λοιπόν ετοιμαστείτε για γιορτές, στις 10 έχει η μανούλα, στις 14 ο Άγιος, παρά τρίχα για μια μέρα Τσικνοπέμπτη και μετά 19 Καθαρά Δευτέρα.
Επίσης σε δυο μέρες αρχίζει το Lost στην Αμερική. Και το περιμένω σαν το παιδί τη μάνα, σαν η γη τη βροχή, σαν το διψασμένο στόμα το νερό. Αν έχετ ε δει έστω και λίγο με καταλαβαίνετε, οι υπόλοιποι τι να πω, ξεκινήστε αμέσως! Sawyer sawyer Locke.
Επίσης να σας ενημερώσω ότι διαβάζω το Σουέλ της Ιωάννας Καρυστιάνη και μου αρέσει πολύ. Είναι από αυτές τις ιστορίες με τις μικρές λεπτομέρειες, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα καμώματα των ανθρώπων. Τα λάθη και τα σωστά. Στην αρχή με ξένισε που είχε να κάνει με ναυτικούς αλλά τώρα μου αρέσει τόσο πολύ που δεν θέλω να το αφήσω…
Να σας πω επίσης ότι ξανάνοιξε το Startpoint και πολύ χαίρομαι γι’αυτό. Αλήθεια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ανακάλυψα το internet; Πολλά αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα.
Και μια τρομερή διαφήμιση της Greenpeace που δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Επισκεφτείτε το site.
