27/5/06

Λεπτομέρειες

Τελικά μερικές φορές η τύχη σου χαμογελά. Προς το παρόν μου έχει κλείσει το μάτι. Συμβαίνουν τόσα πολλά τις τελευταίες μέρες, κατά τα άλλα φαινομενικά ήρεμες ημέρες.

Απέναντι μετακόμισαν κάτι παιδάκια, κάνουν πολύ φασαρία αλλά είναι ωραίο θέμα για παρακολούθηση, για κουτσομπόλα καλή είμαι, και για αργόσχολη μάλλον.

Τη Δευτέρα έχω ένα σημαντικό ραντεβού οπότε ίσως να σταματήσω να είμαι αργόσχολη. Στην πραγματικότητα είναι ένα ραντεβού αίνιγμα. Στη συγκεκριμένη δουλειά με έχουν καλέσει δύο φορές για συνέντευξη, να με δουν δύο διαφορετικά άτομα, ο διευθυντής και η υπεύθυνη δημιουργικού, τώρα με θέλει ο διευθυντής πάλι.
Λες να έχουμε είδηση; Λες να μου χαλάσουν οι καλοκαιρινές μου διακοπές και να βρω δουλειά; Χαχαχαχααχα. Πολύ αστείο.

Η μανούλα είναι μακριά αλλά περνάει όμορφα, ο αδελφούλης κάνει τα μπάνια του με την παρέα του, η αδελφούλα τρέχει με τον Βασίλη στον Πανελλήνιο. Η Παναγιώτα χτες στο τηλ. : «Κουρεύτηκα και τώρα δεν ιδρώνω. Και ο Στάθης στο σχολείο μου είπε ότι μοιάζω σαν τρελή με αυτό το κούρεμα, κι εγώ του είπα… γιατί κόκκινα είναι; Αν ήταν κόκκινα θα ήμουν σαν τρελή.»

Απόψε θα πάμε στα μπουζούκια, στον Βέρτη συγκεκριμένα, μας βγάζει έξω μια φίλη για τα cumpleaños της, αλλά καλύτερα να μη το φωνάζω! Όχι, δεν είναι ότι δεν θέλω να πάω αλλά κάθε βράδυ διπλοκλειδώνω με έχει πιάσει ένας φόβος ότι κάποιος θα μπει στο σπίτι και θα μας κλέψει, οπότε καλέ μου κλέφτη ας μην είσαι τουλάχιστον blogger και μάθεις ότι θα λείπω από το σπίτι απόψε το βράδυ. Τουλάχιστον μην πάρεις το λαπ τοπ.

Τι συναισθήματα έχεις σήμερα λοιπόν εσύ που με διαβάζεις;
Εγώ;



















αγωνία
(θα πάω κομμωτήριο σε λίγο και δενξέρω αν θα πετύχει το χτένισμα)

απορία (τι θα γίνει στο ραντεβού τη Δευτέρα)
ικανοποίηση (έφτιαξα τέλειο κέικ στο καινούριο μου μίξερ, κι αυτό δώρο για τη γιορτή μου από τη μαμά όμως)
βαρεμάρα (πρέπει να βγάλω τα ρούχα από το πλυντήριο, εδώ και ώρα δεν το ακούω)
γλυκιά γεύση (πλησιάζει η επέτειος με το μωράκι μου, 6 χρόνια φέτος από τότε που τα φτιάξαμε, ένας χρόνος αρραβώνα και κάπου στα 27 χρόνια γνωριμίας, καλό ε;)
έννοια (για τη μαμά, κληρονομημένη από τη μαμά, για την αδερφή, τον αδερφό, τα ανιψάκια, να είναι όλοι καλά, γεροί και πάντα κοντά μου, όσο μακριά κι αν βρίσκονται)
ενθουσιασμό (χτες μας επισκέφτηκε η ξαδερφούλα που μένει τώρα κοντά στο Δουβλίνο και έπεσε η ιδέα να την επισκεφτούμε το καλοκαίρι, αχ να αρχίσω να ψάχνω για εισιτήρια, λες τελικά να μας τα χαλάσει όλα αυτή η δουλειά; )
ενδιαφέρον (για τη συνέχεια στο τεράστιο βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω, λέγεται «Σπίτι από φύλλα» και είναι ένα τέρας που θα με φάει ολόκληρη)



Μπορείτε τώρα να μου πείτε γιατί μου κόλλησε το Are you lonesome tonight,
Do you miss me tonight του Elvis Presley;

26/5/06

Cow Parade




Μου την έκανε δώρο η αδελφή μου για τη γιορτή μου.
Και τα δρώμενα της πόλης ήρθαν και στο σπίτι μου!

19/5/06

ΓΙΟΡΤΗ;

Πόσες γιορτές έχω ζήσει; Πόσα χρόνια πολλά έχω ακούσει;
Πέρυσι δέχτηκα τα χρόνια πολλά κι από τον μπαμπά μου, φέτος… σιωπή! Δεν μπορώ να μην συγκινηθώ, πέρασε αρκετός καιρός που αποφεύγω να σκεφτώ το θέμα στην πραγματική μου διάσταση και τώρα που πάει το μυαλό μου εκεί αναπόφευκτα κάτι συμβαίνει, κάτι με κατακλύζει, μια δύναμη τόσο μεγάλη που μπορεί να με ρίξει κάτω. Πώς χάνονται οι άνθρωποι; Πώς σβήνει ένα χαμόγελο; Πώς μένουμε μόνοι; Τον θυμάμαι τόσο ζωντανό αλλά και ταλαιπωρημένο; Πού πήγε; Πού είναι τώρα;

Αν πω ότι μου λείπει θα είναι τόσο λίγο…

12/5/06

Να θυμάσαι τον Αρθούρο!



Λοιπόν, μετά την πρόσφατη επίσκεψη της irene στο blog μου, μπήκα και «ρούφηξα» το δικό της. Μου άρεσε πολύ, είναι από τα λίγα blog που πραγματικά διάβασα, λέξη προς λέξη. Λοιπόν θα σταθώ σε αυτό το post γιατί μου θύμισε μια δική μου, παρόμοια ιστορία που την είχα σχεδόν ξεχάσει!
Πριν από 6-7 χρόνια, μπορεί και περισσότερα, τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στην Αθήνα, έπαιρνα μια φίλη μου και μπαίναμε στα λεωφορεία χωρίς να ξέρουμε που ακριβώς πάμε. «Πάμε για εξερεύνηση!» Μια από αυτές τις φορές, σε μια από αυτές τις βόλτες, βρεθήκαμε στη Γλυφάδα! Περιμένοντας στη στάση για το λεωφορείο της επιστροφής προς Αθήνα, κάθισα δίπλα σε μια γιαγιούλα η οποία άρχισε να μας διηγείται μια ιστορία για κάποιον… Αρθούρο! Ήταν ερωτική ιστορία δικιά της από το παρελθόν. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες – θα ρωτήσω τη φίλη μου αν θυμάται αυτή – πάντως το παραμύθι είχε ηθικό δίδαγμα! Κάτι για την αγάπη και τον έρωτα. Μας είδε «νεούδια» και είπε να μας δώσει μια συμβουλή! Τότε ήταν και μια περίοδος που καιγόμουν για έναν τύπο και χάλαγα μεγάλες ποσότητες φαιάς ουσίας για εκείνον. Κάποια στιγμή που λέτε ήρθε το λεωφορείο και σηκωθήκαμε να μπούμε. Κι ενώ έκανα το βήμα να φύγω η γιαγιά μου φώναξε «Να θυμάσαι τον Αρθούρο!». Θέε μου, και τώρα που το λέω ανατριχιάζω! Ακούστηκε πολύ κινηματογραφικό, πολύ τρομακτικό!

Λες, δηλαδή, αυτές τις γιαγιάδες να της στέλνει στις στάσεις λεωφορείων κάποιος καλός άνθρωπος (Θεός, άνθρωπος, εξωγήινος δεν ξέρω) για να μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα;

Μυστήριο, μυστήριο! Πάντως μου έφτιαξε το κέφι τώρα που το θυμήθηκα!

11/5/06

Job seeker


Λοιπόν, στα favorites έχω ένα φάκελο που λέγεται jobs, τον επισκέπτομαι τρεις τέσσερις φορές τη μέρα αλλά μια αγγελία της προκοπής δεν βρίσκω. Από την άλλη σκέφτομαι πως αν βρω δουλειά τώρα που έχω συνηθίσει να ξυπνάω μετά τις 10 και να γλαρώνω ξανά κατά τις 3 θα τα βρω λίγο σκούρα τα πράγματα. Όποτε κάθομαι και σκέφτομαι πόσα έχω κερδίσει όλο αυτό τον καιρό που είμαι άνεργη. Καταρχήν, ο ύπνος. Κατά τις 9 χτυπάει το ξυπνητήρι και ανοίγω το κινητό μήπως και χάσω καμιά κλήση η καημένη. Και συνεχίζω τον ύπνο μου! Κοιμάμαι αργά, δεν σκέφτομαι μήπως ξενυχτίσω, μήπως είμαι κουρέλι την επόμενη μέρα. Επίσης έχω γλιτώσει τόνους βενζίνης, ειδικά τώρα που ακριβαίνει μέρα με τη μέρα πρέπει να έχω αποταμιεύσει πάρα πολλά λεφτά. Το αυτοκινητάκι ξεκουράζεται και βγαίνει έξω μόνο για βόλτες! Από την άλλη, παίρνω αρκετά λεφτά από το ταμείο ανεργίας και από τις freelance δουλειές μου ώστε να μην μου έχει φανεί τόσο πολύ στην πράξη η έλλειψη σταθερού εισοδήματος. Οι φριλάντζες μου κάνουν πολύ καλό γιατί με κρατάνε σε επαφή με το αντικείμενο, δεν σκουριάζει το κεφάλι μου και το καλό είναι ότι και οι δύο εταιρείες με τις οποίες συνεργάζομαι είναι καλές και πληρώνουν οκ. Βλέπω πρωινάδικα, μεσημεριανές εκπομπές, σε μια συζήτηση βρε παιδί μου να έχεις μια άποψη για το τεστ DNA του Πασχάλη, για το αν γέννησε η Κατραβά και για το αν μιλιέται ο Λορέντζο με τη Ματούλα. Επίσης τα Σαββατοκύριακα παραμένουν το ίδιο γιατί εγώ μεν δεν δουλεύω ούτως ή άλλως αλλά δεν δουλεύουν ούτε οι άλλοι οπότε είμαι free, δεν θα χτυπήσει το τηλέφωνο, ούτε θα έρθει e-mail. Μου αρέσει και να πηγαίνω σε interviews. Δεν τα φοβάμαι καθόλου. Αν και νομίζω πως το portofolio μου είναι σχετικά φτωχό με όσα έχω κάνει ως τώρα. Η επαγγελματική μου ζωή θα μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα κάπως έτσι και να είμαι ευτυχισμένη αλλά πάλι δεν ξέρω.

4/5/06

ΜΕ ΓΕΙΑ

Ανεργία, ανεργία, κλαιγόμαστε, κλαιγόμαστε αλλά το κινητό μας το πήραμε.
Με επιδότηση. Είναι το Motorola SLVR L7!!