29/11/10

Πάρτυ πουά!!!

Ok λοιπόν ρεπορτάζ!
Καταρχάς, το θέμα μας ήταν τα πουά! Και από τη στιγμή που το αποφάσισα, έκανα σαν τρελή να βρω ότι πουά υπάρχει στην αγορά! Αφού στο τέλος κάθε μέρας, όταν έκλεινα τα μάτια μου για να κοιμηθώ έβλεπα στρογγυλές, χρωματιστές βούλες! Πώς γινόταν όταν παίζαμε παλιά tetris με τις ώρες και όταν πηγαίναμε για ύπνο βλέπαμε τα τουβλάκια να κατεβαίνουν; Έτσι ακριβώς!!

Λοιπόν, πουά πραγματάκια βρήκα παντού. Στο σούπερμαρκετ, στο τζάμπο, στο ίντερνετ. 4.470.000 αποτελέσματα έβγαλε το google για polka dot party, ε πρέπει να είδα τουλάχιστον τα μισά!!! Τρέλα παιδί μου σου λέω.

Ανοίγει η παρένθεση.
Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα γενέθλια για το παιδί που γιορτάζει είναι λίγο ακαταλαβίστικα. Απλώς ένα απόγευμα αρχίζει και χτυπάει το κουδούνι και μπαίνουν, μπαίνουν, μπαίνουν. Παιδιά, μεγάλοι, μωρά, παππούδες, γιαγιάδες. Σακούλες, δώρα. Ζουλάνε μαγουλάκια, ζητάνε παλαμάκια, φιλάνε μπουτάκια. Η Δανάη άρχισε να την ψιλιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά προσπάθησε να προσαρμοστεί και άρχισε να παίζει με τα άλλα παιδάκια. Που και που κοίταζε έναν έναν τους καλεσμένους μας μέχρι να με εντοπίσει και ερχόταν βολίδα στην αγκαλιά μου, όπου και κούρνιαζε μέχρι να την απασχολήσω με κάτι και να την αφήσω κάτω.
Κλείνει η παρένθεση.




Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

Cake pops δηλαδή κέικ με γλάσο σε ξυλάκι (την επόμενη φορά θα έχουν καλύτερη εμφάνιση!!!) με έμπνευση και συνταγή από bakerella.

Μπισκοτάκια smarties με συνταγή από εδώ. Μόνο που δεν έβαλα το golden syrup.

Ποιό είναι το πιο γνωστό στρογγυλό φαγητό; Τα κεφτεδάκια!!! Κοτόπουλο και κανονικά!!! Στα κανονικά βοήθησε η μαμά, στα κοτόπουλο βρήκα μια συνταγή από ένα περιοδικό!!

Επίσης, σουβλάκια με μοτσαρέλα και ντοματίνι!
Και λουκανικάκι με κριτσίνι!
Α! Και δεξιά φαίνονται τα τοστάκια, κομμένα στρογγυλά of course! Οι άκρες που περίσσεψαν τις κάναμε τριγωνάκια για να μην πάνε χαμένες!!


Ο μπουφές ...έξω από την πόρτα, η οποία έχει δεθεί με ροζ πουά φιόγκο!
Στο φωτιστικό κρέμονται στρογγυλά χαρτάκια δεμένα με κλωστή! Φαίνονταν υπέροχα στο φως!



Η τούρτα, παραγγελία από το Delicieux στον Γέρακα! Στο τσακ ήμουν να τη φτιάξω εγώ αλλά φοβήθηκα τη ζαχαρόπαστα. Το κεράκι από το Nakas Paper, από όπου πήρα και τα πιατάκια και χαρτοπετσέτες, με βούλες of course (μόνο που ξέχασα να τις βγάλω στο τέλος!!!)
Στο site του Νάκα μπορείς να κάνεις online αγορές και μάλιστα σε καλύτερες τιμές από τις τιμές στο κατάστημα. Εγώ επέλεξα να τα παραλάβω από το κοντινότερο κατάστημα στην Αγία Παρασκευή, οπότε δεν πλήρωσα μεταφορικά!! Από εκεί πήρα και αυτόν τον μεταλλικό δίσκο που τον έκανα πιατέλα.

Οι λεπτομέρειες.


Χαρτί τουαλέτας από το The Designer Toilet Roll Company.


Πετσέτες κουζίνας που βρήκα τυχαία στο Zara Home.

Τραπεζομάντιλο για το τραπέζι της κουζίνας από το Γαλαξία (!) και τραπεζομάντηλο για τον μπουφέ που είναι ύφασμα με το μέτρο από ένα μαγαζάκι που βρήκε η μαμά μου στο κέντρο της Αθήνας και μπλουζάκι από το H&M για να φάει η Δανάη τούρτα για να μη λερώσει τα ρούχα της αλλά τελικά...




Επίσης το project των τελευταίων 12 μηνών!


Τα δωράκια τα παιδάκια ήταν διάφορα πραγματάκια με πουά, όπως κοκαλάκια, χαρτομάντηλα κλπ, τα οποία τα έβαλα σε σακουλάκια και τα έκλεισα με ένα πουά χαρτάκι που βρήκα εδώ και τύπωσα εντελώς δωρεάν!!! Πράσινα για αγορια, ροζ για κορίτσια!!


Happy Birthday my little princess!!!! Και του χρόνου!!!

Ουφ! Ποιό είναι το νέο project τώρα; Βρείτε μου δουλειά να ψάχνω!!!

24/11/10

Love is forever


Τις πρώτες μέρες στο σπίτι τις θυμάμαι πολύ καλά. Τη θυμάμαι να κοιμάται μπροστά στο παράθυρο και να μπαίνει ο ήλιος να χαϊδεύει το προσωπάκι της για να φύγει ο ίκτερος. Θυμάμαι την παιδίατρο να μου λέει «όταν ακούω ψύχραιμη τη μαμά στο πρώτο τηλέφωνο πάει να πει ότι όλα πάνε καλά». Θυμάμαι πολύ καλά τα ξενύχτια, την απειρία, τους θηλασμούς. Το πείσμα μου να μη δώσω ούτε σταγόνα ξένο γάλα. Τη σιγουριά ότι θα τα καταφέρω. Θυμάμαι που μια μέρα ενώ κοιμόταν στόλισα το δέντρο. Ανέβηκα σε καρέκλα και παρά τα ράμματα της καισαρικής τα κατάφερα. Θυμάμαι πως μαγείρευε η μαμά μου, θυμάμαι και τα λασπωμένα μακαρόνια που έφτιαξα ένα βράδυ εγώ και μετά ξέσπασα σε κλάματα.
Δεν θυμάμαι πως πέρασε ένας χρόνος όμως. Πως αυτό το πλασματάκι που βγήκε από μέσα μου, σήμερα κάνει βηματάκια και νιώθει περήφανη σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, με αγκαλιάζει και με φιλάει. Ρουφάει ό,τι καινούριο σαν σφουγγάρι. Χορεύει με τη Rihanna και το Dj got us falling in love again και αδιαφορεί για τα παιδικά του alter. Όταν της λες που θα πάμε με το καρότσι λέει «τάτα». Όταν βλέπει τον μπαμπά της κάνει ντροπές κι όταν βλέπει την Παναγιώτα σκάει στα γέλια. Πότε μεγάλωσε; Πόσες ακόμη χαρές μπορεί να μου χαρίσει;
Αγάπη είναι να προλαβαίνω να πίνω μόνο μια γουλιά ζεστού καφέ το πρωί, τις υπόλοιπες γουλιές κρύες.
Αγάπη είναι να μουλιάζουν τα corn flakes στο γάλα.
Αγάπη είναι να παίζει με τα παιχνίδια της και να μου ρίχνει κλεφτές ματιές, ότι είμαι ακόμη εκεί.
Αγάπη είναι να μη μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή και συγχρόνως να μη το πιστεύω ότι είμαι μαμά.
Αγάπη είναι αυτό το θαύμα της ζωής που από μικρό, ανυπεράσπιστο πλάσμα εξελίχθηκε σε ένα μπομπιράκι που κάνει μεθυσμένα βήματα μακριά από τον καναπέ και …τραγουδάει. Πραγματικά τραγουδάει. Θα τρελαθώ….
Την Κυριακή έχουμε γενέθλια. Ετοιμάζω polka dot party! Προβάρουμε το «φου» μέρες τώρα. Στην ανάγκη θα σβήσω εγώ το κεράκι. Και θα αφήσουμε τον πρώτο μας χρόνο πίσω, μα ποτέ δεν θα τον ξεχάσουμε.  

13/11/10

5/11/10

Breath in Breath out

πελαγώνω [pelaγóno] P1α μππ. πελαγωμένος : 1. (λαϊκότρ.) πλέω στην ανοιχτή θάλασσα, στο πέλαγος. 2. (συνήθ. μτφ.) περιέρχομαι σε κατάσταση σύγχυσης και αμηχανίας, επειδή συναντώ πολλές και μεγάλες δυσκολίες· ΣYN έκφρ. τα χάνω: Mου ΄πεσαν πολλές δουλειές μαζί και έχω πελαγώσει. [λόγ. πέλαγ(ος) -ώ > -ώνω κατά το θαλασσώνω (διαφ. το ελνστ. πελαγῶ `πλημμυρίζω΄)]


Μέσα σε ό,τι απέμεινε από τον Νοέμβριο πρέπει 
  • να γράψω δύο εργασίες για το ΕΑΠ 2.500 λέξεων έκαστη
  • να διοργανώσω το πιο super first birthday party για την καλή μου και 
  • να προετοιμαστώ για ένα ταξίδι αναψυχής στη Βιέννη (aka ψάξιμο στο ίντερνετ, σημειώσεις στο χάρτη κλπ.)
Δεν με φοβάμαι, θα διαχειριστώ το χρόνο μου σωστά και όλα θα πάνε καλά στο τέλος, αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω ...πελαγωμένη!!!