31/8/09

Θέλω να μου φέρεις...








θέλω caprice, κάσιους, πατατάκια, σοκοφρέτα, lila pause, ένα στριφτό κι ένα κομμάτι πίτσα

21/8/09

Still summer!

Αυτές οι εβδομάδες περνάνε νεράκι και δεν σχολιάζω το γεγονός ότι πλέον μετράω το χρόνο σε εβδομάδες και όχι σε μήνες. Πότε πήγαμε από τη 19η στην 25, ένας Θεός ξέρει. Είναι που είναι καλοκαιράκι, είναι που πέρασε το περίεργο πρώτο διάστημα με τις πολλές αγωνίες, που ξεπεράσαμε το καίριο υπερηχογράφημα και τώρα το παίζουμε άνετοι. Για λίγο. Γιατί τώρα πρέπει να ασχοληθούμε με το παιδικό δωμάτιο. Και έχουμε μια εβδομάδα μέχρι να τελειώσουν οι εκπτώσεις αν και απ’ ό,τι καταλάβαμε στην πρώτη διερευνητική βόλτα, δεν παίζουν και μεγάλες εκπτώσεις σε αυτά τα είδη. Βέβαια και 10% να σου δίνουν, θα το πάρεις αλλά το πρώτο σοκ με τις τιμές στα κρεβατάκια το πάθαμε. Και μετά όταν βλέπεις ότι υπάρχουν και κάποια πολύ πιο φθηνά σε πιάνουν οι τύψεις και θυμάσαι κάτι παλιές, cult εκπομπές του Ευαγγελάτου που είχε βγάλει σκάρτα όλα τα ξύλινα παιδικά κρεβάτια! Και δώστου νευράκια και ένα τέρας να ξυπνάει μέσα μου, που ούτε κι εγώ το αναγνωρίζω, μέχρι να σβήσω τις φωτιές που βγάζει η φλογερή του γλώσσα, όλοι οι άλλοι έχουν απομακρυνθεί, κουνώντας το κεφάλι. Και μετά γίνομαι πάλι γλυκιά και καλή, μέχρι νεοτέρας. Μεγάλη υπομονή οι γύρω μου!

Εν τω μεταξύ έχω δει ό,τι ταινία κυκλοφορεί γύρω από την εγκυμοσύνη, το προδίδουν και οι τίτλοι τους: Knocked up, Labor Pains, Baby on Board, Baby Mama και χτες είδαμε και ένα θρίλερ το Grace με ένα μωρό που γεννήθηκε λίγο διαβολικό και δεν ήθελε γάλα αλλά αίμα… και η μάνα του στράγγιζε τις μπριζόλες για να του δώσει αίμα με το μπιμπερό, αφού της είχε φάει το μισό βυζί. Ό,τι πρέπει για να μπω στο κλίμα του θηλασμού το εργάκι!! Επίσης, πολύ ευχαρίστως βλέπω το «Νόμος και Τάξη» όποτε το πετυχαίνω στον Alpha και αναμένω με αγωνία τα νέα επεισόδια του Grey’s Anatomy από Σεπτέμβριο. Επίσης, έπεσαν στην αντίληψη μου κάτι ωραίες σειρές που θα αρχίσουν στον Σκάι από τον άλλο μήνα. Και να μη σχολιαστεί το γεγονός ότι διαβάζω το «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας» και θα συνεχίσω και με το «Όσα παίρνει ο άνεμος».

Το κοριτσάκι ρίχνει μπουνιές και κλοτσιές, τις οποίες ευχαριστιέμαι δεόντως. Η κοιλίτσα έχει μεν κάνει την εμφάνισή της αλλά έχει χάσει την αντιστοιχία με τις εβδομάδες που κουβαλάει. Το μωρό στα γραμμάρια του πάντως και η ζυγαριά δεν ασθμαίνει προς το παρόν πολύ, οπότε έχουμε περιθώριο και για κανένα παγωτάκι, το οποίο θα αντάλλασσα ευχαρίστως με ένα cheesecake!

Μέσα σε όλα, έχασα έναν τακτικό αναγνώστη του blog, το αδερφάκι μου κατατάχτηκε στα ελληνικά στρατά και μπορούμε πλέον όλοι να αισθανόμαστε ασφαλείς. Η ψυχούλα, εκεί που κοιμόταν στις 6 από τα ξενύχτια, τώρα ξυπνάει στις 6 και τρέχει, δίκιο είχε η μάνα για μια προπαρασκευαστική περίοδο προσαρμογής, αλλά αυτός έπεσε με τα μούτρα και δεν είναι «ακριβώς camping», λέει! Κουράγιο!

Εδώ ο αδερφός μου λίγο καιρό πριν παρουσιαστεί φτιάχνει cocktail στην κουζίνα μου!
Εδώ η Παναγιώτα παίρνει το απογευματινό της στο κρεβάτι, μια μέρα από τις ολιγοήμερες, κοινές μας διακοπές στην Αιδηψό!Εγώ, ψάχνοντας την κοιλιά μου!Η θέα από το μπαλκόνι μας στην Αιδηψό! Δεν υπάρχει καλύτερο!

13/8/09

Απόπειρα επαφής


Τι τέλεια αίσθηση το να μαζεύεις τα ωραιότερα καλοκαιρινά σου ρούχα σε μια βαλίτσα, μαζί με κολιεδάκια, βραχιολάκια, παπουτσάκια, μαντηλάκια για να φύγεις για λίγες ημέρες. Εξίσου ωραίο με το να επιστρέφεις και να βάζεις τη μισή βαλίτσα στο πλυντήριο, βάζοντας το μισό σου μυαλό σε mood επιστροφής.

Μου αρέσει να καίει το μπράτσο μου από την αλμύρα και να βάζω αντηλιακό που μυρίζει πεπόνι και να μοσχοβολάει όλη η παραλία. Μου αρέσει τόσο όσο όταν αρχές Σεπτεμβρίου, νιώθω μια ψύχρα στη βεράντα και βάζω μια ζακέτα για να μην κρυώσω.

Μου αρέσουν οι στιγμές που δεν βάζω γλώσσα μέσα, έχω απεριόριστη όρεξη να μιλήσω και σε κάνω να γελάς με τις εξυπνάδες μου, ξεκαρδιζόμαστε. Και μετά μου αρέσει και όταν υπάρχει σιωπή στο σπίτι ή μόνο μουσική, κανένα δάκρυ αγωνίας ή ορμονών και αναμνήσεις που φτιάχνουμε για το μέλλον.

Αυτό που νιώθω για το μωρό μου, που το γνωρίζω τόσο καλά από τον τρόπο που ξυπνάμε μαζί, που ηρεμούμε μαζί, που αντιδρούμε στο χάδι του μπαμπά, κι από το γλυκό προφίλ του στο τυπωμένο γυαλιστερό χαρτί του υπέρηχου, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Ίσως μόνο, με την αίσθηση, που μόνο με τη φαντασία αγγίζω, του να το πάρω πραγματικά στην αγκαλιά μου σε 3 μήνες.



Πόσο διαφορετικό είναι αυτό το καλοκαίρι…

10/8/09

Πάμε για βουτιές


Περισσότερες εδώ

5/8/09

Τα βάψαμε ροζ!



Ναι κυρίες και κύριοι, δεν τα βάψαμε μαύρα, τα βάψαμε ροζ, ξεπεράσαμε προς στιγμή το σοκ, απορρίψαμε την ιδέα να κάνουμε μήνυση για ψυχική οδύνη και σκεφτήκαμε ότι αυτό το μωρό είναι όλο εκπλήξεις. Think Pink λοιπόν!
Έχω αρχίσει ήδη το project-φωτογράφιση με την κοιλιά να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, και γράφω και κάτι λίγα λογάκια, μήπως και φτιάξω κάτι, σαν αναμνηστικό για τους μήνες που περιμένουμε το μωρό μας!
Θα φύγουμε για πολύ λίγες ημέρες και όταν γυρίσουμε θα κάνουμε μια έρευνα για τις πρώτες αγορές.