Σας έχουν δώσει ποτέ κάτι πολύτιμο να το κρατήσετε, να το φυλάξετε και θα έρθουν να το πάρουν αργότερα; Ένα κόσμημα, ένα βιβλίο, ένα ανεκτίμητης αξίας αντικείμενο, συναισθηματικής ή οικονομικής; Κι εσείς θα πρέπει να προσέχετε τις κινήσεις σας, μη σπάσει, μη σκουριάσει, μη του μιλήσει κάποιος που δεν πρέπει, πρέπει να το προστατέψετε, έχετε την απόλυτη ευθύνη, εσείς και κανείς άλλος… Βάλτε όμως άλλη μια παράμετρο, αυτό το αντικείμενο δεν θα το δείτε, θα το νιώθετε μόνο… θα είναι μια αίσθηση… στην αρχή ενοχλητική…. με ναυτίες και εμετούς…. μετά πιο ζωντανή… με κινήσεις και κλοτσιές… μετά όμως θα το δείτε… θα εμφανιστεί... λίγο ξαφνικά… λίγο αναμενόμενα….και θα το μοιραστείτε με τους υπόλοιπους… θα είναι ένα δικό σας κομμάτι. Θα είναι το φρούτο μιας αγάπης, ο καρπός της… μόνο έτσι μπορεί να επιζήσει… με αγάπη.
Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ… Ευθύνη, αγωνία και περιέργεια.
