Θα ήθελα να γράφω εδώ πιο συχνά, να μοιράζομαι πολλές φωτογραφίες αδιαφορώντας για τη γενική άποψη που επικρατεί ότι αν βάζεις φωτογραφίες του παιδιού σου στο ίντερνετ ή θα στο ματιάσουν ή θα τις χρησιμοποιήσουν για παιδική πορνογραφία… Θα ήθελα να κάτσω και να γράψω πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου τους τελευταίους δύο μήνες. Αλλά δεν μπορώ να ξεκολλήσω από το μικρό κορμάκι που μου χαμογελά συνειδητά τις τελευταίες εβδομάδες και κάνει τόσο χρωματιστά τα πάντα γύρω μας…
Ναι, υπάρχουν δύσκολες ώρες, έλλειψη ύπνου, νεύρα και κλάματα, μια υποψία της ζωής που κάναμε οι δυο μας πριν έρθει αυτό το πλασματάκι στη ζωή μας, αλλά δεν θέλω να βιαστώ καθόλου, θέλω να το ζήσω όλο αυτό, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται καμιά φορά… είναι τόσο υπέροχο και ακόμη, κι όμως… δεν το έχω πιστέψει…
