Το μωράκι μου είναι μια χαρά μην ανησύχείτε, απλώς μερικές φορές κλαίει τόσοοοοοοο πολύ που τρυπάει το τύμπανο στο αυτί και δεν ακούω άλλο. Τρώει, ρίχνει δυο χαμόγελα, κλαίει σπαρακτικά, παίρνει ένα πεντάλεπτο υπνάκο και τούμπαλιν. Δεν το κάνει επίτηδες φαντάζομαι. Να θέλει να μας εξοντώσει; Μπαα! Να ήξερα τι σκέφτεται το μυαλουδάκι της. Μαντεύω....
«Κοιμήθηκα δυο τρεις νύχτες 8ωρα και νομίζετε ότι έστρωσα! Απλά ήθελα να σας δείξω ότι υπάρχουν και τέτοια παιδιά, απλά εγώ ΔΕΝ είμαι ένα από αυτά» «Δεν μας παρατάτε με τις μεθόδους Cry it Out, αφού δεν πρόκειται να με αφήσετε να κλάψω χωρίς να με πάρετε αγκαλιά ούτε δύο λεπτά»
«Ξέρω ότι λιώνετε με το χαμόγελό μου, γι’αυτό και εγώ σας τα χαρίζω με δόσεις για να μην παίρνετε πολύ θάρρος»
«Την μάνα την έπιασε ο πόνος να κατεβάσει όλον τον Τσελεμεντέ και να φτιάχνει γλυκά… μπορεί κάποιος να τις πει ότι αυτές οι οικογένειες με τις σπιτικές μαρμελάδες και τα βούτυρα είναι μόνο στις ταινίες;»
«Θα κοιμηθώ μόνο όταν θέλω εγώ, και αφού έχω καρφιτσωθεί για κανένα τρίωρο στο βυζί της μάνας, δεν πάει να λέει η παιδίατρος τα δικά της»
«που να δείτε τι σας περιμένει όταν περάσουμε και στις στερέες τροφές»
«το ότι πάμε βόλτα και δεν κλαίω είναι επειδή με στραβώνει ο ήλιος, με το που θα μπούμε σπίτι, έχω κρατήσει δυνάμεις, θα κλάψω με όλη μου τη δύναμη»
«να ξαναπάμε στο Ikea, εκεί βρίσκουμε πολύ συμπαθητικές κυρίες που με αγαπάνε και με θαυμάζουν και θέλουν να με πάρουν σπίτι τους»
