Παράφορα

Μπαίνω στο φεριμπότ μόνη. Στα χέρια κρατώ την τσάντα μου και δυο βιβλία. Πράσινα από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Πάω Αθήνα, αύριο γράφω μάθημα. Φοράω φούστα πουά και άσπρο φανελάκι, μοιάζω με φοιτήτρια αλήθεια. Ξεφυλλίζω τις σελίδες και ονόματα πετάγονται, Πικάσο, Μονέ, Μανέ, Ρενουάρ, Μπρουνελέσκι. Πίσω από τις λέξεις το μυαλό μου ταξιδεύει… στο ριγέ, πολύχρωμο φανελάκι που φόραγε ενώ κοιμόταν δίπλα στο μπαμπά της όταν εγώ έκλεινα την πόρτα κι έφευγα …στα πλατσουρίσματα εκεί που σκάει το κύμα γεμίζοντας τα κουβαδάκια με άμμο και πέτρες… πώς να συγκεντρωθώ… πρώτη φορά φεύγω μόνη μου… μετά από λίγο στο ρεύμα προς Αθήνα, η εθνική οδός άδεια. Πετυχαίνω το τραγούδι του Sakis που την ξετρελαίνει και το τραγουδάω δυνατά… μόνη μου… προσπαθώντας να μην κοιτάξω από το καθρεφτάκι στο πίσω κάθισμα… σε ζητώ παράφορα γλυκιά μου!

Είχα πάει Λαϊκή

Car seat από τα ξένα

Είπαμε να υποστηρίζουμε τα ελληνικά καταστήματα για να μην κλείσουν και μας πάρει όλους η μπάλα αλλά όταν πρόκειται για μεγάλα έξοδα γιατί να μην ρίξουμε μια ματιά στο ίντερνετ; Λοιπόν, σε αναζήτηση μεγαλύτερου καθίσματος αυτοκινήτου για τη μικρή Δανάη, έκανα μια βόλτα από διάφορα site. Καταλήξαμε στο Britax Evolva 123 (2011) – David, αν και θα ήθελα το Cowmooflage γιατί είναι πιο μουράτο, αλλά είναι και πιο ακριβό. Και θα σταθώ εδώ ακριβώς, στην τιμή. Το μαραφέτι, ονόματι καθισματάκι είναι απαραίτητο 100% και δεν θα αναλύσω εδώ τους λόγους. Το να βλέπω μικρά παιδάκια χύμα στο πίσω κάθισμα είναι εγκληματικό, τελεία και παύλα. 

 

Η τιμή του εν λόγω καθίσματος ξεκινά από €229.99 έως και €280.46 (πηγή skroutz.gr). Στο Λητώ κάνει €279,99 με δωρεάν μεταφορικά. Στο www.juniornet.gr κάνει €300 και το κόστος της μεταφοράς κυμαίνεται από 3€ έως 10€.

 

Εγώ το αγόρασα, λοιπόν, από το www.pramworld.co.uk με €161,4, μεταφορικά included. Είπατε κάτι;

Το δέμα ξεκίνησε από το Manchester στις 31 Μαίου και ήρθε οδικώς στην Ελλάδα. Μου έδωσαν tracking number και έβλεπα την πορεία του. Πέρασε από Αυστρία, Ουγγαρία, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Παλλήνη και σπιτάκι μας σήμερα, 10 μέρες μετά. Πολυταξιδεμένο το καθισματάκι μας.

Το έφερε η ACS και νωρίτερα με πήρε τηλέφωνο ο οδηγός να επιβεβαιώσει τη διεύθυνση και να μου πει πως το μόνο πρόβλημα είναι ότι θα το φέρει μεσημέρι και αν θέλω να του δώσω το κινητό μου να με πάρει για να μην χτυπήσει το κουδούνι! Τελικά όμως το φέρανε νωρίτερα και η Δανάη πρόλαβε να το δοκιμάσει πριν το μεσημεριανό της ύπνο.

Το κάθισμα Britax Evolva 123 είναι για παιδιά από 9 έως 18 κιλά και χρησιμοποιείται με την ενσωματωμένη ζώνη 5 σημείων, ενώ στη συνέχεια για παιδιά από 15 έως 36 κιλά η ζώνη αφαιρείται, το κάθισμα ανυψώνεται και το παιδί ασφαλίζεται στο κάθισμα με τη ζώνη 3 σημείων του αυτοκινήτου. Πράγμα που σημαίνει ότι θα μας κρατήσει μέχρι τα 12 τουλάχιστον. Μετά ή παίρνουμε booster ή θα είμαστε τόσο ψηλές που η ζώνη θα είναι μια χαρά από μόνη της. Περιττό να σας πω πόσο της άρεσε, τόσο που χέστηκε από τη χαρά της και αποκτήσαμε τον πρώτο λεκέ στο κάθισμα με αποτέλεσμα να ψάχνω τώρα στο google «how to clean britax evolva car seat».

 

Μάνα είσαι εσύ;

Κι  εκεί που μερικές στιγμές νιώθω ότι δεν είμαι καλή μάνα, όταν η Δανάη γκρινιάζει και τη μαλώνω ή όταν θέλει να κάνει κάτι και το ζητάει επίμονα κι εγώ δεν συμφωνώ γιατί είναι π.χ. επικίνδυνο, βλέπω κάποια πράγματα και λέω πως είμαι η καλύτερη μάμα του κόσμου. Στις παιδικές χαρές όπου κυλιέμαι τα πρωινά και τα απογεύματα, συναντώ μαμάδες με παιδάκια για όλα τα γούστα. Είναι ένα κοριτσάκι 6 χρονών που έχει ερωτευτεί τη Δανάη, της ζητάει συνέχεια να της κάνει αγκαλιές και να της δίνει φιλάκια, την πιάνει από το χέρι, την προσέχει και παίζουνε μαζί. Η μικρή έχει και μια μικρή αδερφούλα, μωρό στο καρότσι. Μια μέρα της είπα για πλάκα, αφού είναι τόσο καλή με τη Δανάη, να έρθει να μας κάνει baby sitting. Αυτή πήγε και το είπε στη μαμά της, η οποία της λέει «αν θες να κάνεις baby sitting, να κάνεις στην αδερφή σου» και μετά «πήγαινε και παίξε με τους συμμαθητές σου». Μπροστά μου όλα αυτά, με κανένα ίχνος χιούμορ. Το κοριτσάκι είναι τόσο τρυφερό και πανέξυπνο και η αντίδραση της μαμάς της με ξένισε. Προχτές, μια άλλη μαμά ανακοίνωσε στην κόρη της πως έρχεται στην παιδική χαρά και η τάδε, μια φίλη. Η μικρή στραβομουτσούνιασε σαν να μην ήθελε να έρθει. Και της λέει «αμέσως εσύ, σκύλα!» Οπότε εγώ που μιλάω με το σεις και με το σας στη Δανάη, που τη σέβομαι και ακούω κάθε της ανάγκη και όσο μπορώ της την κάνω πραγματικότητα, είμαι λάθος; Πώς γίνεται να κάνουμε παιδιά και μετά να τα πληγώνουμε τόσο εύκολα; Να θέτουμε τέτοιο παράδειγμα; Αν τόσο εύκολα λες «σκύλα» το παιδί σου, σε δημόσιο χώρο, φαντάσου πως μιλάς μέσα στο σπίτι, στον άντρα σου, στη μάνα σου, στον πατέρα σου; Δεν τσιμπιέσαι ούτε ένα λεπτό, να σκεφτείς ότι σε ακούει το παιδί και απορροφά σαν σφουγγάρι ό,τι λες; Διάβαζα κάπου, πως στα μάτια τους, επειδή τα αγαπάμε, είμαστε τέλειες. Και ότι κάνουμε είναι τέλειο για εκείνα. Είμαστε τα πρότυπά τους. Όμως δεν έχουμε επιλογή να είμαστε το κακό πρότυπο. Είναι το πιο δύσκολο και ιερό πράγμα που πρέπει να κάνουμε, από τη στιγμή που αποφασίσαμε να φέρουμε ένα παιδί στον κόσμο. Κάνω λάθος;