Δεν πάει να καρφιτσώνω διάφορα
οργανωτικά printables και ιδέες στα board μου στο πίντερεστ, αυτή τη στιγμή
έχω ξεμείνει με δυο πάνες για τη Μιράντα, τις οποίες βρήκα καταχωνιασμένες στην
καλοκαιρινή τσάντα για τις βόλτες. Γενικά, η ζωή κυλά κάπως έτσι. Λίγο χύμα.
Λίγο ό,τι κάτσει. Ό,τι ώρα ξυπνήσουμε και ό,τι ώρα κοιμηθούμε. Παίζει να μου τα
πάρει η πρόνοια κάποια μέρα. Να χτυπήσει το κουδούνι και να είναι μια ευγενική
κυρία που θα μου πει πως δεν τα ταΐζω σωστά, πώς δεν πρέπει να σηκωνόμαστε από
το τραπέζι αν δεν φάμε και την τελευταία μπουκιά, πως δεν είναι σωστό να τρώμε
καραμέλα πριν το φαγητό. Πώς απογευματινό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια φέτα ψωμί με μερέντα,
πως στην παιδική χαρά δεν πάμε 1:15 το μεσημέρι, ενώ δεν έχουμε μαγειρέψει
φαγητό και πως το σφουγγάρισμα στο σπίτι είναι απαραίτητο καθημερινά αν δεν
θέλουμε να βρομίζουν οι κάλτσες μας και να τις αλλάζουμε κάθε μέρα.
Δεν θα ξέρω τι να της απαντήσω
και θα μου τα πάρουν. Η Μιράντα θα έχει κολλημένες χρυσόσκονες στα χέρια της
και πράσινα σημάδια από μαρκαδόρους στα δάκτυλα της και η Δανάη θα με κοιτάει
μέσα από τα τσουλούφια που θα καλύπτουν τα μάτια της γιατί θα επέμενε πάλι να
χτενιστεί μόνη της στον καθρέφτη.
Θα δει και τα ασιδέρωτα, θα δει
και τη σκηνή καταμεσής του σαλονιού με ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ μέσα (κανονική
μετακόμιση) και θα κουνήσει το δάκτυλο αυστηρά. «Πρώτα σιδερώνουμε κυρία μου
και μετά παίζουμε με τα παιδιά μας. Τι εννοείτε κυρία μου δεν ξέρετε πώς να
κλείσετε την τηλεόραση όταν παίζει το nickelodeon. Είναι τα bubble guppies πιο σημαντικά από το Πρωινό μου;
Και τα βιβλία σας; Γιατί είναι σχισμένα στην άκρη; Από τη χρήση; Ή μήπως γιατί
περιφέρονται κι αυτά μέσα στο σπίτι σαν παιχνίδια; Μα βρίσκονται παντού. Ακόμη
και στην τουαλέτα. Τι; Είναι ωραίο να διαβάζεις στην τουαλέτα; Κάνει την
αναμονή πιο ενδιαφέρουσα; Μα τι λέτε κυρία μου; Σας παίρνω τα παιδιά τώρα.»
Θα προσπαθήσω να της μιλήσω. Να της
πω ότι νιώθω ότι είναι ευτυχισμένα μέσα σε αυτό το χάος που δημιουργώ εγώ, η
μαμά τους, κάθε μέρα. Πώς συμμαζεύω 25 φορές τα παιχνίδια τους, εκ των οποίων,
μια με βοηθάνε και αυτές. Πώς γελάμε τραγουδώντας αυτά τα παιδικά τραγουδάκια
στο cd
και καμιά φορά τους βάζω στο youtube ξένα τραγούδια και παρτάρουμε. Η
Μιράντα ξέρει το skype,
κυρία. Αναγνωρίζει το avatar του νονού της και θέλει να του μιλήσει. Δεν είναι καλό να εξοικειώνεται με τις νέες τεχνολογίες; Μα παίζει και Nintendo ds και
δεν δείχνει κατανόηση όταν ξεφορτίζεται η μπαταρία του. Η Μιράντα όταν
κουράζεται στην παιδική χαρά φωνάζει «σπίτι». Πάει οικειοθελώς στο σπίτι. Είναι
η φωλιά της, ένα μέρος θετικό. Και η Δανάη δεν θέλει τα βράδια να πάει στο
κρεβάτι της, «θέλει να είναι με τους γονείς της». Για αυτό μην μου τις
πάρετε.Νιώθουν ασφάλεια σε αυτό το χάος. Μη μου τις πάρετε. Το απόγευμα θα πάμε
σουπερμάρκετ.
