My escape

Σε μια υπαρξιακή αναζήτηση που περίεργα με τριγυρνάει σαν γρίπη αυτές τις τελευταίες μέρες είπα να κάνω το μεγάλο βήμα και να πάρω μέρος σε κοινωνικές δραστηριότητες, να βγω από το σπίτι δηλαδή, να κάνω πιο εποικοδομητικά πράγματα από το να βλέπω πρωινάδικα και να ψάχνω να βρω τα όμοια τετράγωνα στο νέο, πρωτότυπο παιχνίδι της Ελένης Μενεγάκη.

Έτσι πήρα τον κατήφορο, τη Βασιλίσσης Σοφίας, τον πιο όμορφο δρόμο της Αθήνας και στρίβοντας στη Σόλωνος κατέβηκα στην Νομική. Όχι για να πάρω φρέντο από το Everest ούτε να δώσω κατατακτήριες για Νομική (εξάλλου γι’ αυτό θα μου χρειαζόταν ένα πρώτο πτυχίο) αλλά για να περάσω απέναντι στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων και να κατευθυνθώ στο τρίτο γραφείο δεξιά, να κάνω αίτηση για δωρεάν (τζάμπα) σεμινάριο για τον Κινηματογράφο που προσφέρει ο Δήμος στους κακόμοιρους πολίτες αυτής της πόλης. Πέρασα κι από το πρωτόκολλο όπως ορίζει ο νόμος και το μεθεπόμενο Σάββατο ξεκινάω. Ελπίζω να είναι ενδιαφέρον, νεότερα για αυτό σε δύο εβδομάδες.

Το απόγευμα είπα να ανηφορίσω για το Μέγαρο Μουσικής, αρχίζουν οι ομιλίες στο Megaron Plus και πέρσι δεν πήγα ούτε μια φορά. Φέτος είπα να το καθιερώσω και πήγα από τις 5 και μισή να πιάσω σειρά γιατί έτσι γίνεται εκεί, πολιτισμός και ουρά μαζϊ. Να περιμένεις να πάρεις δελτίο προτεραιότητας για να μπεις. Αλλά άξιζε. Μίλησε ο κύριος που έφτιαξε το γήπεδο Μπράγα στην Πορτογαλία, εκεί που έπαιξε κι Ελλαδίτσα στο Euro και κέρδισε. Ο κύριος Eduardo Souto Moura ήταν γλυκύτατος και έδειξε και είπε καταπληκτικά πράγματα ακόμη και για μένα που δεν ήμουν φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής (όπως τα 2/3 του κόσμου εκεί). Ήταν μια ωραία βραδιά, είναι ωραία εκεί έξω. Αύριο πάω Νύχτες Πρεμιέρας επιτέλους…