Χαμένη στον λαβύρινθο

Χτες το βράδυ είδαμε τον Λαβύρινθο του Πάνα και αναρωτιέμαι σήμερα, τόσες ώρες μετά, πως το κοριτσάκι δεν είχε χεστεί πάνω του με όλα αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα που της μιλάγανε, με τα ζουζούνια που την πλησιάζανε και με τα κουλά που της συμβαίνανε. Δεν ίδρωσε ούτε μια φορά το καλό μου. Ενώ εγώ αντίθετα είχα ψιλοτρομάξει κι ας έμοιαζε με παραμύθι, μου θύμιζε και τα point and click games που παίζω, τα escape the rooms, γιατί το κοριτσάκι είχε κάτι tasks να κάνει που τις τα είχε βάλει ο Φαύνος. Τι είναι Φαύνος, δεν ήξερα, στα ισπανικά η ταινία λέγεται El Laberinto del Fauno, ενώ στα ελληνικά μεταφράζεται Ο λαβύρινθός του Πάνα. Θυμάμαι είχα μια κασέτα παλιά με κάτι τραγούδια περίεργα και κάτι έγραφε για τον Πάνα, αλλά έπρεπε να κάνω μια έρευνα και να τι έμαθα. Στον καθολικισμό «Φαύνος» ονομάζεται ο τραγόμορφος θεός Παν. Και αντιγράφω από το blog της Epsilon

“Το δεύτερο που θέλω να σχολιάσω είναι η εντελώς άκυρη μετάφραση του τίτλου, η οποία προκύπτει από την αγγλική απόδοση του πρωτότυπου ισπανικού τίτλου. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί την υιοθετήσαμε. Άλλο ο Πάνας κι άλλο ο Φαύνος. Ο Πάνας ήταν θεότητα των αρχαίων Ελλήνων κι ο Φαύνος η αντίστοιχη ρωμαϊκή version. Θα μου πείτε, έχει τόσο μεγάλη σημασία; προσωπικά νομίζω πως ναι γιατί όταν κάτι αποδίδεται λάθος, δημιουργεί και μια λανθασμένη αρχική εντύπωση στον θεατή που πάει εντελώς ανίδεος για το τί θα δει. Κι αν δεν έχει και γνώσεις μυθολογίας ή δεν έχει διαβάσει από πριν την περίληψη της ταινίας, θα σχηματίσει την εσφαλμένη άποψη ότι πρόκειται για την ίδια θεότητα.”

Anyway, ήταν πολύ ωραία η ταινία. Και η μουσική καταπληκτική. Μου αρέσει που τώρα τελευταία βλέπουμε πολλές ταινίες αλλά φυσικά και τα τελευταία φρεσκότατα επεισόδια Lost και 24. Ειδικά το Lost έχει γίνει εμμονή.

Για το τριήμερο δεν θα πάμε πουθενά, αλλά θα το ξαναπώ, αν δεν έχεις δουλειά δεν έχεις και τριήμερα, ούτε Σαββατοκύριακα, όλες οι μέρες θα πρέπει να είναι ίδιες, αλλά που να το εμπεδώσω. Ακόμη χαίρομαι όταν έρχεται η Παρασκευή, είναι στο χρωμόσωμα και δεν φεύγει με τίποτα η συνήθεια.

Δεν πειράζει.

Το γύρισα πρόσφατα στο στριφτό για λόγους οικονομίας κυρίως αλλά παρατηρώ ότι δεν κάνω πάνω από 10 τσιγάρα τη μέρα, ενώ πριν σχεδόν ένα πακέτο. Είναι που βαριέμαι να στρίβω, ακόμη μαθαίνω και κάνω κάτι φουγάρα που διαλύονται από το στόμα στο τασάκι. Υπάρχει κι ένα μαραφέτι που στα φτιάχνει στο τσακ μπαμ, το είχα παλιά αλλά τώρα δεν το βρίσκω πουθενά και μάλλον θα πρέπει να μάθω να στρίβω γιατί σκέψου να θέλω να βγω βράδυ, στην τσάντα κινητό, πορτοφόλι, κλειδιά, μαραφέτι, φιλτράκια, αναπτήρας, καπνός, χαρτάκια. Με σακούλα του σούπερ μαρκετ για βραδινή έξοδο.