Γαμομπελάδες

Επειδή έλαβα παράπονα ότι έχω παραμελήσει το blog μου, έχω να δηλώσω ότι πράγματι, έχετε δίκιο. Γάμος και νέα εργασία μαζί με blog δεν συνδυάζονται εύκολα. Τα νέα είναι πολλά. Νυφικό βρήκαμε, χώρο για δεξίωση βρήκαμε, εκκλησία βρήκαμε. Προσκλητήρια τυπώνονται αυτή την εβδομάδα και είναι εκπληκτικά χάρη στη βοήθεια της φιλενάδας Τέσσης. Για τις μπουμπουνιέρες έχουμε επίσης μια πολύ καλή ιδέα που θα οριστικοποιηθεί αυτή την εβδομάδα επίσης. Μας μένει το κοστούμι του γαμπρού με τα αξεσουάρ του (sic), ο ανθοστολισμός και οι λαμπάδες. Αλλά πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές είμαστε σε καλό δρόμο. Επίσης ψάχνω εναγωνίως που θα ξεκουράσουμε το κορμάκι μας νωρίς το πρωί μετά τη δεξίωση και οι τιμές των ξενοδοχείων του κέντρου είναι εξωφρενικές. Άσε που μας αναγκάζουν να φύγουμε από τις 12, όπως συνηθίζεται δηλαδή, αφού το late departure χρεώνεται επιπλέον. Μας βλέπω να καταλήγουμε στο σπιτάκι μας τελικα. Στη δουλειά όλα βαίνουν καλώς. Νέο περιβάλλον, διάστημα προσαρμογής όχι μόνο με τη δουλειά αλλά και με τους συναδέλφους, τους διευθυντάδες και τους λοιπούς. Στο τέλος του μήνα θα πάρω και το πρώτο χρήμα, σε μωβ, που λέει κι η Ντάλια. Η ώρα περνάει σχετικα γρήγορα και ευχάριστα, αν και δεν έχω προσαρμοστεί ακόμη στο πρωινό ξύπνημα. Νυστάζω συνήθως από τις 8 και μισή το απόγευμα και το τραβάω μέχρι τις 11 για να πέσω ξερή και να ανοίξει το μάτι γαρίδα στις 8 το πρωί. Η Κηφισίας είναι απρόβλεπτη κι αν θέλω να είμαι στην ώρα μου θα πρέπει να χρησιμοποιήσω όλες μου τις τεχνικές γνώσεις και τα κόλπα που έχω μάθει για να τη διασχίσω, αγνοώντας τους τροχονόμους που κάνουν την κατάσταση χειρότερη.Το σπίτι, ως σπίτι, δεν υφίσταται. Δηλαδή υπάρχουν άπειρα ασιδέρωτα ρούχα στον καναπέ, το κρεβάτι στρώνεται λίγα λεπτά πριν κοιμηθούμε το βράδυ για να μην μας χαλάσει το ίματζ και τα πιάτα πλένονται ανά δύο μέρες, αν δεν μπουν στο πλυντήριο. Σουπερμάρκετ κανονικό (δηλαδή με λίστα για τα απαραίτητα) έχω να πάω δυο εβδομάδες, σαπούνι για τα χέρια θα πρέπει να μπει πρώτο στη λίστα. Γενικά νιώθω μια μικρή αποδιοργάνωση κι έναν μικρούλι καθημερινο εκνευρισμό που προσπαθώ να μην καταλήγει σε ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα. Φαντάσου να έχουμε εντάσεις αδικαιολόγητες τώρα που οδεύουμε προς την εκκλησία…Βασικά, δεν έχω καθόλου χρόνο να κάτσω να σκεφτώ, αφήνω τη μέρα μου να κάτσει όπως να ναι και έχω αμελήσει αρκετά από τα καθημερινά μου καθήκοντα. Εντος και εκτός του σπιτιού. Και το blog φυσικά. Μου λείπει ύπνος και αυτό το ΣΚ θα ήθελα να κοιμηθώ όσο περισσότερο μπορώ, αν τα καταφέρω δηλαδή. More to come, soon!