Τις κους κους λεπτομέρειες θα τις έχετε μάθει από αλλού, από εδώ και από εδώ. Εγώ όμως θα θίξω ένα άλλο θέμα του πολύ επιτυχημένου καφέ που έλαβε χώρα την προηγούμενη Πέμπτη κάπου στα Ανατολικά της Αθήνας (μη σε καρφώσω και στον κλέφτη Naf)!
Θα έπρεπε να το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή όταν η φίλη Naf άνοιξε την πόρτα και πάτησε τον εξαψήφιο (ή μήπως πενταψήφιο) κωδικό για να απενεργοποιήσει τον συναγερμό. Welcome στο the gadget house.
Τους φαντάζομαι και τους δύο, Naf και σύζυγο, με μαύρες πλερέζες, να κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια στις διακοπές της ΔΕΗ. Αλλά ποιος ξέρει, μπορεί να έχουν και γεννήτρια.
Λοιπόν έχουμε και λέμε γιατί έχω εντυπωσιαστεί τα μάλα.
Τα στόρια άνοιγαν με τηλεκοντρόλ. Το φως στο δωμάτιο που είχα αφήσει το σακάκι μου άνοιγε με καθυστέρηση, με αποτέλεσμα να ψάχνω μία ώρα στα τυφλά, γιατί δεν είχα πατήσει το σωστό κουμπί. Μέτρησα τρεις οθόνες plasma εκ των οποίων η μία στο πάτωμα γιατί μάλλον περίσσευε, ψηφιακές κορνίζες, dvd και δεν συμμαζεύεται, σούπερ ντούπερ δωμάτιο για ηχογράφηση με την Καλομοίρα, έξι συνθεσάιζερ ή κάτι ανάλογο, aircondition σε κάθε δωμάτιο εκ των οποίων το ένα LG, το γνωστό με τον πίνακα. Ξεφυτρώνανε από παντού ψηφιακές μηχανές, εσπρεσσιέρες, εντοιχισμένες συσκευές στην κουζίνα, μίξερ, υπολογιστές, Jacuzzi και δεν συμμαζεύεται. Έχω την εντύπωση ότι ο Lupo δεν είχε κανένα κουμπάκι (του στυλ τώρα χέζουμε, τώρα κατουράμε, τώρα κοιμόμαστε, τώρα γαβγίζουμε) και επίσης να επισημάνω ότι έκανα άλλη μια ώρα στην τουαλέτα για να βρω πώς ανοίγει η βρύση να πλύνω τα χέρια μου. Για το design θέλει τον κόπο του.
Το σπίτι είναι καταπληκτικό με φοβερό διακοσμητικό touch, μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ταπετσαρία στο σαλόνι και στα άλλα δωμάτια και το φοβερό μοβ χαλί. Δεν θα σταθώ σε τιποτένιες λεπτομέρειες όπως carrot cake όπως μερικές μερικές (αν και το καταβρόχθισα και πήρα και για το σπίτι, είπε η κοιλιόδουλη)
Μετά από όλα αυτά ζητώ από τη Naf να γίνει η προσωπική μου διακοσμήτρια, τώρα που πάμε κι εμείς να αγοράσουμε σπίτι και να με ενημερώσει επίσης που είναι η άκρη του ουράνιου τόξου για να βρω τον πολυπόθητο κουβά με τις λίρες.
5 σχόλια:
...και όταν με το καλό μπείτε στο σπίτι θα σας φέρω ενα carrot cake γιατί μπορεί να το παίζεις άνετη αλλά το "τίμησες" δεόντως! Εμ...θα μας καλέσεις ε? Με τέτοια διακοσμήτρια, το σπίτι πρέπει να είναι ανοιχτό πρός το κοινό!
p.s. αυτό με τη βρύση το είχα πάθει κι εγώ! Σε σημείο που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι και αυτή ανοιγεί με control από τους σπιτονοικοκύρηδες!
Πού να δείτε τί σύστημα έχουμε στην κάτω τουαλέτα. έχει σένσορα που σε περιμένει να χέσεις και μετά σε σκουπίζει με μαντηλάκια με άρωμα orange blossom.αααχ αστειάκι καλέ. Ψαρώσατε αμέσως.
Επίσης δέχομαι ά-ν-ε-τ-α την πρόταση να γίνω προσωπική σου διακοσμήτρια και το κάνω και επάγγελμα αμα λάχει. Με αρέσει. Φαντάζομαι οτι αν το κάνω και για άλλον δεν θα έχει τόσο άγχος όσο είχε για το δικό μου!!αχχ...άντε άντε βρείτε σπιτάκι να δημιουργήσουμε!
to oneiro mou itan pantote ena spiti mono me toihous! ki ena tilekontrol pou patontas to katallilo koumpaki tha xepetagontan apo pantou...to krevati...to trapezi... i tv...ola apo to pouthena!!!
Ετοιμάζομαι τώρα να βάλω στο κουδούνι της εξώπορτας ένα ειδικο σύστημα που μόλις το πατάς, θα αναγνωρίζει αυτόματα ποιός είσαι (echelon style...) και θα σου στέλνει αυτόματα στο e-mail σου τη διεύθυνση του ολοκαίνουργιου blog μου, διότι ο υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεών μου δεν σκαμπάζει και πολύ απ' αυτά, και το blogάκι μου νιώθει λίγο μόνο του...
Υ.Γ. Το καλό με αυτές τις επισκέψεις είναι ότι ξέρεις τι να ΜΗΝ κάνεις δώρο την επόμενη φορά που θα πάς (π.χ. βάζο...)
Ο γκατζετάκιας του σπιτιού.
Δημοσίευση σχολίου