Στο δρόμο μπροστά στο σπίτι μας
Γειτόνισσα: Ελένη, το δεύτερο σίγουρα θα είναι αγοράκι!
Σε καφετέρια
(φοράμε ριγέ κίτρινο μπλουζάκι με φραμπαλά στο μανίκι και λαχανί σορτσάκι)
Σερβιτόρα: Κούκλος είναι!
Σε κατάστημα βαφτιστικών
(φοράμε φορεματάκι καρό μπλε και κόκκινο με τιραντάκι)
Πωλήτρια: Αχ! Τι όμορφος!
Εγώ: Όμορφη!
Πωλήτρια: Α! Κοριτσάκι είναι! Ε φορέστε του κανένα ροζ!
Στο σουπερμάρκετ
(φοράμε ριγέ μπλούζα ροζ-φούξια-άσπρο με τη Hello Kitty και παντελονάκι φουρφουρένιο λευκό)
Κύριος: Τώρα τι είναι αυτό; Αγόρι ή κορίτσι;
Εγώ: Εμ, αυτό είναι το θέμα εσείς τι λέτε; Με τόσο ροζ τι να είναι;
Κύριος: Αγόρι;
Εγώ: Κοριτσάκι!
Κύριος: Ε! Βάλτε του καμιά κορδέλα στα μαλλιά!
Συμπέρασμα: σταματάμε να ασχολούμαστε με το ντύσιμο αφού πιστεύω ότι και να τη βουτήξω στη ροζ μπογιά πάλι αγοράκι θα νομίζουν ότι είναι!
Στο κάτω κάτω κι η Στρουμφίτα μπλε ήταν αλλά είδατε πόσοι ήταν ερωτευμένοι μαζί της στο Στρουμφοχωριό;