Λίγο μέλι απ'της ελπίδας την κυψέλη

Μπαίνω στο μπάνιο για να απολαύσω τη μικρή πολυτέλεια που με περιμένει το βράδυ. Ο μπαμπάς έχει αναλάβει απόψε το γάλα και το νανούρισμα. Δεν ήταν δύσκολη μέρα σήμερα, ήταν μια μέρα απλή, με παιδική χαρά, με κυλίσματα στα πατώματα, με καβγαδάκι την ώρα του φαγητού για να φάμε τρεις μπουκιές, με βοήθεια στον πάγκο της κουζίνας όταν πλάθω τα κεφτεδάκια, με βόλτα με το καρότσι στην Αγία Παρασκευή, με καφεδάκι το πρωί με φίλες. Όμως, πείτε με αχάριστη, θέλω και δυο ώρες μόνο για μένα, με τη σιγουριά ότι το παιδί κοιμάται, με το αυτί τεντωμένο στην ενδοεπικοινωνία, χρόνο για μένα, να κάνω μπάνιο, να βάψω κανένα νύχι μωβ, να αράξω στον καναπέ να διαβάσω Στιγκ Λάρσον.

Βγαίνω από το μπάνιο. Ακούω τον Δημήτρη να της διαβάζει ένα βιβλίο. Τον Ήλιο της Λίζας, του Τριβιζά.. Με εμένα αυτό το βιβλίο δεν το αντέχει ούτε μέχρι τις δύο πρώτες σελίδες. Αν και είναι τόσο μαγικό, ίσως για ένα μεγαλύτερο παιδάκι, χαζεύει λίγο τις εικόνες και πάμε σε άλλο. Τώρα είναι στις τελευταίες σελίδες. Θέλω να ανοίξω την πόρτα και να μπω μέσα, να μοιραστώ αυτή την υπέροχη στιγμή, αλλά κρατιέμαι. Νιώθω μαγικά, κλισέ, σαν ηρωίδα από κομεντί. Τον ακούω να τη ρωτά «και τι θα κάνουμε τώρα;» Μπαίνει στο κρεβάτι της και κοιμάται. Άλλη μια μέρα της ζωής της έφτασε στο τέλος της. Και διάβασε τον Ήλιο της Λίζας μέχρι το τέλος. Με τον μπαμπά της.

Βιάσου! Ο καιρός περνά!
Σε λίγο θα 'ναι αργά!
Γραμμή στη Λισαβόνα
κι απ' τη νεράιδα τη γοργόνα
με τις υγρές πλεξίδες
πάρε τη χρυσή κορόνα
και την αμάραντη ανεμώνα
με τις εφτά δροσοσταλίδες!
Ύστερα κάνε πατινάδα
την υπόλοιπη βδομάδα
κι όταν φτάσεις στη Γρανάδα
γρήγορα και μάνι μάνι
γέμισε με βυσσινάδα
ένα βυσσινί φλιτζάνι!
Τι άλλο μένει; Τι άλλο μένει;
Α, ναι! Πήγαινε στην Υεμένη!
Κάπου κει θα περιμένει
το άλογο το φτερωτό
να σε πάει στον Υμηττό,
για να κλέψεις λίγο μέλι
απ' της ελπίδας την κυψέλη!