I'm Bad

Όταν διάβασα τον τίτλο του post της Γιολίνας, ήμουν σίγουρη ότι μιλούσε για μένα. Βασικά ότι μιλούσε και για μένα. Μετά το διάβασα μέχρι το τέλος, με λίγη δυσκολία, γιατί είχα το κινητό και δεν έχει και τόσο μεγάλη οθόνη και όταν τελείωσα αναφώνησα… την αγαπώ… την Γιολίνα. Τότε ήταν που με κοίταξε περίεργα ο Δημήτρης.

Anyway, στις τρεις εβδομάδες των διακοπών μας, με έκαναν να νιώσω πραγματικά κακός γονιός. Και ξέρετε ποιοι. Αυτοί που φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, που έχουν άποψη για το πώς θα μεγαλώσεις εσύ το δικό σου παιδί, που είναι απλά περαστικοί και θέλουν να πουν τη γνώμη τους, που είναι σίγουροι ότι τα κάνεις όλα λάθος.

Η Δανάη προχωράει με γρήγορο βήμα προς τα κάγκελα, από κάτω θάλασσα. Εγώ πίσω της φυσικά. Μια κυρία πετάγεται «προσέξτε θα πέσει!». «Βασικά, λέω να την αφήσω να πέσει σήμερα, έτσι για αλλαγή.»

Μετράμε γατούλες σε μια αυλή. «Μια γατούλα κι άλλη μία γατούλα. Δύο γατούλες. Για πες δύο» Περαστική πετάγεται «Μη το βασανίζετε το παιδί, έχει χρόνο να μάθει ακόμη.» Βασανίζω το παιδί μου!

Η γιαγιά μας επειδή η Δανάη δεν πάει στην αγκαλιά της την προσελκύει με το απλό «έλα να σου δώσω ένα κουλουράκι που έχω στην τσάντα μου». Η Δανάη φυσικά πάει. Εμείς λέμε «όχι άλλα γλυκά έχει φάει πολλά σήμερα». «Πώς τα τρώει τα γλυκά, μόνη της; Εσείς της τα δίνετε. Δεν φταίει το παιδί».

Η Δανάη έχει κόψει το φαγητό για μέρες. «Σιροπάκι για την όρεξη πρέπει να της δώσουμε» αποφαίνεται η άλλη γιαγιά.

Περπατάμε με τη Δανάη χέρι χέρι, το ένα ο μπαμπάς το άλλο η μαμά. Κυρία που μας βλέπει αναφωνεί «την κουράζετε; Περπατάει πολύ;» Ναι, εξασκείται για μαραθωνοδρόμος.

Η Δανάη κολλάει ίωση και κάνει πυρετό τρεις μέρες. Φυσικά και φταίω εγώ που δεν την πρόσεχα και την πήγαινα στις κρύες θάλασσες που είναι γεμάτες ιώσεις.

Η Δανάη χτυπάει στην τσουλήθρα και πρήζεται το χείλι αλά Αντζελίνα Τζολί. «Μα κάθε βράδυ στις κούνιες;»|