Γράμμα στη Δανάη

Δανάη μου,

Κορίτσι μου γλυκό, σου γράφω αυτό το γράμμα τώρα που κοιμάσαι γαλήνια στο κρεβάτι σου μετά από μια μεγάλη Κυριακή με παιχνίδι, γέλιο και βόλτες. Σε έβλεπα σήμερα στην παιδική χαρά να προσπαθείς να σκαρφαλώσεις στα κάγκελα μιας τσουλήθρας, δίνοντας όλο σου το είναι, καταλαβαίνοντας πως κάνεις κάτι πέρα του συνηθισμένου, πάνω από τις δυνάμεις σου. Ήμουν δίπλα και με το ένα χέρι σε ετοιμότητα να σε κρατήσω μην πέσεις, σε χάζευα να προσπαθείς. Παραλίγο να σου πω «κατέβα και πήγαινε από τις σκάλες» αλλά σε έβλεπα πόσο πολύ το ήθελες. Σε άφησα να το κάνεις κι ας φοβόμουν. Κι ας έτρεμε η ψυχή μου ότι θα γκρεμοτσακιστείς και θα χτυπήσεις. Τελικά ανέβηκες και γύρισες και μου είπες, λάμποντας από χαρά «Μαμά, τα κατάφερα».

Και κάπου εκεί, εκείνο το δευτερόλεπτο κατάλαβα πως πρέπει να αρχίσω να σε αφήνω. Συνειδητά. Να σε αφήνω να τολμάς, χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Να αφήσω το ένστικτό σου να λειτουργήσει και να απενεργοποιήσω το δικό μου, το μητρικό, που θέλει να προλάβει το κακό. Δεν είναι εύκολο να το κάνω. Όμως στα τρια σου χρόνια, όλος ο κόσμος είναι ακόμη καινούριος, κι ας νομίζεις πως τα ξέρεις όλα. Είναι όλα μπροστά σου για εξερεύνηση. Τα καλά και τα κακά. Κι όσο κι αν θέλω πραγματικά, δεν θα είμαι πάντα εκεί να σε προστατεύω. Δεν θα ζεις πάντα στον ιδανικό κόσμο που βλέπεις γύρω σου, όπως εμείς σου τον παρουσιάζουμε. Δεν υπάρχει παντού αγάπη. Υπάρχει ζήλεια, μίσος και κακία. Δυστυχώς υπάρχει αδικία. Υπάρχουν κακοί άνθρωποι που θα σε πληγώσουν. Θα ήθελα να συνεχίσεις να ζεις στο σελοφάν αλλά το ξέρω ότι δεν γίνεται. Θέλω να σε κάνω δυνατή. Θέλω όμως να κρατήσεις την αθωότητά σου. Θέλω να μείνεις για πάντα τόσο τρυφερή και χαδιάρα. Και συμπονετική. Και αγαπημένη με την αδερφή  σου.

Έρχονται τόσες στιγμές. Η πρώτη σου μέρα στο σχολείο. Ο πρώτος σου έρωτας. Η πρώτη σου βραδινή έξοδος με φίλες. Οι πρώτες σου διακοπές χωρίς τους γονείς. Η μέρα που θα πάρεις το δίπλωμα οδήγησης. Η μέρα που θα φύγεις από το σπίτι να ζήσεις μόνη σου. Σε όλα αυτά δεν θα είμαι εκεί. Θα είμαι ένα βήμα πίσω. Να σου δίνω δύναμη και κουράγιο. Να σε κάνω να πιστεύεις στον εαυτό σου με όλη μου τη δύναμη.

Είσαι ήδη το κορίτσι που πάντα ήθελα να έχω. Και μπορώ να φανταστώ τη γυναίκα που θα είσαι στο μέλλον. Κάθε βράδυ που σου ψιθυρίζω καληνύχτα, σε αγαπώ και μια στάλα παραπάνω.

 

Η μαμά σου

ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ την πόρτα για ένα μωρό που κλαίει

Λοιπόν μου ήρθε αυτό το email σήμερα και το διάβασα πολύ προσεκτικά!

Τρομερά προσεκτικά σας λέω. Ήθελα τόσο πολύ να το πάρω στα σοβαρά.

Όμως, δεν ξέρω πως, το μυαλό μου έκανε τις παρακάτω σκέψεις.

Επίσης μου ανέβασε το ηθικό γιατί διαβάζοντας το ένιωσα ότι είμαι πάρα πολύ πλούσια (πιο πολύ από το να μπορώ να πληρώσω τη δόση για το χαράτσι) και θέλουν όλοι να με κλέψουν. Επίσης ξυπνάω πάθη σε δολοφόνους και βιαστές κι αν γλυτώσω γράφω και το bestseller της χρονιάς. Αν τρέξω, όλες τις φορές που αναφέρει, γλυτώνω και το γυμναστήριο.

(τις σκέψεις μου τις διαβάζεις με κόκκινο)

 

Εξαιτίας των πρόσφατων απαγωγών ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ.
Αυτό είναι για σένα,
και για να το μοιραστείς
με τον/την σύζυγό σου,
τα παιδιά σου,
όλους όσους ξέρεις.
Αφού διαβάσεις αυτές τις 9 σημαντικές συμβουλές,
στείλτο σε κάποιον που νοιάζεσαι.
Δεν είναι κακό να είσαι προσεκτικός
σε αυτό τον τρελό κόσμο που ζούμε.

(μέχρι εδώ με είχε καθηλώσει ο συγγραφέας, μη σου πω ότι συγκινήθηκα κιόλας)

1. Συμβουλή από το Tae Kwon Do :
Ο αγκώνας είναι το πιο δυνατό σημείο στο σώμα σου.
Αν είσαι αρκετά κοντά, χρησιμοποίησέ τον!

(εγώ πίστευα ότι το πιο δυνατό σημείο της εμφάνισής μου είναι κάποιο άλλο, είναι και μαμαδίστικο το blog, μη το αναφέρω τώρα)

2. Αυτό το έμαθα από έναν τουριστικό οδηγό
στη Νέα Ορλεάνη
Αν ένας ληστής σου ζητήσει το πορτοφόλι και/ή την τσάντα,
ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΟ ΔΩΣΕΙΣ .
Πέταξέ το μακριά από εσένα....
το πιο πιθανό είναι να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πορτοφόλι σου
και/ή την τσάντα σου παρά για σένα,
και θα πάει να το πιάσει.
ΤΡΕΞΕ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ!

(πολύ διάβασμα έχει ρίξει ο κύριος. Αν μου έχει βάλει το πιστόλι στον κρόταφο, με το που θα πετάξω το πορτοφόλι μακριά, που ξέρω ότι δεν θα με πυροβολήσει. Επίσης, από το φόβο μου δεν θα μπορώ να πάρω τα πόδια μου..)

3. Αν σε πετάξουν ποτέ στο πορτπαγκάζ ενός αυτοκινήτου,
κλώτσα έξω τα καλύμματα από τα φώτα και βγάλε το χέρι σου από την τρύπα και κούνα το πολύ.
Ο οδηγός δε θα σε δει, αλλά θα σε δουν όλοι οι υπόλοιποι.
Αυτό έχει σώσει ζωές.

(εντωμεταξύ φαντάζομαι ότι είμαι σύζυγος κροίσου με πέντε γράμματα και μου φτιάχνει η διάθεση. Πολύ καλό το κόλπο με τα φανάρια, δεν είχα ιδέα ότι έχω πρόσβαση σε αυτά από το πορτ μπαγκάζ)

4. Οι γυναίκες έχουν τη συνήθεια να μπαίνουν στα αυτοκίνητά τους
μετά από ψώνια, φαγητό, δουλειά, κλπ., και απλά κάθονται
(ελέγχοντας κάτι, κάνοντας μια λίστα κλπ.
ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!)
Το «αρπακτικό» θα σε παρακολουθεί, και αυτή είναι η τέλεια ευκαιρία να κάτσει στη θέση του συνοδηγού, να βάλει ένα όπλο στο κεφάλι σου,
και να σου πει που να πας.
ΑΜΕΣΩΣ ΜΟΛΙΣ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ,
ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕ.

(Δηλαδή να μη φάω τη σοκοφρετίτσα που πήρα από το σουπερμάρκετ; Να μην τσεκάρω αν έχω ειδοποίηση στο fb; Να μην ανοίξω λίγο twitter; Να μην ποστάρω φωτογραφία στο Instagram; Πότε θα τα κάνω αυτά καλέ μου ληστή; Στο σπίτι, με το που βγάλω το κινητό, δεν μου ανήκει.)

Αν κάποιος
είναι μέσα στο αυτοκίνητο
με ένα όπλο
στο κεφάλι σου
ΜΗΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙΣ,
επαναλβάνω:
ΜΗΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙΣ!
Αντίθετα γκάζωσέ το
και ρίχτο πάνω σε οτιδήποτε, διαλύοντας το αυτοκίνητο.
Ο αερόσακός σου θα σε σώσει.
Αν ο άλλος είναι στο πίσω κάθισμα
θα πάθει πολύ χειρότερα.
Αμέσως μόλις τρακάρει το αυτοκίνητο
βγες έξω και τρέχα.

(Ωραία, κι αν μου κάνουν surprise party και δεν είναι κλέφτης κι εγώ πάω και στουκάρω το αυτοκίνητο μου σε καμιά κολώνα, θα πληρώσεις εσύ την ασφάλεια;)

5 . Μερικές σημειώσεις για το πως να μπεις στο αυτοκίνητό σου σε ένα πάρκιν:
A.) Να είσαι σε εγρήγορση:
κοίτα τριγύρω σου,
κοίτα μέσα στο αυτοκίνητό σου,
στο πάτωμα του συνοδηγού ,
και στο πίσω κάθισμα

(όχι δεν θα μοιάζω καθόλου τρελή αν τα κάνω όλα αυτά)
B.) Εάν έχεις παρκάρει δίπλα σε ένα μεγάλο βαν,
μπες στο αυτοκίνητο από την πόρτα του συνοδηγού.
Οι περισσότεροι μανιακοί δολοφόνοι επιτίθενται στα θύματά τους
τραβώντας τα μέσα στα βαν τους ενώ οι γυαίκες προσπαθούν να μπουν στα αυτοκίνητά τους.

(ο Χριστός κι η Παναγία)

C.) Κοίτα το αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο δίπλα σου από την πλευρά του οδηγού ,
και του συνοδηγού.. Αν ένας άντρας κάθεται μόνος στη θέση κοντά στο αυτοκίνητό σου , καλό θα ήταν να γυρίσεις πίσω στο μαγαζί ή στη δουλειά και να πάρεις ένα αστυνομικό ή σεκιουριτά να σε συνοδεύσει στο αυτοκίνητο.
ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΣ. (Και καλύτερα παρανοϊκός από ότι νεκρός.)

(Αν κάθεται ένα άντρας μόνος στη θέση κοντά στο αυτοκίνητο μου και είναι και ωραίος, πιο ωραίος από τον σεκιουριτά τουλάχιστον, θα πάω. Και το κρίμα στο λαιμό μου)

6. ΠΑΝΤΑ να παίρνεις το ασανσέρ
αντί για τις σκάλες.
(Οι σκάλες είναι φοβερά μέρη να είσαι μόνη
και το τέλειο σημείο για εγκλήματα.
Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό τη ΝΥΧΤΑ!)

(Δηλαδή να μην κάνω τζάμπα γυμναστική; Να γραφτώ γυμναστήριο; Οι σκάλες είναι φοβερά μέρη ναι και φοβιστικά, ιδιαίτερα όταν πρέπει να τα σφουγγαρίσεις)

7. Αν το «αρπακτικό» έχει όπλο
και είσαι υπό τον έλεγχό του,
ΠΑΝΤΑ ΤΡΕΞΕ!
Το «αρπακτικό» θα σε πετύχει (έναν κινούμενο στόχο)
μόνο 4 στις 100 φορές. Και ακόμα και τότε,
είναι πιο πιθανό ότι ΔΕ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ
ένα ζωτικό όργανο.
ΤΡΕΧΑ, καλύτερα σε ζιγκ ζαγκ!

(Ωραία, σε θέλω και για ένα τζόκερ που θέλω να παίξω. Σύμφωνα με τις στατιστικές, αν πετύχει την καρδιά μου, θα πεθάνω ή όχι;)

8. Καθώς οι γυναίκες, προσπαθούμε πάντα να είμαστε καλές:
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ
Μπορεί να οδηγήσει στο βιασμό σας , ή στο θάνατό σας.
Ο Ted Bundy, ο μανιακός δολοφόνος, ήταν ένας εμφανίσιμος,
μορφωμένος άντρας, που ΠΑΝΤΑ ποντάριζε στην καλοσύνη των ανυποψίαστων γυναικών.
Περπατούσε με ένα μπαστούνι, ή κούτσαινε, και συχνά ζητούσε «βοήθεια» μέσα στο αυτοκίνητό του ή με το αυτοκίνητό του,
με το οποίο απήγαγε το επόμενο θύμα του.

(Εγώ καλή; Επειδή είμαι γυναίκα; Μη διαβάζεις τα γλυκανάλατα που γράφω εδώ μέσα; Εγώ δεν έχω δώσει ευρώ σε ζητιάνο, ούτε έχω γυρίσει να δω αν μου ζητάει ο παππούς να τον περάσω απέναντι. Δεν έχω κάνει σε προσκόπους. Μόνο τον Κάιζερ Σόζε θα βοηθούσα επειδή μου αρέσει ο Κέβιν Σπέισι.)

9. Ένα ακόμα σημείο για ασφάλεια:
Κάποιος μόλις μου είπε ότι μία φίλη του άκουσε ένα μωρό να κλαίει έξω από την πόρτα της την περασμένη νύχτα,
και κάλεσε την αστυνομία επειδή ήταν αργά
και της φάνηκε περίεργο. Η αστυνομία της είπε:
«Ό,τι και να κάνετε, ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.»
Η κυρία τότε είπε ότι ακουγόταν σαν να μπουσουλούσε το μωρό δίπλα στο παράθυρο, και ανησυχούσε
μήπως μπουσουλούσε κι έβγαινε στο δρόμο.
Ο αστυνομικός της είπε, «Έχουμε ήδη μία μονάδα καθ`οδόν,
ό,τι κι αν κάνετε, ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.»
Της είπε ότι πίστευε ότι ένας μανιακός δολοφόνος έχει ηχογραφήσει το κλάμα μωρού και το χρησιμοποιεί για να βγάζει γυναίκες από τα σπίτια τους επειδή πιστεύουν ότι κάποιος έχει εγκαταλείψει ένα μωρό. Της είπε ότι δεν το έχουν επιβεβαιώσει ακόμα,
αλλά έχουν λάβει αρκετές κλήσεις από γυναίκες που έλεγαν ότι άκουγαν κλάμα μωρού έξω από τις πόρτες τους όταν ήταν μόνες την νύχτα.

Παρακαλώ στείλτο αυτό και ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ την πόρτα για ένα μωρό που κλαίει----
Αυτό το e-mail θα έπρεπε να το λάβουμε σοβαρά υπόψη γιατί
η θεωρία του μωρού που κλαίει αναφέρθηκε στο America 's Most Wanted όταν έφτιαχναν το προφίλ ενός μανιακού δολοφόνου στη Λουιζιάνα.

 

(εντάξει αυτό με το μωρό το επικροτώ! Μπορώ να το εφαρμόσω σας παρακαλώ και μέσα στο σπίτι; Να όταν ακούω ένα μωρό το βράδυ, στις 2, στις 4 στις 7, να παίρνω την αστυνομία και να ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ; Μπορεί να είναι μανιακός δολοφόνος. Ευχαριστώ. )

Ελέφαντες και φλαμίνγκο

Εντάξει προφανώς είμαι τρελή. Δηλαδή δεν μου φτάνουν δυο παιδιά, τα ξενύχτια, οι δουλειές του σπιτιού και το διάβασμα για το Ανοιχτό. Θέλω να βάζω κι άλλα στο κεφάλι μου. Από επιλογή. Θέλω να ζορίζομαι για να γίνομαι πιο δημιουργική και να βρίσκω τρόπους να αλλάζω τη μέρα μου, να μην είναι η μια ίδια με την άλλη. Και ναι, αντλώ τη δύναμη και την έμπνευση από τις μικρές αλλά ναι, υπάρχουν αυτές οι στιγμές που μου αρέσει να φτιάχνω κάτι, crafting, μουτζουρόνινγκ, ένα κέικ βρε αδελφέ και αμέσως νιώθω διαφορετικά.

Επειδή λοιπόν είμαι τρελή αλλά με φιλοσοφία, παρήγγειλα ραπτομηχανή, η οποία είναι καθ'οδόν και έχω τρελή όρεξη να αρχίσω να ράβω. Εννοείται ότι δεν έχω ράψει τίποτα, ποτέ, ούτε με το χέρι. Εδώ λοιπόν γελάνε.

Επίσης πήρα μέρος στο The Elevated envelope project. Μου το γνώρισε μια φίλη μου, η οποία έχει πάρει ήδη μέρος. Το ξέρετε; Λοιπόν, το οργανώνει μια κοπέλα από την Αμερική, η οποία ονομάζεται Tara Bliven. Σε αυτή λοιπόν δηλώνεις συμμετοχή και σε οργανώνει σε ομάδες, μικρές ή μεγάλες, τα μέλη των οποίων στέλνουν ο ένας στον άλλον ...γράμματα. Αλλά δεν είναι απλοί pen pals, όπως κάναμε παλιά. Η Τara προτείνει μια θεματολογία βάση της οποίας πρέπει να φτιάξεις με τα χεράκια σου τους φακέλους. Δηλαδή φουλ δημιουργικότητα και φαντασία. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν θέλεις τον υπολογιστή σου αλλά όσο λιγότερο μπορείς, με την έννοια ότι δεν θα σχεδιάσεις κάτι και θα το τυπώσεις. Καλύτερα π.χ. να το ζωγραφίσεις απευθείας στον φάκελο. Από την άλλη δεν είναι και scrapbooking, του στυλ κολλάω πραγματάκια το ένα πάνω στο άλλο.

Μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε:

 

 

 

 

 

 

 

Δηλαδή, πείτε, δεν θα πετάγατε από τη χαρά σας αν λαμβάνατε έναν τέτοιο φάκελο; Χαλάλι κι ας ερχόταν μαζί και η ΔΕΗ με το χαράτσι δηλαδή.

Λοιπόν, κάτι τέτοιο θα κάνω κι εγώ. Εχω να στείλω 9 φακέλους σε όλο τον κόσμο. Αμερική, Αγγλία και Καναδά. Και Ελλάδα γιατί στη λίστα μου είναι και η φίλη μου!!!

Επέλεξα θέμα το ζωολογικό κήπο και κάθομαι και κλέβω ιδέες από παιδικά βιβλία και κάνω σχέδια και διάφορα ζώα για να δω τι ακριβώς θα κάνω στους φακέλους. Και για όσους με γνωρίζουν, εντάξει αυτό δεν είναι ακριβώς "Ελένη". Δηλαδή δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Κλέβω τους μαρκαδόρους της κόρης μου και ζωγραφίζω ελέφαντες και φλαμίνγκο. Περαστικά μου. Ξέρω ξέρω.

 

 

Χαρά. Παιδική.

Ξεκίνησα να γράφω αυτή την ανάρτηση ενώ μπροστά μου κάθόταν η μεγάλη τρομερή της προηγούμενης ανάρτησης, τάχα μου ζωγράφιζε barbie αλλά συνέχεια έλεγε αρλούμπες, γυρνούσε και μου μιλούσε και μου έκανε πλάκες. Του στυλ "δεν βάφηκε κανείς" ενώ έχει γίνει μπλε η μπλούζα της από το μαρκαδόρο. 

Τη χρειάζομαι πολύ αυτή τη χαζομαρίστικη ατμόσφαιρα αυτή τη στιγμή και νομίζω ότι μόνο τα μωρά μου μπορούν να μου την προσφέρουν. Τον τελευταίο καιρό, από τη βάπτιση και μετά, έρχονται στα αυτιά μου κακές ειδήσεις. Δεν αφορούν άμεσα εμένα ή εμάς αλλά με επηρρεάζουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Είναι όλες αναστρέψιμες (σχετικά) αλλά είναι δυσάρεστες, έχουν χαλάσει ψυχές, θέλουν χρόνο, υπομονή και αγάπη. Είναι κάποιες ιστορίες που δεν θέλω να συζητάω, άλλες που ξέρω πως ήταν μέσα στο πρόγραμμα κι άλλες αναπάντεχες, π.χ. ένα κρυολόγημα έστειλε το μωρό δύο μηνών μιας φίλης για νοσηλεία στο νοσοκομείο. Με κάνουν να σταματάω να γκρινιάζω για μικροπράγματα.

Αυτές τις μέρες έχει λιακάδα και μετά από μια ωτίτιδα που ταλάνισε και τις δυο αδερφούλες και ξεπεράστηκε με αντιβίωση, είπαμε να εκδράμουμε προς παιδική χαρά. Όπως έγραψα και στο fb, ήλιος πια σημαίνει παιδική χαρά, ο συνειρμός είναι απλός και ευθύς. Παλιά ίσως σήμαινε κοπάνα από το σχολείο, διάλειμμα για καφέ στη δουλειά, βόλτα κοντά στη θάλασσα, αλκυονίδες μέρες. Τώρα σημαίνει παιδική χαρά. Για αυτές και για μένα. 

 Και μετά επιστροφή στο σπίτι, χαμός παντού, για να γίνουν οι δουλειές επιστρατεύονται όλες οι λύσεις. Ακόμη κι αν χρειαστεί να ανέβει το μικρό πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Little kitchen helpers. 

 

Προχτές το βράδυ βλέπαμε τη Ζωή του Πι και εντάξει πείτε με χαζή αλλά νόμιζα ότι αυτό το λιοντάρι είναι η Μιράντα. Που θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας και ακόμη δεν μπορεί. Που το βλέμμα της έχει τόση σπιρτάδα, που τα πιάνει όλα στον αέρα κι ας είναι μόλις 10 μηνών, που "πλάθει κουλουράκια" και χτυπάει παλαμάκια και στηρίζεται και τσου σε λίγο θα δεις ένα μωρό να περπατάει. Αυτό το μικρό το αγαπώ τόσο πολύ. Είναι ίσως λίγο πιο ατίθασο αλλά εξίσου αγαπησιάρικο. Και σίγουρα πιο κολλημένο με τη μαμά. Κι ας δέχεται τον αποθηλασμό εύκολα τελικά. Κι ας σκουντουφλάω τα βράδια να τρέχω να φτιάχνω γάλατα. Κάθε τρεις ώρες, Εγγλέζα στο ραντεβού της. Αλλά δεν φταίει κανείς, εγώ φταίω με τα κόνσεπτ βάπτισης.