Mum calling cards (πόσο ψώνιο είσαι μαμά;)

Τις προάλλες έψαχνα σε κάτι site για business cards για να τυπώσω καινούριες για το etsy shop μου, γιατί ως ψώνιο, που πάω χωρίς business cards... Και έπεσα πάνω στις mum calling cards. Και έπαθα μεγάλο κοκομπλόκο, μέχρι να σιγουρευτώ τι ακριβώς είναι.

 

 

 

 

 

 

 

Είναι λοιπόν επαγγελματικές κάρτες για ...μαμάδες (και μπαμπάδες υποθέτω). Πες παράδειγμα ότι είσαι σε μια παιδική χαρά (φαντάζομαι όχι της γειτονιάς σου γιατί εκεί θα τους ξέρεις όλους ε;) και ξαφνικά γνωρίζεις μια άλλη μαμά και τα παιδιά σου παίζουν μια χαρά μαζί. Την ώρα που φεύγετε της λες "τι ωραία που τα είπαμε, ίσως να ξανασυναντηθούμε μια μέρα" και της δίνεις μια κάρτα με τα στοιχεία σου, π.χ. όνομα δικό σου, των παιδιών σου και το τηλέφωνο σου, ή και το email. Τη βάζει στο πορτοφόλι της και σε ταράζει στα chain letters. Ή σε παίρνει ένα μήνα μετά και σου λέει "είμαι η μαμά του Δημητράκη που γνωριστήκαμε στην παιδική χαρά του Μουστάκα, τι κάνεις;".

Μου φαίνεται πραγματικά καλό, μεγάλη αμερικανιά βεβαίως βεβαίως, αλλά αρκετά πρακτικό αν πραγματικά θέλεις να κρατήσεις επαφή. Είναι λίγο φανταχτερό βέβαια γιατί κάλλιστα της ζητάς το κινητό της και το γράφεις στο δικό σου. Όμως στη θεωρία ακούγεται ενδιαφέρον.

Βέβαια θα μας την πέσουν όσοι πιστεύουν ότι μια μαμά δεν είναι μόνο μαμά, οπότε κάτι τέτοιο μας υποβαθμίζει κάπως. Είμαι μαμά, τέλος και τίποτα άλλο.

Αλλά θα έδινες τα στοιχεία σου σε έναν ξένο; Προφανώς δεν της μοιράζεις από εδώ κι από εκεί αλλά σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ίσως θα μπορούσες ας πούμε να της δώσεις σε μαμάδες συμμαθητών για να κανονίσετε playdates.

Μεταφράζω από ένα site τους δέκα λόγους για να βγάλεις mum calling card

1. Για μαμάδες που γνωρίζεις και θέλεις να κανονίσεις playdates

2. Για να δώσεις τα στοιχεία σου στη babysitter

3. Για τους γείτονες

4. Για φίλους επειδή είναι χαριτωμενιά

5. Για να βάλεις σε ευχετήριες κάρτες

6. Αν το παιδί σου πάει μόνο του σε ένα παιδικό πάρτυ

7. Για να βάλεις μία στην τσάντα με τις πάνες, σε περίπτωση που χαθεί

8. Για να τις δώσεις στον παππού και τη γιαγιά

9. Για πλάκα

10. Αν το παιδί σου χαθεί, να έχεις εκτυπώσει κάρτες με τη φωτογραφία για να βρεθεί.

 

Σας πείσανε; Εμένα όχι, μάλλον είναι πεταμένα λεφτά. Ή που θα γίνεις ο περίγελος της παιδικής χαράς ή που το παιδί σου θα αποκτήσει χιλιάδες νέους φίλους!!

Εδώ ένα υπέροχο χιουμοριστικό κείμενο που τις θάβει!

 

Ο στόχος, η «δουλειά» και μια βαλεριάνα

Πολλές φορές ενθουσιάζομαι με κάτι και μετά το αφήνω. Το ξεκινάω με πολύ όρεξη και μετά λόγω συνθηκών, πάει πίσω και ξεχνιέται. Τα τελευταία χρόνια, χάρη στα παιδιά, το έχουμε ρίξει πολύ στη χειροτεχνία, χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά που περισσεύουν στο σπίτι σε σημείο που η Δανάη προχτές που έβαλε ένα χανζαπλάστ με ρώτησε αν τα πλαστικά χαρτάκια που είναι για πέταμα να τα κρατήσουμε για καμιά κατασκευή.

Και επειδή δεν έχω δουλειά, ξεκίνησα δουλειά. Ξεκίνησα να φτιάχνω διάφορα πράγματα με τη ραπτομηχανή, με την οποία ξεπεράσαμε τη σχέση μίσους που μας είχε απομακρύνει και τώρα έχουμε γίνει οι καλύτερες φίλες. Έφτιαξα μαξιλάρια διακοσμητικά για το παιδικό δωμάτιο και μαξιλαροθήκες για τις μικρές γιατί δεν έχουν αρκετές. Φτιάχνω άπειρες κορδέλες για τα μαλλιά των κοριτσιών (γκούχου γκούχου, η Μιράντα δεν έχει μαλλιά) και λαστιχάκια με φιόγκους κλπ. Δεν ανακάλυψα την πυρίτιδα, το μισό ίντερνετ αυτό κάνει αλλά μου κάνει τόσο καλό αυτή η «δουλειά», μέσα στα διαλλείμματα της ημέρας, τα λεπτά που με αφήνουν να δουλέψω, είναι η ψυχοθεραπεία μου.

Θέλω λοιπόν να ξεκινήσω να ανεβάζω μερικές από τις πιο προσεγμένες δημιουργίες μου στο μαγαζάκι μου που είχε αραχνιάσει στο etsy και να γίνω πάμπλουτη (μπου χα χα). Βασικά, θα ήθελα απλά να φτιάχνω πράγματα για άλλους με το μικρότερο δυνατό κέρδος, μόνο και μόνο για την«δουλειά» και τη δημιουργικότητα και την υπέροχη διάθεση που μου προσφέρει ο «δικός μου χρόνος» μέσα στο σπίτι. Θέλω για το 2014 να φτιάχνω κάτι κάθε μέρα. Μόνη μου ή μαζί τους. Έχουν αρχίσει και σέβονται την ανάγκη μου να μείνω λίγο μόνη μου, ακόμη και το μικρό και παίζουν αρκετά μαζί. Οπότε υπάρχει χρόνος και λιγοστεύουν οι τύψεις μου, όταν τις αφήνω. Σήμερα, π.χ. παίζανε τόσο καλά μαζί και το μυαλό αυτού του μικρού θα με τρελάνει, γιατί παίζει κανονικά roleplaying (έλεγε σε κάτι playmobil  μπροστά από ένα αυτοκίνητο «μπείτε μπείτε μέσα, όλοι!!!)

Επίσης, επειδή «σε δουλειά να βρισκόμαστε», θα ξεκινήσω σιγά σιγά την προετοιμασία του πάρτυ της Μιράντας, η οποία κλείνει τα δυο το Μάρτη. Και της ετοιμάζω τρελό πάρτυ με θέμα τον ύπνο, βασικά την έλλειψή του. Κρεββατάκια, μαξιλάρια και μια βαλεριάνα για τη μαμά.