The burger party

Λίγο πριν μας χτυπήσει ο κυκλώνας "ιώσεις", πρόλαβα να γιορτάσω τα γενέθλια μου με την οικογένειά μου. Μάλιστα, αυτή τη φορά, καλεσμένοι ήταν τα αδέρφια, τα ξαδέρφια και οι κουμπάροι μας, μια πραγματικά πολύ όμορφη συνάντηση για όλους μας, μιας και δεν έχουμε την ευκαιρία να βρισκόμαστε συχνά. Άλλες ηλικίες, άλλες περιοχές, άλλες δουλειές και προτεραιότητες. Όμως τα κατάφερα και τους μάζεψα όλους με αφορμή τα γενέθλια μου!

Φυσικά, το πάρτυ μου δεν θα μπορούσε να μην έχει θέμα. Και αφού απέρριψα το καθιστό τραπέζι αφού μαζευόμασταν καμιά τριανταριά άτομα, απέρριψα τον μπουφέ με διάφορα, μου ήρθε η φαεινή ιδέα να φτιάξω ένα burger bar: δηλαδή να φτιάχνει ο καθένας το δικό του burger βάζοντας ό,τι θέλει από τις επιλογές που θα του προσέφερα. Και κάπως έτσι έφτιαξα το Burger Party μου!

 

 

 

Στο bar-μπουφέ υπήρχαν διάφορες επιλογές:

καραμελωμένα κρεμμύδια

coleslaw

pickle sauce

τυρί cheddar

ντομάτες

κρεμμύδια

μαρούλι

μπέικον

κέτσαπ

μουστάρδα

barbecue sauce

 

 

Επίσης είχα και hot dog, έτσι για την όρεξη!

 

 

 

 

 

Μου τρέχουν τα σάλια και μόνο που ποστάρω αυτές τις φωτογραφίες!

 

 

 

 

 

Το φαγητό λοιπόν ήταν τελείως informal, το οποίο βοηθούσε στο να δημιουργηθούν πηγαδάκια και να μιλήσουμε όλοι με όλους, να θυμηθούμε τα παλιά και να μιλήσουμε για τα καινούρια!

 

Ικανοποιημένοι όλοι λοιπόν, περάσαμε στο γλυκό και στις φωτογραφίσεις!

 

 

 

 

 

Παρεμπιπτόντως, έκλεισα τα 36 αλλά ποιος νοιάζεται στα αλήθεια!

Σας μοιάζω για 36?

(βασικά σήμερα, μετά από μια άυπνη νύχτα, παίζει να μοιάζω τουλάχιστον 60)

 

Και του χρόνου με υγεία!!!!!

 

Κωσταλέξι

Είχα καιρό να δω εφιάλτη του τύπου «σκαρφαλώνω σε ανηφορικό δρόμο και προσπαθώ να φτάσω κάπου και όλο με πάει πίσω ο δρόμος και δεν τα καταφέρνω». Τον έζησα όμως την προηγούμενη Δευτέρα όταν φτάσαμε στο Παίδων Πεντέλης γύρω στις 11 το πρωί και στρογγυλοκαθήσαμε στην αίθουσα αναμονής, με βήχα και υψηλό πυρετό με τη Δανάη και μετά από εξέταση παιδιάτρου, ακτινογραφία θώρακος, εξέταση παιδιάτρου, εξετάσεις αίματος, εξέταση παιδιάτρου, είχε φτάσει 5 η ώρα το απόγευμα, μας ανακοίνωσαν «πνευμονία» και πως πρέπει να νοσηλευτούμε χωρίς διαπραγμάτευση.

Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω είχαμε οδηγηθεί σε δωμάτιο, όπου παραμείναμε για 4 νύχτες, ξέρεις από αυτές που σου μοιάζουν για τέσσερις εβδομάδες. Με γιατρούς να πηγαινοέρχονται, μωρά να κλαίνε μέσα στο βράδυ, κοριτσάκι που ήρθαν με πνευμονία και έφυγαν με γαστρεντερίτιδα, αγοράκι που ήρθε με πυρετό και έκανε εγκεφαλογράφημα, παιδάκια να αλλάζουν στα διπλανά κρεβάτια και μαμάδες να ακουμπάνε η μία στον πόνο της άλλης και να ζυγίζουν το πρόβλημα. Εσύ ή εγώ είσαι στη χειρότερη θέση;

Το παιδάκι μου έξτρα καλόβολο και συνεργάσιμο, αν σκεφτείς ότι χρειάστηκε να πάρει ενδοφλέβια αντιβίωση και να αναγκαστεί να βάλει την πεταλούδα δύο φορές, χωρίς την παρουσία μου, να κάνει το μαντού και να μη το κουνήσει ρούπι από το δωμάτιο. Όταν μας ανακοίνωσαν ότι το μεσημέρι θα έχει μια χριστουγεννιάτικη γιορτή στο δωμάτιο με έναν κλόουν που θα ψυχαγωγούσε τα παιδάκια, με ρώτησε αν έχουμε φέρει κανένα φόρεμα για να φορέσει. Να βάλει τα καλά της. Το διασκέδασε, γέλασε με την ψυχή της κι εγώ έβγαζα σουρεαλιστικές φωτογραφίες. Σχεδόν Χριστούγεννα κι εμείς στο νοσοκομείο, γελάμε, κλαίμε, ανεβοκαταβαίνουμε στην Πεντέλη, αλλάζοντας σκυτάλη με τον μπαμπά της, λες και το κάναμε πάντα, από συνήθεια. Σαν ρομπότ.

Μοιράστηκα το νέο στο fb για να εκλάβω έμμεσα σχόλια ότι το παράκανα και ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να μείνει μεταξύ μας. Όμως πιστεύω βαθιά ότι αυτή η θετική ενέργεια και το ενδιαφέρον φίλων, γνωστών και ίσως αγνώστων, μας έφεραν σε θέση να γυρίσουμε στο σπίτι μας την Πέμπτη το μεσημέρι. Σε μια αδερφή που ζούσε το δικό της κωσταλέξι με τη γιαγιά, κατά τα άλλα ευτυχισμένη και τελειώς αδιάφορη για το μπες βγες των γονιών της όλες αυτές τις ημέρες.

Κι ενώ μέσα στο Σαββατοκύριακο καταρρεύσαμε οικογενειακώς, από ικανοποίηση και χαρά που είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι, αγκαλιά στον καναπέ και ούτε που μας νοιάζει αν υπάρχει πλυμένο ποτήρι στον νεροχύτη,η Δευτέρα μας επιφύλλασσε κι άλλη δυσάρεστη έκπληξη. Υψηλός πυρετός από τη Μιράντα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Πυρετός και από τη Δανάη στο άσχετο. Να μπερδεύω τις ώρες, να μην προλαβαίνω να σκουπίζω μύτες και να μετράω πυρετούς. Να βλέπουμε πέπα όσο δεν πάει και να ταίζω με το ζόρι δύο ανόρεχτα παιδιά που θέλουνε μόνο αγκαλιά.

Και κάπου εκεί σκέφτηκα πως πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Να σταματάω να ζυγίζω την κούραση μου. Να φάω το χαστούκι μου και να κάτσω στα αβγά μου. Χριστούγεννα ξεΧριστούγεννα να μην σκέφτομαι την καλοπέραση μου και ότι όλα τα προγραμματισμένα βγηκαν εκτός προγράμματος. Ότι το ρεβεγιόν είναι φιοριτούρες. Και ίσως να λυπηθώ τον Δημήτρη που συμπτωματικά είχε 9 ημέρες άδεια που την περίμενε πως και πως και την ευχαριστήθηκε δεν ξέρετε πόσο...

Και ήμουν καλή και κάθησα και έπαιξα και ζωγράφισα και είδα πέπα στο repeat και της άφησα να δουν δυο φορές τη μέρα το frozen. Και έφτασα στο αμήν, και κουράστηκα, και τις μάλωσα, και τις απείλησα ότι δεν θα έρθει ο Αι βασίλης σε άρρωστα παιδιά, γι’αυτό να κάτσουν να τους βάλω ορό στη μύτη. «Θα έρθει», είπε η Δανάη, «γιατί θα μας λυπηθεί».

Και κάπως έτσι σκέφτηκα να ευχηθώ μόνο ΥΓΕΙΑ, όλο το χρόνο, πάντα και για πάντα.

The Frozen Party

Εδώ και αρκετές ημέρες προσπαθώ να βρω χρόνο και μια ικανή ησυχία στο σπίτι για να γράψω το ποστ για το Frozen Party της Δανάης. Όμως οι αδερφούλες ήταν άρρωστες και έμειναν λίγες ημέρες σπίτι, με πυρετό, βήχα και όλο το πακέτο. Φαίνεται στο ταξίδι μέχρι το παγωμένο παλάτι της Έλσας, δεν ήταν και πολύ καλά ντυμένες και κρύωσαν!

Σήμερα όμως, επειδή είναι και η ημέρα που θα πάμε στο Disney on Ice και θα τις δούμε από κοντά (λέμε τώρα, γιατί έχουμε κλείσει τα πιο φθηνά εισιτήρια και δεν έχω ιδέα αν θα βλέπουμε γενικά) το πήρα απόφαση. Θα γράψω για το πάρτυ των 5 χρόνων της Δανάης.


Λοιπόν, δεν έκανα φοβερά πράγματα αυτή τη φορά. Δεν ξέρω γιατί, απλά το θέμα από μόνο του ήταν δύσκολο. Δεν πήρα ασορτί πιατάκια, δεν έφτιαξα μπισκότα χιονονιφάδες. Τα μεζεδάκια ήταν άσχετα. Πυροβολήστε με! Το μόνο που έκανα ήταν η πρόσκληση και τα δωράκια. Τα χιόνια μέσα στο σπίτι και φυσικά τα ρούχα της Δανάης, ώστε να μοιάζουν λίγο με τα ρούχα της Έλσας!

Για πρώτη φορά, κάλεσα μια κοπέλα για δημιουργική απασχόληση, η οποία έπαιξε καταπληκτικά μαζί τους, προσποιούμενη ότι ερχόταν από το Frozen! Αφού ήρθαν όλα τα παιδιά, η Μαριέττα ήρθε ντυμένη με κασκόλ, μπουφάν και δέκα πουλόβερ (έξω είχε 20 βαθμούς!!!!) και έφερε ένα γράμμα για την Δανάη από την αγαπημένη της Έλσα. Όλα τα παιχνίδια που έπαιξαν είχαν προσαρμοστεί στην ταινία. Η καλή μας φίλη, η Μαριέττα, ενώ δεν είχε ιδέα πριν για το κεφάλαιο "Frozen", κάθισε και είδε την ταινία, έστυψε το κεφάλι της και βρήκε απίθανες ιδέες που κράτησαν ζωηρό το ενδιαφέρον των πεντάχρονων!!!!

η πρόσκληση

 

τα σακουλάκια τα έφτιαξα εγώ: έβαλα μέσα μια χιονονιφάδα στολιδάκι, ένα καστράκι και στα κορίτσια μόνο ένα λαστιχάκι για τα μαλλιά με το ύφασμα που περίσσεψε από τα ρούχα της Δανάης

(τα δωράκια ξέχασα να τα δώσω στα παιδάκια, ακόμη δίνω....)

 

 

 

Το πάρτυ έγινε το πρωί, οπότε ξυπνήσαμε νωρίς για να ετοιμαστούμε.

Να εδώ οι πριγκίπισσες με τα πιτζαμάκια τους!

 

Η διακόσμηση was the simplest thing! Πέρασα βαμβάκια με μια βελόνα σε κλωστή και την κρέμασα από ψηλά για να φαίνεται σαν να χιονίζει. Έφτιαξα μερικά πομ πομ με τις χαρτοπετσέτες. Έβαλα και την Έλσα και την Άννα στον μπουφέ, μαζί με μια σειρά κορδέλες στα χρώματα της Άννας.

 

Και μετά ντύθηκε η Έλσα και περίμενε!!!!

 

 

Εδώ, μόλις έχει έρθει η Μαριέττα και ξεντύνεται!!! Ρίξαμε πολύ γέλιο!!!

 

Πραγματικά το ευχαριστήθηκαν μικροί και μεγάλοι! Οι μεγάλοι είναι στην άλλη πλευρά του σαλονιού (παρεμπιπτόντως δεν έχουμε γήπεδο-σπίτι αλλά τελικά χωρέσαμε μια χαρά).

 

 

 

Έννοείται ότι κατάλαβε ότι η Μαριέττα δεν ερχόταν από την Αρεντέλλα αλλά μια χαρά το ευχαριστήθηκε και το λουλούδι μου!

 

 

 

 

Η τούρτα ήταν handmade με την περσινή συνταγή και φιγούρες της ταινίας φυσικά.

Ο σβέρκος ανήκει στη Μιράντα, που το παίζει low PROFILE μακριά από τις κάμερες!!

 

 

 

 

 

και τέλος στο σχολείο της αντί για γλυκό, έφτιαξα αυτό!!! (δεν έχω ησυχία ε;;;)

 

 

 

Και του χρόνου!!

 

(θα ακολουθήσει σύντομα και ποστ για το burger party που έκανα για τα δικά μου γενέθλια, μια εβδομάδα μετά)