Ατάκες Μιράντας

Αυτή είμαι εγώ. Κι αυτή η Μιράντα. 
Είμαστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο τις τελευταίες δυο εβδομάδες.
Αυτή αναρρώνει, εγώ δουλεύω, τα πρωινά. Συνήθως κάθεται στην αγκαλιά μου. Καμιά φορά παίζει μόνη της φτιάχνοντας ιστορίες. Όταν παραλαμβάνουμε τη Δανάη από το Δημοτικό, της δίνει λουλούδια και την αγκαλιάζει. Όταν γυρίζουμε σπίτι, τσακώνονται για 5 λεπτά σαν να είναι οι χειρότεροι εχθροί και μετά τα ξαναβρίσκουν. 
'
Οι παρακάτω ατάκες δεν είναι τελευταίας εσοδείας όλες αλλά μερικές βρίσκονται στα σημειωματάρια μου για μερικούς μήνες. 



Ανοίγω YouTube στην τηλεόραση. Βγαίνουν κάποια τραγούδια όπως Adele. 
-Βάλε τραγούδια.
Πάω να βάλω Adele.
-Όχι του γονιού.



Ένα πρωί την πάω εγώ στο σχολείο και το μεσημέρι την παίρνει ο Δημήτρης. 
-Α γιατί κάνατε ανταλλάξ;



Εγώ το πρωί στο Δημοτικό.
-Βλέπεις; Κάποια παιδάκια πάνε μόνα τους στο σχολείο.
-Μπορεί οι γονείς τους να έχουν πεθάνει.


Ακούει το Love me Like you Do (από το Grey)
-Μπαμπά, αυτό το τραγούδι είναι μόνο για κορίτσια!



-Η Βάσια μου είπε ότι ο δεινόσαυρος ήθελε να σκοτώσει τον Θησέα. 




Φεύγουμε το πρωί για σχολείο και ο Δημήτρης δεν έχει σηκωθεί.
- Ο μπαμπάς θα κοιμηθεί κι άλλο; Δεν είναι δίκαιο. 



- Ο Φώτης, ενώ τρώγαμε, ανεβασε την καρέκλα στο τραπέζι.
-Και τι έκανε η δασκάλα;
-Είπε: τι τραβάω και δεν το μαρτυράω.


Κάνουμε ζάπινγκ και πέφτουμε πάνω στην εκπομπή της Καινούριου. 
-όχι αυτές τις παλιατζούρες. 



-Εγώ όταν θα μεγαλώσω θα κοιμίζω τα παιδιά μου και δεν θα κοιμάμαι. Θα βλέπω με τον άντρα μου τηλεόραση. 
-Και τι θα βλέπεις;
-Τον Nemo. 


Μου δίνει το πόνυ.
-Μαμά θα είσαι ο γιατρός του πονιού. 


Τα σχολεία άνοιξαν μετά τις διακοπές για μια ημέρα την Παρασκευή στις 7 Ιανουαρίου. Πάμε σχολείο και της εξηγώ (για να παρηγορηθώ κι εγώ)
Μιράντα αύριο όμως δεν έχουμε σχολείο. Σήμερα είναι Παρασκευή. 
-Θα μας τρελάνει αυτή η Ελλάδα!


Έχω δουλειά στον υπολογιστή, τα κορίτσια παίζουν και έρχεται η Μιράντα να μου δείξει ότι έχει μάθει να σφυρίζει. Μου το κάνει, της λέω μπράβο και συνεχίζω να γράφω. Επιστρέφει στο παιχνίδι λέγοντας 
"Δεν ξετρελάθηκε, Δανάη!"

Σε ελεύθερη απόδοση: "ο Γιώργος είναι πονηρός, μη τα τρως αυτά που λέει αυτός"

Netflix, ενεργειακό τζάκι και (φρέσκο) ψωμί

Σήμερα είναι μια καλή ημέρα γιατί εμφανίστηκε το εικονίδιο του Netflix στην τηλεόραση. Ως τώρα δεν υπήρχε και ενώ είχα κάνει τη δοκιμαστική συνδρομή του ενός μήνα δεν μπορούσα να έχω πρόσβαση παρά μόνο από το κινητό και τον υπολογιστή. Αλλά φυσικά δεν είναι το ίδιο, εκείνες τις δυο ώρες μετά το έντονο ανεβοκατέβασμα στις σκάλες, κοιμήσου Δανάη, αύριο δεν θα ξυπνάς, έλα αγάπη μου θα σε σκεπάσω, εντάξει θα κλείσω τον αφυγραντήρα που κάνει θόρυβο, στα κρεβάτια σας αμέσως, αν δεν κοιμηθείτε ΤΩΡΑ δεν θα σας ξυπνήσω αύριο για το σχολείο, ε ναι είναι ωραίο να βάλεις μια σειρά να δεις στην τηλεόραση, ένα κρασί στο ποτήρι και να προλάβεις να δεις λίγα λεπτά μέχρι να σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ.

Έχω μικρές νίκες καθημερινά. Π.χ. τους αποκρύπτω ότι έχει rabids την ίδια ώρα με τον Άκη στο Mega. Ή βάζω κέτσαπ στα μακαρόνια ή και οπουδήποτε αλλού αλλά τους διαβάζω τα συστατικά για τη ζάχαρη κλπ. Γυμναστήριο δεν έχω πάει εδώ και πέντε χρόνια, οπότε κάτι γυμναστικές για παιδιά που μιμούνται ζώα κάνοντας τις κινήσεις τους, είναι ό,τι πρέπει και για να διατηρήσω τη φυσική μου κατάσταση. Ο ελέφαντας είναι ο καλύτερός μου.

Το ενεργειακό τζάκι είναι το καλύτερο πράγμα που έχουμε κάνει μετά τα παιδιά. Το δηλώνω σοβαρά. Μετά μάλλον θα έρθει το Netflix.

Δεν υπάρχει καθόλου προσωπικός χρόνος για εμάς, βρισκόμαστε σε μια διαρκή διεκπεραίωση αναγκών. Και φυσικά τα Σαββατοκύριακα που τα παιδιά μπορούν άνετα να παρκαριστούν για λίγες ώρες ή μέρες στη γιαγιά, προκύπτει ένας βήχας, ένα πυρετός και γκρεμίζονται τα σχέδια για τσιγάρα, ποτά και ξενύχτια, που έλεγε και το παλιό αλλά αξέχαστο τραγούδι.

 Μέσα σε όλα φυσικά και υπάρχει χρόνος να αλλάξω όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης και να τα τοποθετήσω ανά χρώμα ενώ (εννοείται) υπάρχουν δύο πλυντήρια για σιδέρωμα. Ας πούμε επίσης ότι προτιμώ να μη βάλω σκούπα και να ζυμώσω ψωμί. You get the point.

Ποντάρω όλα τα λεφτά στον Φεβρουάριο που ευελπιστώ να αγοράσω νέα γυαλιά οράσεως, εκμεταλλευόμενη το ΙΚΑ για να μου επιστρέψει χρήματα (μετά από ένα χρόνο), να κάνω τις εξετάσεις που έχω αμελήσει και μετά επίσκεψη στον ενδοκρινολόγο , να περιμένουμε με σημαίες στο αεροδρόμιο τους νονούς από Αγγλία που θα μου φέρουν και το αγαπημένο μου περιοδικό για το σπίτι και ξέρω εγώ να εκδράμουμε κανένα σαββατοκύριακο οι δυο μας, χωρίς να αφήσουμε πίσω άρρωστα παιδιά.

Οπότε, stay positive, τραβηγμένο από τα μαλλιά το mood, να περάσει ο χειμώνας, ξέρω εγώ. Μήπως και αν σπρώξουμε λίγο το χρόνο και επισπεύσουμε αυτές τις στιγμές, έρθουν άλλες καλύτερες. Πράγμα που δεν ισχύει, το αύριο θα είναι μια καλύτερη ημέρα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο Δημήτρης δεν ξέρει την Πολυάννα ούτε ακουστά.