Netflix, ενεργειακό τζάκι και (φρέσκο) ψωμί

Σήμερα είναι μια καλή ημέρα γιατί εμφανίστηκε το εικονίδιο του Netflix στην τηλεόραση. Ως τώρα δεν υπήρχε και ενώ είχα κάνει τη δοκιμαστική συνδρομή του ενός μήνα δεν μπορούσα να έχω πρόσβαση παρά μόνο από το κινητό και τον υπολογιστή. Αλλά φυσικά δεν είναι το ίδιο, εκείνες τις δυο ώρες μετά το έντονο ανεβοκατέβασμα στις σκάλες, κοιμήσου Δανάη, αύριο δεν θα ξυπνάς, έλα αγάπη μου θα σε σκεπάσω, εντάξει θα κλείσω τον αφυγραντήρα που κάνει θόρυβο, στα κρεβάτια σας αμέσως, αν δεν κοιμηθείτε ΤΩΡΑ δεν θα σας ξυπνήσω αύριο για το σχολείο, ε ναι είναι ωραίο να βάλεις μια σειρά να δεις στην τηλεόραση, ένα κρασί στο ποτήρι και να προλάβεις να δεις λίγα λεπτά μέχρι να σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ.

Έχω μικρές νίκες καθημερινά. Π.χ. τους αποκρύπτω ότι έχει rabids την ίδια ώρα με τον Άκη στο Mega. Ή βάζω κέτσαπ στα μακαρόνια ή και οπουδήποτε αλλού αλλά τους διαβάζω τα συστατικά για τη ζάχαρη κλπ. Γυμναστήριο δεν έχω πάει εδώ και πέντε χρόνια, οπότε κάτι γυμναστικές για παιδιά που μιμούνται ζώα κάνοντας τις κινήσεις τους, είναι ό,τι πρέπει και για να διατηρήσω τη φυσική μου κατάσταση. Ο ελέφαντας είναι ο καλύτερός μου.

Το ενεργειακό τζάκι είναι το καλύτερο πράγμα που έχουμε κάνει μετά τα παιδιά. Το δηλώνω σοβαρά. Μετά μάλλον θα έρθει το Netflix.

Δεν υπάρχει καθόλου προσωπικός χρόνος για εμάς, βρισκόμαστε σε μια διαρκή διεκπεραίωση αναγκών. Και φυσικά τα Σαββατοκύριακα που τα παιδιά μπορούν άνετα να παρκαριστούν για λίγες ώρες ή μέρες στη γιαγιά, προκύπτει ένας βήχας, ένα πυρετός και γκρεμίζονται τα σχέδια για τσιγάρα, ποτά και ξενύχτια, που έλεγε και το παλιό αλλά αξέχαστο τραγούδι.

 Μέσα σε όλα φυσικά και υπάρχει χρόνος να αλλάξω όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης και να τα τοποθετήσω ανά χρώμα ενώ (εννοείται) υπάρχουν δύο πλυντήρια για σιδέρωμα. Ας πούμε επίσης ότι προτιμώ να μη βάλω σκούπα και να ζυμώσω ψωμί. You get the point.

Ποντάρω όλα τα λεφτά στον Φεβρουάριο που ευελπιστώ να αγοράσω νέα γυαλιά οράσεως, εκμεταλλευόμενη το ΙΚΑ για να μου επιστρέψει χρήματα (μετά από ένα χρόνο), να κάνω τις εξετάσεις που έχω αμελήσει και μετά επίσκεψη στον ενδοκρινολόγο , να περιμένουμε με σημαίες στο αεροδρόμιο τους νονούς από Αγγλία που θα μου φέρουν και το αγαπημένο μου περιοδικό για το σπίτι και ξέρω εγώ να εκδράμουμε κανένα σαββατοκύριακο οι δυο μας, χωρίς να αφήσουμε πίσω άρρωστα παιδιά.

Οπότε, stay positive, τραβηγμένο από τα μαλλιά το mood, να περάσει ο χειμώνας, ξέρω εγώ. Μήπως και αν σπρώξουμε λίγο το χρόνο και επισπεύσουμε αυτές τις στιγμές, έρθουν άλλες καλύτερες. Πράγμα που δεν ισχύει, το αύριο θα είναι μια καλύτερη ημέρα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο Δημήτρης δεν ξέρει την Πολυάννα ούτε ακουστά.