ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΙ ΒΑΣΙΛΗ

Νομίζω πώς ήρθε η ώρα να γράψω το γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη, να του ζητήσω αυτά που θέλω. Θα το γράψω τώρα, νωρίς, νωρίς για να προλάβει. Του δίνω ένα μήνα διορία.

• Θέλω λεφτά (για να σας πάρω δώρα βρε κουτά)
• Θέλω δουλειά (για να πάρω εκείνα τα λεφτά που λέγαμε)
• Θέλω να είμαι όμορφη φέτος τα Χριστούγεννα (και γλυκιά και ήρεμη και καλή)
• Θέλω όλοι οι δικοί μου άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι (να χαμογελάσει κι η μαμά μου)
• Θέλω να κλείσουμε γρήγορα το ταξίδι για τη Βουδαπέστη για να ξέρω πότε να βάλω την αντίστροφη μέτρηση.
• Θέλω να μην πάρω πολλά δώρα τα Χριστούγεννα, λίγα και καλά (εξάλλου έχω και γεννέθλια νωρίτερα ;-) )
• Θέλω να βρω έναν τρόπο να αυξηθεί η ταχύτητα στη σύνδεση μου (άγιε μου βασίλη βάλε ένα χεράκι)
• Θέλω να κάνω βόλτες στην Αθήνα σαν τουρίστας
• Θέλω να φτιάξω το αυτοκίνητο (κάτι ψιλά όχι τίποτα σοβαρό)
• Θέλω να χάσω εκείνα τα κιλά που λέγαμε (αλλά δεν καίγομαι κιόλας)
• Θέλω να σκεφτώ αν αξίζει να συνεχίσω αυτό το γράμμα, αυτό το blog, αυτό το στυλ ζωής.

Love actually

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί κατέβασα (κρύβε λόγια) το Love Actually και θα το δω το βραδάκι. Πολύ όμορφη ταινία, ό,τι πρέπει για τα Χριστούγεννα. Ακόμη βέβαια δεν μπήκε ο Δεκέμβριος αλλά...

It's written in the wind,
It's everywhere I go,
So if you really love Christmas,
C'mon and let it snow
Και ο Hugh Grant γλύκας!

P.S. Πήγα και στο The Mall σήμερα, αλλά κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Μπορεί να γράψω μια άλλη φορά για αυτή την εμπειρία μου!

Ευτυχία...

Η ευτυχία μοιάζει με πεταλούδα, που όταν την κυνηγάς βρίσκεται πάντα λίγο μακρύτερα από το χέρι σου, ενώ αν σταθείς ακίνητος μπορεί να έρθει και να καθήσει ανάλαφρα πάνω σου.
Το είπε κάποιος, το κοπιάρω και σας το χαρίζω. Είναι μια ευτυχισμένη μέρα σήμερα.

Η ζωή μου σε αριθμούς so far

Είχα 2 σοβαρές σχέσεις. Τώρα έχω 1.
Είχα 3 φίλους. Ο ένας ήταν άντρας. Τώρα έχω έναν.
Έχω ταξιδέψει σε 5 ευρωπαϊκές πόλεις.
Σε μερικές από αυτές έχω πάει πάνω από 2 φορές.
Κουβαλάω 27 χρόνια στην πλάτη μου.
Έχω 1 αδερφό και μία αδερφή.
Έχω αλλάξει 3 σπίτια, το ένα ήταν το πατρικό μου.
Ξέρω 3 ξένες γλώσσες.
οδηγώ εδώ και 2 χρόνια
άλλαξα 5 κινητά τηλέφωνα τα τελευταία 10 χρόνια
δεν έχω πιάσει πάνω από 2 νούμερα στο τζόκερ.
Πίνω δύο καφέδες κάθε μέρα.
Καπνίζω σχεδόν ένα πακέτο τη μέρα.
Έχω πάθει πνευμονία 1 φορά.
Έχω νοσηλευτεί άλλη 1.
Έχω αλλάξει το χρώμα των μαλλιών μου 3 φορές.
Το ξανθό το έκανα γιατί μου το ζήτησε εκείνος.
Τώρα είμαι καστανή.
Έχω φτάσει 59 κιλά.
Τώρα είμαι 63.
Άλλα 4.
Δεν έχω βγάλει πάνω από 1.000 ευρώ σε ένα μήνα.
Θέλω να βγάζω πάνω από 1.500.
Έχω ερωτευτεί χιλιάδες φορές, έχω ενθουσιαστεί δέκα χιλιάδες, έχω αγαπήσει μία.
Έχω διαγράψει 3 άτομα από τη ζωή μου.
Αρραβωνιάστηκα πριν 6 μήνες.
Τον γνωρίζω 27 χρόνια.
Με φίλησαν πρώτη φορά σε μια παραλία.
Μπαίνω στο internet 3-4 φορές τη μέρα.
Μερικές φορές ξεχνάω να βγω.
Έχω ένα blog.
Το βιογραφικό μου καλύπτει 1 σελίδα Α4.
Έχω έναν στόχο αυτή την εποχή.
Να βρω δουλειά.
Έχω αλλάξει τρεις υπολογιστές. Ένα pc, ένα mac και τώρα ένα laptop.
Είμαι 1.60.
Έχω σκεφτεί μία φορά να αυτοκτονήσω. Στα 17.
Έχω δύο ανιψάκια. Δεν ξέρω ποιο αγαπώ πιο πολύ από τα δύο.
Κάνω κακές σκέψεις 10 φορές το μήνα.
Προσπαθώ να σκεφτώ θετικά τις υπόλοιπες ημέρες.
Έχω αφήσει στη μέση τουλάχιστον 15 βιβλία.
Στη μία εβδομάδα που έχω blog έχει μπει μόνο ένα άτομο να σχολιάσει.
Κι αυτός ήταν ο αδερφός μου.


Εμπνεύστηκα για αυτό το ποστ από ένα άλλο blog και σκέφτομαι επί μισή ώρα αν θα πρέπει να το αναφέρω εδώ.

ΤΡΟΜΑΖΩ

Έχω πραγματικά τρομάξει με το τι γράφει ο καθένας στο blog του. Διαβάζω κατεβατά αγνώστων εδώ και δυο ώρες τώρα και έχω εθιστεί. Πόσα να βάλω στα favourites, να παρακολουθώ τη ζωή τους, χωρίς να επεμβαίνω, έτσι απλά να διαβάζω τα νέα τους και τις φιλοσοφικές τους αναζητήσεις; Είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα εκεί έξω;

Διαβάζω τα πρώτα ποστ σε κάθε blog που ανοίγω. Να δω πόσο δειλά ξεκίνησαν και τι τέρατα έχουν γίνει. Λες κι εγώ σε λίγους μήνες να έχω φτιάξει το δικό μου μπεν χουρ. Μετά από λίγο γράφεις μόνο για να σε διαβάζουν οι άλλοι. Αλλιώς θα έγραφες στο τετράδιο σου, αυτό με τις καρδούλες. Θα έχουν ταλέντο όμως μερικοί. Δεν γίνεται αλλιώς, αφού έχω κολλήσει τη μούρη μου στην οθόνη και ρουφάω ιστορίες. Τι να πω; Είναι περίεργο αυτό που μου συμβαίνει. Όπως την πρώτη μέρα που μπήκα στο ίντερνετ, στο icq πριν τόσα χρόνια και ανακάλυψα έναν κόσμο ολόκληρο. Ψεύτικο; Αληθινό; Αυτό με τα Blog ου καθενός είναι απίστευτο, πιο τρομακτικό. Θα συνεχίσω το scary εγχείρημα μου αύριο, που θα είμαι πάλι μοναχούλα!

Το κινεζάκι ψάχνει για δουλειά

Αγόρασα μια πολύ όμορφη μπλουζίτσα σήμερα από ένα κινέζικο που έχει ανοίξει εδώ κοντά. Τα κινεζάκια χέζονται στο χρήμα... Μήπως κάνω κάτι λάθος; Πήγα για interview σήμερα και ήταν καλά... Αναμείνατε στο ακουστικό σας. Ποιός ξέρει; Ίσως αυτή τη φορά να είμαι τυχερή.
Εντωμεταξύ οι ημέρες περνάνε, με δουλίτσα στο σπίτι, καφέδες και τσιγάρα και που και που κανένα ευρώ. Έτσι για να παίρνουμε καμιά μπλουζίτσα low budget.

Ένα μικρό Λονδίνο (αλλά εμείς στη Βουδαπέστη)

Αν το δείς θετικά, η Αθήνα σήμερα είναι σαν το Λονδίνο. Βρέχει, έχει καταχνιά κι αν στρίψεις στη γωνία μπορείς να δεις το Χάροντς να σε περιμένει να ξοδέψεις λεφτά. Όμως είμαι στην Αθήνα και θα μείνω στο σπίτι σήμερα γιατί κάνει κρυο και δεν έχω όρεξη να βγω έξω.
Σήμερα όμως είναι μια πολύ σημαντική ημέρα γιατί αποφασίσαμε με Δημήτρη και Farinaki να πάμε ταξιδάκι στη Βουδαπέστη. Τώρα πρέπει να το πουμε και στο Ειρηνάκι και κλείσαμε. Πρέπει να αρχίσω να κάνω πρόγραμμα. Αγχώθηκα τώρα.

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ

Θα είναι σαν ένα μικρό σπιτάκι όπου θα περνάω τον χρόνο μου, όταν έχω χρόνο, ή όταν θα νομίζω ότι έχω και θα καλώ τους φίλους μου να το επισκεφτούν. Μπορεί να είναι μικρό αλλά χωράμε όλοι. Κάπως έτσι το φαντάζομαι.

ΘΑ ΚΑΝΩ BLOG

Μήπως να κάνω κι εγώ ένα blog; Μήπως;