Καθρεφτίσου

Αυτές τις μέρες απέφυγα να μετακινηθώ με το αυτοκίνητο και πήρα τρόλεϊ, λεωφορείο, μετρό. Δεν ξέρω αν γλίτωσα χρόνο, πάντως διατήρησα την ψυχραιμία μου, δεν έψαξα για θέση πάρκινγκ και σε γενικές γραμμές ήμουν ήρεμη και …καλός άνθρωπος.

Όμως έκανα και κάτι άλλο. Παρατήρησα τον κόσμο. Τον κόσμο που περιμένει στις στάσεις, που στηρίζεται στις λαβές των λεωφορείων, που ξεχνά να ακυρώσει το εισιτήριο του, που ρωτά «στρίβει Ιπποκράτους;», που ακούει μουσική στο i-pod, που απαντά στο κινητό όταν χτυπά στο ρυθμό του Μαζωνάκη.

Υπάρχει κόσμος που δεν σηκώνεται όταν βλέπει εγκύους, μάνες με μικρά παιδιά, υπάρχουν γυναίκες που κάνουν καμάκι στον οδηγό και του αποσπούν την προσοχή, υπάρχουν οδηγοί που οδηγούν με το ένα χέρι. Υπάρχουν κι οι τροχονόμοι που διαλύουν την κίνηση στους δρόμους και μόλις την αποτελειώσουν πάνε στην άκρη και ξεκουράζονται. Υπάρχει το τρίγωνο των Βερμούδων, Φειδιππίδου και Αλεξάνδρας και Κηφισίας, εκεί που αξίζει να πάρεις ένα μυθιστόρημα μαζί σου, μέχρι να περάσεις θα έχεις διαβάσει τρία κεφάλαια. Υπάρχουν πολλά μπιπ, πολλές κόρνες, υπάρχει κόσμος χαμένος, υπάρχουν κυρίες με κραγιόν, με γούστο, φοιτητές που κανονίζουν για το βράδυ. Υπάρχουν κι αυτοί που περπατάνε παράλληλα με το τρόλεϊ και ίσως φτάσουν πιο νωρίς στον προορισμό τους.

Παρατήρησα και κάτι άλλο όμως. Κάτι ωραίο. Είδα ανθρώπους να καθρεφτίζονται στα τζάμια. Στο τζάμι του λεωφορείου. Στις διαφημίσεις στις στάσεις. Να κοιτάζονται, να χαζεύουν τη φάτσα τους. Να φτιάχνουν το μαλλί. Είχε πλάκα γιατί το κάνουν μηχανικά. Είχε περάσει αρκετή ώρα από την ώρα που έχουν κοιταχθεί στον δικό τους καθρέφτη, φεύγοντας από το σπίτι το πρωί και τώρα όλο αγωνία κοιτάζονται στον… πρόχειρο καθρέφτη του δρόμου.
Σίγουρα το έχω κάνει κι εγώ αλλά γίνεται ασυναίσθητα. Στα τζάμια αυτά δεν βλέπεις ακριβώς τον εαυτό σου, βλέπεις κάποιον άλλο. Που πάει στο σημαντικό ραντεβού, στον γιατρό, στο σινεμά, στη δουλειά, στο σπίτι, στον παράνομο δεσμό. Είναι μια ματιά μέσα από τα μάτια του δρόμου. Μια φευγαλέα ματιά μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Μια ματιά που κρύβει κοκεταρία, αγωνία, σιγουριά, επιβεβαίωση. Η όψη σου στο τζάμι είναι ωραία. Καθρεφτίσου κι εσύ, μπορείς!