Φθορά

Πως χάνω τον έλεγχο
Και πέφτω πάλι στη μάχη
Ενώ δεν πρέπει πια
Σκαλίζω πάλι τη στάχτη
Πως χάνω τον έλεγχο
Και στο μυαλό και στο σώμα
Κι ενώ δεν πρέπει πια
Εγώ σε θέλω ακόμα

Το ξέρω. Θα είναι από εκείνα τα καλοκαίρια που κάνει αφόρητη ζέστη, μου τελειώνουν τα τσιγάρα και βαριέμαι να βγω έξω, που κάνω δίαιτα και πεινάω και θέλω να σε φάω και να μην αφήσω κοκαλάκι.
Δεν έχω ιδέα γιατί βαριέμαι τόσο πολύ, νομίζω πως η ανία θα μου φάει τα σωθικά, θα με καταπιεί ολόκληρη και θα χαθώ.
Φαντάσου, βλέπω μουντιάλ, θα σου πω για τη Γκάνα, την ομάδα που κέρδισε την Τσεχία, έχει συνταγματική δημοκρατία για πολίτευμα και μέσο όρο ζωής τα 58,87χρόνια.
Νυστάζω, κλείνουν τα μάτια μου σε άσχετες ώρες, προγραμματίζω δουλειές και τις αφήνω, μόνο κοιλιακούς κάνω, αυτοί θα μου χρειαστούν άμεσα.
Αυτό είναι που λένε «είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας»;