Barouge!

Να σου πω την αλήθεια δεν βγαίνω και πολύ συχνά το βράδυ σε κλαμπάκια, μπουζούκια και άλλου είδους ξενυχτάδικα οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν το Barouge που πήγαμε το Σάββατο το βράδυ ήταν από τα καλύτερα μπαρ που έχω επισκεφτεί αλλά η παρέα ήταν καλή, η αφορμή ακόμη καλύτερη και η βραδιά κύλησε όμορφα…

Αφορμή

Η αγαπητή Ναυσικά είχε τα γενέθλιά της που πέφτουν πάνω στην εθνική εορτή, άκου να δεις τώρα… Άλλοι κάνουν παρέλαση και η Ναυσικά κερνάει ποτά και ξηρούς καρπούς!

Ταξίδι

Από τους Αμπελόκηπους μέχρι το Γκάζι το ταξίδι ήταν μια όμορφη εμπειρία, αν είχα θυμηθεί και το ταπεράκι με τους κεφτέδες θα ήταν ακόμη καλύτερη!

Εντύπωση

Το ραντεβού ήταν κατά τις 12 και το τήρησαν όλοι εκτός από την εορτάζουσα και το ταίρι της που εμφανίστηκαν χωρίς ντροπή κατά τη μία. Και έκαναν εντύπωση. Την επόμενη χρονιά για δώρο ταχύρυθμα μαθήματα μακιγιάζ!

Δώρα

Κάτω από το τραπεζάκι είχαν συγκεντρωθεί τα δώρα, γεγονός που το έκανε να μοιάζει με χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Highlights

Όπως το Star έτσι κι εμείς είμαστε παντού και πέσαμε πάνω στον Ντέμη Νικολαίδη (που μάλλον του ανήκει το μπαρ), χωρίς το Δεσποινάκι (θα ήταν άρρωστη η Μελίνα) και στον Ψωμόπουλο χωρίς την Αννούλα. Προβλέπω συνεργασία!

Αστείο

Το τραπέζι μας με τον τεράστιο μαύρο βελούδινο καναπέ ήταν ακριβώς μπροστά στην είσοδο, στη γωνία δίπλα στην πόρτα. Η μεγάλη βελούδινη κόκκινη πόρτα δεν είχε χερούλι και μέσα στη μαύρη μαυρίλα σχεδόν οι περισσότεροι προσπαθούσαν να βρουν την έξοδο εκεί που υπήρχε απλά τοίχος και εμείς. Κάτι κοριτσάκια μάλιστα επέμεναν να περάσουν από τον τοίχο, κάνοντας πρόβα για το show του David Copperfield. Το τι γέλιο ρίξαμε, άλλο να το βλέπετε άλλο να σας το λέω!

Good time

Χορέψαμε (εγώ για τα μάτια του κόσμου), η αγαπούλα το έκαψε με κάτι 60’s και η Ναυσικά μας έδινε ραντεβού σε ένα μισάωρο κάθε φορά που πήγαινε στην τουαλέτα. Γινόταν πανικός!

Pour boire

Όταν έφτασα και μετά από μια μικρή απεγνωσμένη προσπάθεια να παρκάρω στο Γκάζι άφησα το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του Barouge. Φεύγοντας, παίρνοντας το κλειδάκι μου έδωσα κέρματα στον παρκαδόρο (πέντε ευρώ σε κέρματα) και ο άθλιος με ρώτησε: «Είναι πέντε;» Δηλαδή ρε φίλε αν ήταν 4 δεν θα μου έδινες το κλειδί; Ή μήπως αν ήταν 7 θα προσφερόσουν να μου κάνεις και τον σοφέρ; Ήμαρτον!

Και του χρόνου!