Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις, το καλοκαίρι μας βρίσκει backyard, στο γκαράζ του πατρικού μας, με μια φέτα καρπούζι ανά χείρας, σκηνοθετική πινελιά της μαμάς μας. Ο γλυκός μου αδελφός με κατάξανθο μαλλί ήταν ακόμα αθώος και δεν είχε άποψη για όλα, όπως τώρα (γκρρρ). Εδώ με σορτσάκι αποκαλυπτικό, τύφλα να έχει ο Γαρδέλης, και μπούκλα σε στυλ η Barbie Βασίλισσα. Εγώ με τον μεγαλύτερο σκελετό της εποχής, λανσάρω navy look και συνδυάζω κόκκινη ρίγα με κόκκινο λουράκι (πάντα σικ). Οι αφέλειες και η γενικότερη κουπ είναι μια πονεμένη ιστορία. Αργότερα ανακάλυψα και το κομμωτήριο. Τόσα χρόνια μετά το γλυκό μου αδερφάκι κάνει χιούμορ και μου στέλνει μια ξεχασμένη, ξεθωριασμένη φωτογραφία που φρόντισε να σκανάρει, θυμίζοντας μου παλιές εποχές. Φιλάκια αδελφούλη, με συγκίνησες…
Βαδίζω δηλαδή προς τα 29; Μετά την χτεσινή αποτυχημένη απόπειρα του Δημήτρη να με κάνει να πάθω ηλεκτροπληξία, στολίζοντας τάχα μου την τούρτα με τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, βγήκα σώα και αβλαβής από την περιπέτεια. Το πάρτι πήγε καλά και να φανταστείς ότι δεν το είχα προγραμματίσει. Ήρθε όποιος πήρε τηλέφωνο να μου ευχηθεί και μαγείρεψα, έχοντας βέβαια προνοήσει να ψωνίσω τα απαραίτητα.
Τα κλου
Τα τυριά που μεταξύ άλλων μου χάρισε η μαμά μου. Τέλειο δώρο.
Το ασύρματο ρούτερ που δεν λέει να δουλέψει, δώρο της αγάπης. Που θα πάει όμως κάτι θα κάνουμε.
Η γκριλιέρα με την κρυμμένη αντίσταση μπαίνει και στο πλυντήριο.
Το γεγονός ότι κάθε χρόνο η οικογένεια μου με εξοπλίζει με διάφορες ηλεκτρικές συσκευές, χρήσιμες μεν, που θα μας βγάλουν από το σπίτι δε.
Το καταθλιπτικό αλλά τόσο αληθινό βιβλίο «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου», λυτρωτικές σκέψεις, κι αυτό από τη μαμά.
Τα λουλούδια της Βούλας που έγιναν ντεκόρ σε κάθε αναμνηστική φωτογραφία.
Η αφοπλιστική ετυμηγορία της μικρής Παναγιώτας «Πολύ ωραία το κοτόπουλο, Ελένη. Και το ρύζι.»
Το ότι ξέχασα να βάλω κρεμμύδι στα κεφτεδάκια. Δεν είδα να περίσσεψαν και πολλά πάντως.
Το βιβλίο της Τέσσης, δοκιμασμένο και χαρισμένο με αγάπη.
Το δεντράκι της Χρυσούλας, πιο γλυκό κι απ’ τις πιο γλυκές μας σκέψεις.
Η ευφυΐα του Βασίλη βρίσκοντας λέξεις που λήγουν σε –ντα.
Το Ρηνάκι που άργησε αλλά πρόλαβε την τούρτα. Γλυκό Ρηνάκι όπως και τα σοκολατάκια της.
Και η ερώτηση της αγάπης στο τέλος «Είσαι ευτυχισμένη;»
- Ναι, πιο ωραία δεν θα περνούσα…
…και ξέρω πως κρατιέμαι να μην σκεφτώ ποιος έλειπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου