Sugar Town, Sugar Girl

Μόλις έδωσα, κατά πάσα πιθανότητα κερατιάτικα, 60 ευρώ για να μου βάλουν φρέον στο αυτοκίνητο επειδή δεν δούλευε το αιρ-κοντίσιον. Στο συνεργείο που πάω συνήθως ο ηλεκτρολόγος κάνει τα μπάνια του μέχρι τις 12 Αυγούστου ενώ εγώ φεύγω αυτό το Σάββατο για Ζαχάρω και δεν λέει να κάνω τέτοιες αποστάσεις χωρίς κλιματισμό. Έτσι έκανα την καρδιά μου πέτρα και το έδωσα αλλού, σε έναν εδώ κοντά στη δουλειά μου, ο οποίος μου είπε πως αν υπάρξει πρόβλημα και έχει διαρροή να του το ξαναπάω για να το ελέγξει.

Θα πάμε, λοιπόν, στη SugarTown, χωρίς να έχουμε δει την ταινία, να ζαχαρώσουμε και να λιαστούμε στον ήλιο. Εκεί βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες παραλίες, είχα πάει παλιότερα, πριν από 6 χρόνια συγκεκριμένα, δεν είχα καταφέρει να κάνω μπάνιο (για τους γνωστούς ευνόητους λόγους), γεγονός που είχε ιστορική σημασία αφού είχα πάει με μια παλιά μου αγάπη και λόγω του «προβλήματος» δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας, με αποτέλεσμα επιστρέφοντας να τα φτιάξω με τον άντρα της ζωής μου, αυτόν που παντρεύτηκα δηλαδή. Αυτή τη φορά θα δοκιμάσω τις παραλίες, θα τις φάω με το κουταλάκι.

……....

Ένα γλυκό κοριτσάκι, που πιο γλυκό δεν γίνεται φεύγει και παράλληλα έρχεται πιο κοντά στη ζωή μας. Μην πάει ο νους σας στο κακό, έτσι είναι οι σχέσεις, τη μια μέρα είναι εδώ, την άλλη αλλού. Όμως αυτό το κοριτσάκι είναι το αγαπημένο μου, θα μπορούσε να είναι φίλη μου για μια ζωή. Και θέλω να την κρατήσω μέσα μου σαν μια γλυκιά ανάμνηση, γιατί ήταν κι αυτή εκεί σε πολλές από τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου: στο ταξίδι μας στη Βουδαπέστη, στις βραδινές εξορμήσεις στα μαρουσιώτικα ταβερνάκια, στις μικρές αποδράσεις στην «έπαυλη», στις κρίσιμες ώρες πριν το γάμο, στο γάμο με τις καταπληκτικές φωτογραφίες. Γλυκό κοριτσάκι, τόσο καλό που θα κάνει ό,τι θέλεις για να μη σε στεναχωρήσει. Και πάντα θα χαμογελάει. Την κρατάω στην καθημερινότητά μου, ελπίζω να μην με ξεχάσει κι αυτή. Και της εύχομαι κάθε ευτυχία.

Ζητείται χρόνος που δεν κάνει κύκλους

Εδώ και πολύ χρόνια μετράω τον χρόνο με εβδομάδες, δηλαδή από Δευτέρα ως Παρασκευή και πάλι από την αρχή. Έχω χρόνια να πω: «πω πω καλός ήταν αυτός ο μήνας ή «κοίτα τι μας έφερε ο Μάρτιος». Μπορώ ίσως να κάνω απολογισμό μιας ολόκληρης χρονιάς αλλά μόνο γιατί μου το θυμίζουν τα περιοδικά και ίσως και τα blogs κάθε Δεκέμβριο. Γενικά δυσκολεύομαι να θυμάμαι, μάλλον απωθώ από τη μνήμη μου χρονιές που δεν θέλω να θυμάμαι. Τώρα που το καλοσκέφτομαι ο μήνας χωρίζεται στα δυο, στις 15 και στις 30 όταν πληρώνομαι. Η κάθε μέρα χωρίζεται κι αυτή σε πολλά μικρά μέρη. Ξυπνάω το πρωί χωρίς άλλη εναλλακτική, ετοιμάζομαι γρήγορα, άλλες φορές αργά, mad στην τηλεόραση, air-condition στο φουλ. 15-20 λεπτά διαδρομή ανάλογα με την κίνηση. Best στο ραδιόφωνο, γελάω μόνη μου. Χαζεύω στα φανάρια τους διπλανούς μου. Είναι ίσως η πιο «καθαρή» ώρα για το μυαλό μου. Έχω όρεξη. Η οποία μπορεί να κρατήσει μέχρι το μεσημέρι αν δεν γίνει κάτι «κουλό», αν δεν ακούσω κάτι «άσχετο» και με ξενερώσει. Μετά αρχίζω και μετράω αντίστροφα. Είναι δύσκολο να περάσουν ορισμένες ώρες. Τις τραβάω από τα μαλλιά. Όμως αντιστέκονται. Τικ τακ. Τικ τακ. Οι ώρες στη δουλειά δεν έχουν χρώμα. Το χρώμα μου λείπει. Είναι γκρι, άσπρες ή μαύρες. Όταν γυρίζω σπίτι ζεσταίνομαι. Όμως γυρίζω στο λιμάνι μου, στην προβλήτα με περιμένει ο άνθρωπός μου. Κι αυτό από μόνο του είναι δροσιστικό, σαν κοκτέιλ με τριμμένο πάγο. Δεν καταλαβαίνω πότε πάει 9. Δεν καταλαβαίνω πότε πάει 10, ούτε 11. Και γιατί δεν ξεκινήσαμε να βλέπουμε την ταινία πιο νωρίς. Την σταματάμε στα 40 λεπτά, έχουμε γλαρώσει. Θα την συνεχίσουμε αύριο. Μια ταινία με δόσεις. Όπως η μέρα μας. Ο χρόνος μου γλιστρά. Και η ζωή περνά, την αφουγκράζομαι, αλλά μερικές φορές δεν τη νιώθω. Ίσως είναι η ζέστη που με έχει κουράσει. Το Σαββατοκύριακο μοιάζει με όαση. Θα κάνω τη θυσία και θα ταξιδέψω μέχρι τα πάτρια εδάφη με πρόφαση την ξεκούραση, την αλλαγή εικόνων. Θα κοιμηθώ λίγο παραπάνω, θα δω γνώριμα πρόσωπα, θα ξαπλώσω στην παραλία, πέντε λεπτά υπόθεση η διαδρομή. Θα βγω, θα περπατήσω στην παραλία των παιδικών μου χρόνων. Το Σαββατοκύριακο είναι ιερό. Θα επισκεφτώ με ήρεμο νου μια παλιά, σκληρή, δυνατή ανάμνηση. Κείτεται εκεί και μας περιμένει πάντα. Δεν είναι η εύκολη λύση αλλά είναι βάλσαμο αυτά τα δάκρυα κάθε φορά. Θα προσπαθήσω να κάνω τη μαμά λίγο ευτυχισμένη. Θα την πάω για καφέ και για καλαμαράκι στο παραλιακό ταβερνάκι. Θα καταφέρει να περάσει καλά. Θα νιώθει λίγες τύψεις αλλά θα ξέρει ότι την αγαπάμε. Δεν θα θέλω να φύγω. Η εθνική οδός μου μοιάζει με μια ατέλειωτη ανηφόρα. Κάποια στιγμή θα κολλήσουμε. Θα ανοίξουμε τα παράθυρα, θα μπει ζεστός αέρας. Κηφισίας, πρώτη, δευτέρα. Φτάσαμε. Ξεκινάω να μετράω αντίστροφα για την άλλη Παρασκευή. Ο χρόνος μου αντιστέκεται. Εξάλλου γι’ αυτό πληρώνεται.

[Από παλιά θυμάμαι σκεφτόμουν το χρόνο ανά εβδομάδα, οι καθημερινές ήταν μια ευθεία και τα Σαββατοκύριακα βουνά. Μετά πάλι ευθεία, μετά πάλι βουνό.Flat οι βαρετές ημέρες. Ψηλές οι ενδιαφέρουσες. Ακόμη κάπως έτσι μου έρχεται στο μυαλό.]

Bad day

Γκαντεμιά. Δεν είναι να ξυπνήσεις με καλή διάθεση μια μέρα, κάτι θα βρεθεί να σου τη χαλάσει. Έτσι λοιπόν και σήμερα, πηγαίνοντας να πάρω το αυτοκίνητο μου από το γκαράζ βλέπω από μακριά μια τεράστια γούβα στον προφυλακτήρα! Φωνάζω τον κύριο του γκαράζ και μου λέει «Α θα το έκανε ο μικρός το απόγευμα!» Μπράβο του. Και εις ανώτερα. Και τώρα; Πριν από έναν μήνα σχεδόν με είχαν τρακάρει και είχα βάλει καινούριο προφυλακτήρα. Τώρα και να μου το πληρώσει πάλι εγώ θα τρέχω στα συνεργεία και θα το αφήσω για μερικές μέρες μέχρι να μου το φτιάξουν. Και με αυτή τη ζέστη δεν θα έχω αυτοκίνητο. Τα νεύρα μου!!!!!!! Αυτή τη στιγμή δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μόνο να σπάσω στο ξύλο τον πρώτο που θα μου πει τίποτα περίεργο. Και ο Δημήτρης δεν απαντάει στο κινητό του, το έχει κλειστό. Μην αρχίσω να ανησυχώ και γι’αυτό γιατί θα μου πέσουν τα μαλλιά!!!!!

Some cool ecards

Βρήκα ένα πολύ ωραίο site με ηλεκτρονικές κάρτες, για να την "πείτε" στους άλλους! Ωραίο χιούμορ ειδικά αν είστε κυνικοί!
http://www.someecards.com/

Το θαύμα κρατάει τρεις φορές

Η πιο ωραία ώρα της ημέρας είναι όταν ξαπλώνω κατά τις 9 στο κρεβάτι μου, βάζω το air-condition, μόλις έχω κάνει μπανάκι, έχω βάλει τις κρέμες μου και έχω τσιμπήσει και κάτι. Θα δω λίγο τηλεόραση και μετά θα έρθει η αγάπη να δούμε κανένα επεισόδιο Heroes (η αλήθεια είναι ότι το έχουμε παραμελήσει λίγο τον τελευταίο καιρό) ή καμιά ταινία. Και μετά… να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας.

Σε τρεις πρόσφατες στιγμές της ζωής μου ξύπνησε μέσα μου η ανάγκη να γράψω, ένα βιβλίο, ένα διήγημα, μια ιστορία. Πρώτα το ένιωσα στη συναυλία του Πλιάτσικα στο Λυκαββητό, όταν ο κόσμος είχε γίνει ένα και τραγουδούσε με μια φωνή. Μετά το ξανάνιωσα στο Σύνταγμα την Παρασκευή, στη συναυλία για την Πάρνηθα, όταν κρατήσαμε ενός λεπτού σιγή για τους άτυχους πυροσβέστες. Και μετά άλλη μια φορά όταν ξεκίνησα το διάβασμα της Πριγκίπισσας Σαύρας, της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Τρίτωσε, κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσω.

Τρεις εβδομάδες μείνανε και για το ταξίδι. Τι συγκινήσεις θα ζήσω κι εκεί, στη μακρινή Κούβα… Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα φτάσουμε και θα έχουμε μπροστά μας 9 μέρες για εξερεύνηση. Αυτό θα είναι ένα αλλιώτικο ταξίδι, σε άλλο πολιτισμό, παράξενο και διαφορετικό από τις χώρες της Ευρώπης. Μας είπανε να μην τρέξουμε στις παραλίες για μπάνιο αλλά να ρουφήξουμε ό,τι καλύτερο βρούμε μπροστά μας. Ανυπομονώ…

New blog

http://perfecthome.wordpress.com/

το νέο μου σπιτάκι, όνομα και πράγμα! Εκεί θα ποστάρω ό,τι όμορφο βρω για την εσωτερική διακόσμηση.
Το μικρό σπίτι στο λιβάδι παραμένει ως έχει!

Final Countdown

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε νωρίς νωρίς, μείνανε τρεις εβδομάδες για τις διακοπές, τέσσερις για την αναχώρηση μας για Κούβα! Έχω την εντύπωση ότι θα βρέχει συνέχεια γιατί κάθε μέρα που τσεκάρω τον καιρό στο weather.com όλο για βροχές λέει. Δεν είναι η καλή περιόδος αυτή για Κούβα αλλά για να δούμε τι θα δούμε. Θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Βαριέμαι αφόρητα αυτές τις μέρες, κυρίως τις πρωινές ώρες και νυστάζω και πεινάω πολύ. Απόψε θα πείσω τον Δημήτρη να πάμε στη συναυλία στο Σύνταγμα και αύριο έχουμε κλείσει για την παράσταση με τους χορευτές από το Μπαλί στο Ηρώδειο. Πρώτη φορά που παώ… Τέλεια!

Ήρθαν και τα δείγματα από το γάμο, είναι πάρα πολύ όμορφες οι φωτογραφίες και είμαστε σε φάση που διαλέγουμε ποιες θα τυπώσουμε. Περιμένουμε και το βίντεο!