Έκθεση ιδεών

Τι έκανα το Σαββατοκύριακο

Αυτό το ΣΚ πέρασα τέλεια, δηλαδή εποικοδομητικά. Τελειώνει η Κυριακή και νιώθω μια πληρότητα. Δεν είναι ότι έκανα πολλά πράγματα, είναι ότι έκανα και τα σωστά πράγματα. Πήγα στα γενέθλια της ανιψιάς του Δημήτρη, η οποία έσβησε το πρώτο της κεράκι. Εκεί πέρασα ανέλπιστα ωραία, είναι από τις στιγμές που λες πώ πω θα βαρεθώ σίγουρα με τόσα παιδάκια να τρέχουν πάνω κάτω και τη μικρή Σταυρούλα να κάνει κολιές με την περπατούρα, αλλά όχι πέρασα πάρα πολύ ωραία, φάγαμε, γελάσαμε, ξαναφάγαμε, γιατί τα παιδιά είχαν ετοιμάσει φαγητό για ένα λόχο, ο λόχος δεν ήρθε οπότε, αφήσαμε τα six packs για αργότερα. Η βραδιά έκλεισε με καταπληκτικό brownies από τα χεράκια του νονού. Το Σάββατο το πρωί ξύπνησα με μια έννοια, ότι το σπίτι δεν ήταν καθαρό. Με πιάνουν κατά καιρούς κάτι τέτοιες εμμονές και μετά από λίγο με βρίσκουν να γλύφω τα πατώματα και τις γωνίες. Αυτό συμβαίνει σπάνια, οπότε στο ετήσιο καθάρισμα του σπιτιού ανακαλύπτεις πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Στο καθάρισμα βοήθησε και ο αγαπητός love of my life, αφού με είδε έτσι αλαφιασμένη και τρόμαξε. Μέσα στον όλο πανικό έκανα δουλίτσες που είχα μήνες να κάνω, για να μην πω χρόνια… Ξεκαθάρισα κάτι ντουλάπια με προίκα στο σαλόνι, το ντουλαπάκι του μπάνιου, ό,τι βρισκόταν (προσωρινά τα τελευταία χρόνια) κάτω από το τραπέζι. Αφού το σπίτι έλαμψε, επανήλθε το χαμόγελο στα πρόσωπά μας. Μιλάμε για την αληθινή ευτυχία! Και επειδή η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά, έκανα ένα γρήγορο ντουσάκι και πήγα και….. στη λαϊκή. Όπου ψώνισα πολύ καλά πραγματάκια σε καλές τιμές, η ώρα είχε πάει ήδη τέσσερις. Μπροκολάκι στο δισάκι μου και πάμε. Γυρίζοντας σπίτι, κατάφερα να υπνωτίσω την αγάπη και να του αποσπάσω την προσοχή από τον υπολογιστή με μια τέλεια σαλάτα που έφτιαξα από τα ζαρζαβατικά που μόλις είχα αγοράσει. Το σημαντικότερο, τελείωσα και τη δεύτερη εργασία μου που έχει να κάνει με την Ιστορία της Ευρώπης και ησύχασα. Το βράδυ φάγαμε μετά του αδερφού και της παρέας του σε γνωστό ταβερνοειδές στη Νέα Σμύρνη και στο τέλος μπουκώθηκα στους λουκουμάδες. Όλα καλά κι όλα ωραία. Κυριακή πρωί ξύπνησα με την έννοια ότι δεν έχω πληρώσει το γκαράζ και μετά από τις φωνές. Εκατομμύρια απεγνωσμένοι οδηγοί φτάνανε στο τέλος του δρόμου και προσπαθούσανε να καταλάβουν ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΗ Η ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ; ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ, ΕΧΕΙ ΒΟΥΙΞΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ, ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ ΜΟΥ; Τον μόνο που λυπήθηκα, έναν έξαλλο μπαμπά που ήθελε να πάει το παιδί του στο Παίδων και δεν μπορούσε με τίποτα αφού δεν μπορούσε να περάσεις απέναντι με το αυτοκίνητο στη Μεσογείων. Χαμός! Εμείς το μεσημεράκι τα καταφέραμε και φτάσαμε στο σπίτι της μαμάς για σπιτική μακαρονάδα με κιμά και λίγο καφεδάκι μετά. Γυρίζοντας το απόγευμα στο σπίτι έβαλα κάτι τελευταίες πινελιές στην καθαριότητα, ξεκαθαρίζοντας τα ντουλάπια της κουζίνας που τώρα μοιάζει σαν να βγήκε από περιοδικό διακόσμησης! Τέλεια τέλεια. Είδα το δεύτερο μισό του προτελευταίου επεισοδίου heroes το οποίο είχα χάσει επειδή με είχε πάρει ο ύπνος και τώρα νιώθω πλήρης. Έτσι είναι τα Σαββατοκύριακα, γεμίζεις τα κενά και νιώθεις πλήρης. Και πτώμα. Και δεν θέλεις καν να σκέφτεσαι πως θα σηκωθείς αύριο το πρωί για να πας να πληκτρολογήσεις ξανά και ξανά, τα ίδια και τα ίδια. Never mind, My house is Clean.

εγώ επί τω έργω