Εγώ blogολογώ, εσύ blogολογείς;

Τι εστί blog λοιπόν και πόσο μακριά μπορεί να πάει η βαλίτσα.

Για να καταλάβω λοιπόν, για να το κάνω ξεκάθαρο στο μυαλό μου. Αν λοιπόν κάποτε έγραφα στο ημερολόγιο μου και το έκρυβα κάτω από το κρεβάτι, στο καζανάκι, στο κουτί με τα παπούτσια, ανάμεσα στα τετράδια του σχολείου, το διπλοκλείδωνα και το καμουφλάριζα, τώρα όλα όσα γράφω θέλω να τα βλέπει όλος ο κόσμος; Να τα δημοσιεύω στο ίντερνετ, να τα βλέπει ο γείτονας, ο απέναντι, το κινεζάκι που ξέρει τι είναι το blog δισεκατομμύρια χρόνια πριν από μένα;

ΟΚ. Θέλω να γράψω κάθε …χαζομάρα που μου έρχεται στο μυαλό, αν πήγα για ψώνια στο σουπερμάρκετ, αν η φέτα σήμερα είναι φτηνή, αν η ταινία ήταν μάπα, αν με έστησε στο ραντεβού ο μασκαράς, αν ξέχασα το θερμοσίφωνο ανοιχτό. Έχω την ανάγκη, εγώ και άλλοι χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να δίνουμε αναφορά για το τι κάνουμε στη ζωή μας, μήπως κι έτσι την κάνουμε πιο σημαντική. Μονολογούμε blogολογώντας και blogολογούμε μονολογώντας, όπως διάβασα και χαμογέλασα σε ένα από τα blog που επισκέφτηκα.

Μπορεί να τρέχουμε να μπούμε στο ασανσέρ για να μη μας προλάβει η διαχειρίστρια για τα κοινόχρηστα, μπορεί να μη λέμε ένα γεια στο περίπτερο που κάθε μέρα μας προμηθεύει τα απαραίτητα (χυμούς, τσιγάρα και περιοδικά), όμως το βράδυ, ο καθένας από το σπιτάκι του θέλουμε να μαθαίνουμε τα νέα μας. Και φυσικά να βλέπω σχόλια και κριτικές στα γραπτά μου. Γιατί το blog μου είναι ίσως ο μοναδικός εκδοτικός οίκος που δέχτηκε να εκδώσει τα τεφτέρια μου. Και με μηδενικό κόστος μάλιστα. Και χωρίς λογοκρισία. Μπορεί να μη δω ποτέ τις σκέψεις μου και τις ιστορίες μου στην προθήκη του βιβλιοπωλείου αλλά εδώ, στον αχανή κόσμο του νετ, ίσως με διαβάσουν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι.

Το blog είναι ο μικρόκοσμος μας, για όσους από εμάς το έχουμε ανακαλύψει. Στο δικό μας γράφουμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι, με αστειάκια που μπορεί να καταλάβει ένας στους δέκα, επιλέγοντας προσεκτικά τις καλύτερες στιγμές της καθημερινότητάς μας. Στα άλλα, κρυφοκοιτάζουμε τις ζωές των άλλων. Προχτές διάβασα ένα μιας γυναίκας με παιδί, χωρισμένης, να βρίζει χυδαία τον άντρα της και μετά να τον ζητά πίσω.

Το blog είναι η εκτόνωσή μας. Αν δεν μπορώ να το πω στο διπλανό μου, θα το πω σε σένα άγνωστε μικρέ αναγνώστη. Δεν θέλω να με συμβουλέψεις, θέλω μόνο να μου πεις ότι με διάβασες. Μου αρκεί η σκέψη ότι κάποιος με διαβάζει.

Μπορεί να είναι ένα σκουπίδι το δικό σου blog μέσα στα χιλιάδες που υπολογίζονται μόνο στην Ελλάδα μέχρι σήμερα. Αλλά για σένα είναι το σπιτάκι σου. Εκεί που στρώνεις το καλύτερο τραπεζομάντιλο, ανάβεις τα κεριά, βάζεις λουλούδια στο βάζο και περιμένεις επισκέψεις. Το θέμα είναι να κεράσεις κάτι καλό.

Αν είσαι καλός οικοδεσπότης, θα ξανάρθω…