Μου κάνει πλάκα ο Θεός!

Πάρε το φρέντο σου και αφιέρωσε μου πέντε λεπτά για να διαβάσεις χαλαρά τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος αν δεν έχει τα μυαλά του στο κεφάλι του. Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ξεψαχνίζουμε τα πάντα, internet, περιοδικά, εφημερίδες για να βρούμε που θα πάμε διακοπές. Και κυρίως ΑΝ θα πάμε! Γιατί σφίξανε τα λουριά, εγώ άνεργη, εσύ παίρνεις αυτοκίνητο, όμως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Και επειδή είμαστε πάντα υπερβολικοί, ταξιδέψαμε νοερά, διαβάζοντας προσφορές και πακέτα για Μαγιόρκα, Κανάρια Νησιά, Πουκέτ, Σαμούι, Ντουμπάι, Κοπεγχάγη, Νέα Υόρκη, Ικαρία, Κύθηρα, Νίκαια, Βαρκελώνη. Σε σχέση με πέρυσι όλα τα πακέτα είναι πιο ακριβά, ψάξαμε και μόνοι μας εισιτήρια και ξενοδοχεία, δεν έβγαινε το ταμείο, ούτε μας βόλευαν οι πτήσεις. Θα έπρεπε να μείνουμε π.χ. 24 ώρες στο αεροδρόμιο μέχρι να έρθει το transfer μας. Ευκαιρία να πιάσουμε και δουλειά σαν τον Tom Hanks. Κι εκεί που είχαμε απελπιστεί, χτες το πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο.

Το τηλέφωνο χτύπησε μια φορά, κάτι έπαθε το ασύρματο που είχα δίπλα μου και σταμάτησε ενώ το σταθερό στο άλλο δωμάτιο συνέχισε να χτυπά. Μέχρι να πάω να το σηκώσω, είχε κλείσει. Βλέπω το νούμερο. Μπαίνω με τη μία στις whitepages και, τρέμοντας από συγκίνηση, βλέπω ότι μας είχαν καλέσει από ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Χιπ, χιπ, χορέι. Λέει ο άντρας του σπιτιού: «Αυτό είναι σημάδι από το Θεό!» και καλεί πίσω.
- Γειά σας, μας καλέσατε;
- Πείτε μου το νούμερό σας!
- 210 77777777
- Ναι, βεβαίως και σας κάλεσα! Έχετε κερδίσει 7 ημέρες διαμονή όπου θέλετε και όποτε θέλετε!
- (εγκεφαλικό!) Σοβαρά μιλάτε;
- Ναι, εσείς θα χρεωθείτε μόνο τα μεταφορικά!
- Και τα εισιτήρια πρέπει να τα βγάλω από εσάς;
- Όχι, από όπου θέλετε!
- Συγγνώμη, εσείς τι κερδίζετε από όλο αυτό;
- Κοιτάξτε, εμείς διαλέξαμε τυχαία 50 αριθμούς τηλεφώνου και στην ουσία κάνουμε διαφήμιση για το ταξιδιωτικό γραφείο μας. Θα γίνετε πελάτες μας και αυτό μας αρκεί!
- Μάλιστα (σκεπτικός με ένα χαμόγελο!)
- Πόσο χρονών είστε κύριε; Ακούγεστε πολύ νέος! (αρχίζει το καμάκι!)
- 29.
- Και τι δουλειά κάνετε;
- Δουλεύω σε πεντάστερο ξενοδοχείο!
- Είστε παντρεμένος;
- Ναι.
- Η σύζυγος τι δουλειά κάνει;
- Είναι δημοσιογράφος.
- Την βλέπουμε, την διαβάζουμε κάπου;
- Ναι, τη βλέπατε και την διαβάζατε αλλά τώρα δεν εργάζεται κάπου! (Το καλλιτεχνικό της είναι Στάη και βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον Alpha!)
- Λοιπόν, περάστε σήμερα το απόγευμα στις 7 να σας δώσουμε το voucher. Οι προορισμοί είναι η Τενερίφη, η Μάλτα, το Ρέθυμνο, το Πήλιο και η Μονεμβασιά και τα ξενοδοχεία είναι τα εξής, μπούρου μπούρου.

- Οκ.

πόσο χρονών είσαι, μωρό μου;

Κλείνει το τηλέφωνο και τρέχουμε να δούμε αν τα ξενοδοχεία είναι της προκοπής. Ψάχνουμε πτήσεις για το εξωτερικό για την επόμενη εβδομάδα! Πανάκριβα of course. Δεν πειράζει, λέμε. Θα πάρουμε το voucher και θα πάμε ΟΠΟΤΕ θέλουμε! Τα κουτά!

Στις 7 φτάνουμε στο γραφείο που μας είχαν υποδείξει. Στον 6ο όροφο, ρετιρέ, κρατήστε αυτήν την πληροφορία.


Και αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Χτυπάμε το κουδούνι. Μας ανοίγουν. Μπαίνουμε μέσα. Μας υποδέχεται μια κυρία, ζητάμε την κυρία τάδε.
- Περιμένετε παρακαλώ!
Καθόμαστε σε ένα καναπέ και αρχίζω να παρατηρώ τον χώρο. Από κάποια γραφεία μας ρίχνουν κλεφτές ματιές, κάτι άλλες κυρίες πηγαινοέρχονται, δείχνοντας πραγματικά απασχολημένες. Αφίσες από εξωτικά μέρη στους τοίχους, λίγο ξεφτισμένες. Από μια πόρτα που ανοιγοκλείνει συνεχώς ακούγονται φωνές και μουσική, σαν κάποιος να έχει ένα πάρτυ. Λέω, να δεις που θα έχει κι άλλους, θα έχει και τοστάκια και πορτοκαλάδες. Κάτι δεν πάει καλά!!!
Έρχεται ένα κοριτσάκι και μας μιλάει.
- Είστε η κυρία που μιλήσαμε στο τηλέφωνο;
- Όχι, αλλά εγώ θα σας κάνω την παρουσίαση.

Μπαίνουμε στην αίθουσα του πάρτυ!
Εκεί υπάρχουν πέντε τραπεζάκια, στα δύο κάθονται από δυο-τρία άτομα και άλλες κυρίες τους μιλάνε! Οι τύποι που είναι εκεί μέσα έχουν βγει από επεισόδιο του Ρετιρέ! Γυναίκες με χαίτη, κάτι παππούδες, παρακμή! Καθόμαστε στο δικό μας τραπεζάκι.
- Έρχεστε από μακριά;
- Όχι, από Αθήνα.
Και πέφτει η βόμβα!
- Σας έχουν ενημερώσει ότι η παρουσίαση θα διαρκέσει ΜΙΑ ΩΡΑ;
- (ξεροκαταπίνουμε κι οι δυο, δεν προλαβαίνω να σκεφτώ, δεν μου συμβαίνει αυτό το πράγμα!!) ΟΧΙ!!!!!!
- Ναι, θα έπρεπε να σας το είχαν πει στο τηλέφωνο!
- (εγώ έχω μείνει άναυδη, ο Δ. ψύχραιμος) Δεν μας έχουν πει τίποτα τέτοιο, και δυστυχώς δεν έχουμε καθόλου χρόνο. Υποτίθεται θα ερχόμασταν να πάρουμε το voucher, έχουμε μόνο 10 λεπτά!
- Μισό λεπτό!

Η κοπελίτσα φωνάζει μια άλλη κυρία που απλά καθόταν σε μια άκρη του δωματίου. Η κυρία Ζαχαροπούλου από το Ρετιρέ! Έρχεται να λύσει το θέμα!
- Να κλείσουμε για μια άλλη μέρα; Το δώρο σας δεν το χάνετε, απλά κι εμείς πρέπει να κάνουμε τη διαφήμισή μας.
- (εξουθενωμένοι από την εξέλιξη) Ευχαριστούμε, αλλά πρέπει να φύγουμε!


Παίρνουμε μια κάρτα (και καλά για να τους καλέσουμε για άλλο ραντεβού) και φεύγουμε τρέχοντας! Πετάμε την κάρτα στον πρώτο κάδο απορριμμάτων που βρίσκουμε στο δρόμο! Κλαίμε γοερά, περπατώντας χέρι, χέρι. Μας κορόιδεψαν!!

Συμπέρασμα πρώτο
Οι τύποι στα διπλανά τραπέζια ήταν σίγουρα κομπάρσοι! Οι οποίοι μάλιστα δεν θα πληρωθούν αφού το δόλωμα δεν τσίμπησε!
Συμπέρασμα δεύτερο
Τίποτα δεν είναι δωρεάν. Αλλά αν είσαι αφελής ή απεγνωσμένος πέφτεις στην παγίδα.
Συμπέρασμα τρίτο
Η κυρία του τηλεφωνήματος δεν ξέχασε να μας πει για την μία ώρα της συνάντησης. Αν μας το είχε πει, απλά δεν θα είχαμε πάει. Όποτε, το ωραίο τους κόλπο έπιασε. Μας φέρανε μέχρι εκεί, σου λέει θα κάτσουνε!

Απορία πρώτη
Τι θα μας λέγανε μια ώρα; Πιθανολογώ ότι θα είναι καμιά ιστορία πυραμίδας, π.χ. να τους φέρνουμε πελάτες ή τίποτα χρονοδιακοπές. Και στις δύο περιπτώσεις, ΑΠΑΤΗ!
Απορία δεύτερη
Γιατί να συμβεί σε εμάς αυτό; Που είμαστε ξυπνοπούλια και κάτι τέτοια τα μυριζόμαστε από μακριά; Γιατί μας έπιασαν στην ανάγκη! Μόνο για αυτό!

Πάντως μετά ρίξαμε πολύ γέλιο, ενώ θυμόμασταν την ατμόσφαιρα σε εκείνη την αίθουσα, με τους κομπάρσους (στάνταρντ!!!) και την πολιτοφύλακα στη γωνία! Μετά από όλα αυτά τα τραγελαφικά, ο κύβος ερρίφθη. Διακοπές ωραιότατες στην επαρχιακή πόλη από την οποία καταγόμαστε, στο ωραιότατο δωματιάκι μας, με τη θάλασσα στα πόδια μας και σπιτικό φαγητό και από τις δύο μαμάδες.