Η Παναγιώτα μετακόμισε τόσο κοντά μου που νομίζω πως θα πετάξω από τη χαρά μου. Κι αυτή, γιατί προετοιμάζεται για τον ερχομό του μωρού, για το οποίο θα είναι τόσο χρήσιμη η παρουσία της, κι ας …«στράβωσε» για λίγο όταν έμαθε πως δεν είναι κοριτσάκι.
Συζήτηση ιατρικού περιεχομένου για τα πρώτα σκιρτήματα του μωρού.
- Παναγιώτα, νομίζω ότι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω το μωρό. Σαν να κουνιέται κάτι, σαν να γουργουρίζει η κοιλιά μου. Αλλά δεν είμαι σίγουρη.
(παίρνει ύφος μεγαλογιατρού, κατεβάζει τα μάτια σκεπτόμενη και αποφαίνεται)
- Λοιπόν, θα σου κάνω μια ερώτηση για να δούμε αν είναι το μωρό. Όταν το νιώθεις αυτό, μετά …πεινάς;
- Όχι.
(με αφοπλιστική βεβαιότητα)
- Άρα είναι το μωρό!
Ατάκα συμπαράστασης (για το γεγονός ότι πρέπει να ξαναδώσω τη Φιλοσοφία του ΕΑΠ σε λίγες ημέρες αφού δεν κατάφερα να την περάσω με την πρώτη…)
- Και να περάσεις το μάθημα, ο Θεός να κάνει να το περάσεις! Γιατί δεν πρέπει να στεναχωριέσαι, γιατί αν στενοχωριέσαι εσύ, στεναχωριέται και το μωρό!
4 σχόλια:
Εγώ δηλαδή που όποτε γουργουρίζει η κοιλιά μου πεινάω, δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι έγγυος, ε;
Σοφάκι, σύμφωνα με την προσωπική μου γιατρό, δεν είσαι έγκυος, οπότε μην ανησυχείς καθόλου!!
Αυτό με το γουργουρητό είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο? Δηλαδή όποτε γουργουρίζει το στομάχι μου να τρώω? Γαμώτο...παχαίνει αυτή η θεωρία! Τα φιλιά μας στη σοφή Παναγιώτα!
One happy dot, ε ναι λέμε... ισχύει! Οπότε αν γουργουρίζεις κάνε ότι δεν ακούς ή προσποιήσου ότι είναι τα γατιά!!!
Δημοσίευση σχολίου