Το μικρό σπίτι στο λιβάδι: Still summer!

Αυτές οι εβδομάδες περνάνε νεράκι και δεν σχολιάζω το γεγονός ότι πλέον μετράω το χρόνο σε εβδομάδες και όχι σε μήνες. Πότε πήγαμε από τη 19η στην 25, ένας Θεός ξέρει. Είναι που είναι καλοκαιράκι, είναι που πέρασε το περίεργο πρώτο διάστημα με τις πολλές αγωνίες, που ξεπεράσαμε το καίριο υπερηχογράφημα και τώρα το παίζουμε άνετοι. Για λίγο. Γιατί τώρα πρέπει να ασχοληθούμε με το παιδικό δωμάτιο. Και έχουμε μια εβδομάδα μέχρι να τελειώσουν οι εκπτώσεις αν και απ’ ό,τι καταλάβαμε στην πρώτη διερευνητική βόλτα, δεν παίζουν και μεγάλες εκπτώσεις σε αυτά τα είδη. Βέβαια και 10% να σου δίνουν, θα το πάρεις αλλά το πρώτο σοκ με τις τιμές στα κρεβατάκια το πάθαμε. Και μετά όταν βλέπεις ότι υπάρχουν και κάποια πολύ πιο φθηνά σε πιάνουν οι τύψεις και θυμάσαι κάτι παλιές, cult εκπομπές του Ευαγγελάτου που είχε βγάλει σκάρτα όλα τα ξύλινα παιδικά κρεβάτια! Και δώστου νευράκια και ένα τέρας να ξυπνάει μέσα μου, που ούτε κι εγώ το αναγνωρίζω, μέχρι να σβήσω τις φωτιές που βγάζει η φλογερή του γλώσσα, όλοι οι άλλοι έχουν απομακρυνθεί, κουνώντας το κεφάλι. Και μετά γίνομαι πάλι γλυκιά και καλή, μέχρι νεοτέρας. Μεγάλη υπομονή οι γύρω μου!

Εν τω μεταξύ έχω δει ό,τι ταινία κυκλοφορεί γύρω από την εγκυμοσύνη, το προδίδουν και οι τίτλοι τους: Knocked up, Labor Pains, Baby on Board, Baby Mama και χτες είδαμε και ένα θρίλερ το Grace με ένα μωρό που γεννήθηκε λίγο διαβολικό και δεν ήθελε γάλα αλλά αίμα… και η μάνα του στράγγιζε τις μπριζόλες για να του δώσει αίμα με το μπιμπερό, αφού της είχε φάει το μισό βυζί. Ό,τι πρέπει για να μπω στο κλίμα του θηλασμού το εργάκι!! Επίσης, πολύ ευχαρίστως βλέπω το «Νόμος και Τάξη» όποτε το πετυχαίνω στον Alpha και αναμένω με αγωνία τα νέα επεισόδια του Grey’s Anatomy από Σεπτέμβριο. Επίσης, έπεσαν στην αντίληψη μου κάτι ωραίες σειρές που θα αρχίσουν στον Σκάι από τον άλλο μήνα. Και να μη σχολιαστεί το γεγονός ότι διαβάζω το «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας» και θα συνεχίσω και με το «Όσα παίρνει ο άνεμος».

Το κοριτσάκι ρίχνει μπουνιές και κλοτσιές, τις οποίες ευχαριστιέμαι δεόντως. Η κοιλίτσα έχει μεν κάνει την εμφάνισή της αλλά έχει χάσει την αντιστοιχία με τις εβδομάδες που κουβαλάει. Το μωρό στα γραμμάρια του πάντως και η ζυγαριά δεν ασθμαίνει προς το παρόν πολύ, οπότε έχουμε περιθώριο και για κανένα παγωτάκι, το οποίο θα αντάλλασσα ευχαρίστως με ένα cheesecake!

Μέσα σε όλα, έχασα έναν τακτικό αναγνώστη του blog, το αδερφάκι μου κατατάχτηκε στα ελληνικά στρατά και μπορούμε πλέον όλοι να αισθανόμαστε ασφαλείς. Η ψυχούλα, εκεί που κοιμόταν στις 6 από τα ξενύχτια, τώρα ξυπνάει στις 6 και τρέχει, δίκιο είχε η μάνα για μια προπαρασκευαστική περίοδο προσαρμογής, αλλά αυτός έπεσε με τα μούτρα και δεν είναι «ακριβώς camping», λέει! Κουράγιο!