20/6/10

Τσίρκο Medrano


Λοιπόν το πάτωμα στο 3 χρόνων σπίτι μας είναι από ξύλο στα περισσότερα δωμάτια. Συμπεριλαμβανομένου και της μικρής μας κοπελούδας (ανησυχώ, ο ορθογραφικός έλεγχος του word δεν έβγαλε άγνωστη λέξη το «κοπελούδα»). Η κοπελούδα, που λέτε, είναι δύσκολη στον ύπνο. Όταν λέμε δύσκολη, εννοούμε πολύ δύσκολη! Νυστάζει συνεχώς αλλά αρνείται να κοιμηθεί μέσα στη μέρα. Τρίβει μάτια, χασμουριέται, γκρινιάζει αλλά δεν κοιμάται! Το βράδυ, ως τους 5 μήνες, μετά τον τελευταίο θηλασμό έπεφτε ξερή και δεν καταλάβαινε πότε την άφηνα στο κρεβάτι της. Κάποια μέρα όμως άρχισε να ξυπνάει με το που ακούμπαγε στο σεντονάκι της. Με αποτέλεσμα, να περνάμε κανένα δίωρο αγκαλιά, με κλάματα ή χωρίς, μέχρι να κοιμηθεί. Και όταν την αφήσουμε στο κρεβάτι και δούμε ότι δεν υπάρχει αντίδραση, επιχειρούμε να βγούμε από το δωμάτιο! Ε, τότε είναι που ανακαλύψαμε, μετά λύπης, ότι το πάτωμα τρίζει!!! Τρίζει σε συγκεκριμένα σημεία, εκείνα που προφανώς έχουν την περισσότερη χρήση, αν και δεν δικαιολογείται σε ένα τόσο καινούριο σπίτι να τρίζει ένα σχεδόν ολοκαίνουριο ξύλινο πάτωμα. Αν καταφέρουμε να φτάσουμε στην πόρτα και δεν ξυπνήσει, βγαίνουμε στο χωλ το οποίο τρίζει παντού, κρακ και κρακ!!! Και ξυπνάει! Και ξανά μανά! Οπότε κάνουμε κάτι ακροβατικά, πιανόμαστε από τους τοίχους, πατάμε στο πρώτο σκαλί και τρέχουμε πάνω! Αργότερα, όταν πάμε εμείς για ύπνο, περνάμε πάλι από το ίδιο σημείο και πάλι κρακ και κρακ και μερικές φορές την ξυπνάμε εμείς, είμαι σίγουρη!! Οπότε λέω να μελετήσω αυτό το video και από αύριο να το εφαρμόσω!!! Περαστικά μας!
 εγώ, προσπαθώντας να βγω από το δωμάτιο της κοπελούδας
ο μπαμπάς της στην δική του προσπάθεια!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

de mporeis omos na peis...kormares i mama kai o mpampas.. na nai kala i kopelouda kai to ksilino patoma vevaia

mirelen είπε...

Κορμάρες δεν λες τίποτα! Τέτοια γράμμωση ούτε στο γυμναστήριο!

not-just-mums είπε...

ok, το διαβάζω με τον άντρα μου και έχουμε πεθάνει από τα γέλια. τουλάχιστον έχουμε χιούμορ οι γονείς-ακροβάτες... παρά τις κακουχίες... ;-)

p.s: o μπαμπάς στην προσπάθειά του είναι εξαιρετικός.

mirelen είπε...

Yolina, τώρα τι να πω; Ότι χαίρομαι που συμπάσχουμε; Πάντως με τα δικά σου που διάβασα νομίζω πως βρήκα μια αδελφή-ψυχή!!!