Κόλλησα το μικρόβιο!

Παλιότερα, στην εποχή που δεν ήμουν *μάνα* βρισκόμουν συχνά σε παρέα με φίλους ή συγγενείς που είχαν δικά τους παιδιά και τους συμπεριφέρονταν όπως ο γύφτος στην αρκούδα με το ντέφι. Δηλαδή τα έβαζαν σε μια καρέκλα και άρχιζαν να τα ρωτάνε διάφορα πράγματα ώστε να μας δείξουν τι «ξέρει» να κάνει και να λέει το παιδί τους. Όταν το μικρό ανταποκρινόταν και έκανε ή έλεγε κάτι που ίσως φάνταζε προχωρημένο για την ηλικία του ή φανέρωνε το πόσο έξυπνο είναι, εμείς, οι άτεκνοι, κάναμε «αααααα μπράβο» και οι γονείς καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση). Τότε, από μέσα μου, δεν κρύβω ότι τους κορόιδευα και θεωρούσα ψυχαναγκασμό αυτό που έκαναν στο παιδί τους. Εντάξει πια, καταλάβαμε, το παιδί είναι έξυπνο, άστο τώρα να πάει να παίξει.

Αυτά μέχρι που έγινα κι εγώ *μάνα*. Και καθημερινά ανακάλυπτα διάφορες εξυπνάδες που κάνει το δικό μου παιδί και έχουν πλάκα. Και σε κάθε συνάντηση με συγγενείς και φίλους, άρχισε να με τσιγκλάει το μικρόβιο. Να τους δείξω τα δικά μας κατορθώματα. Όχι τόσο απροκάλυπτα, του στυλ «έλα εδώ και κάνε το λιοντάρι, το γουρούνι, χτύπα παλαμάκια, δώσε φιλάκια κλπ» αλλά τεχνηέντως, του στυλ «αχ πρόσεξες; Κάνει το λιοντάρι!», «να, φεύγουμε και κάνει γεια».

Σεμνά και ταπεινά θέλω να πω σε όλο τον κόσμο πως το δικό μου παιδί είναι πολύ έξυπνο και έχει και πλάκα. Η αλήθεια είναι ότι η Δανάη έχει μουσικό αυτί. Και δεν εννοώ ότι απλά ότι αντιδρά στην μουσική χορεύοντας. Παράδειγμα. Παίζει με τα παιχνίδια της και η τηλεόραση παίζει βιντεοκλίπ. Ενώ δεν παρακολουθεί την οθόνη με το που αρχίζει το θρόισμα των φύλλων στην έναρξη του βιντεοκλίπ της Rihanna, κάνει ένα «άααααα» και κολλάει. Όταν τελειώνει κάνει «πάει» με τα χεράκια και συνεχίζει το παιχνίδι, αδιαφορώντας για το επόμενο τραγούδι, που δεν είναι της αρεσκείας της. Το ίδιο κάνει και με την κασέτα στον Bruno Mars. Προχτές, ενώ ήμασταν στο αυτοκίνητο, έπαιζε στο ραδιόφωνο το Barbra Streisand των Duck Sauce. E! δευτερόλεπτα πριν ακουστεί η Δανάη έκανε ρυθμικά και στον σωστό τόνο το «ουου ουυ ου ου». Μου κάνεις πλάκα, της είπα. Δεν μου έκανε όμως. Θυμόταν ακριβώς πότε θα ακουστεί το «ου ου ου» στο τραγούδι! Εντάξει ακούμε πολύ ραδιόφωνο και όταν ανοίγω την τηλεόραση βάζω mtv ή mad, αλλά και πάλι…

Χτες επίσης η μικρή μου γέλασε ειρωνικά. 15 μηνών και γέλασε ειρωνικά. Ενώ τρώγαμε το φαγητό μας, ακουγόταν ένα σκυλί έξω να γαβγίζει και της λέω «γαβγίζει το σκυλάκι, κάνει κρύο, λες να κρυώνει;» και μετά πως μου ήρθε και της λέω «Δανάη, λες το σκυλάκι να φοράει παλτό;» και γελάει με ένα ύφος σαν να μου λέει «μάνα, κόψε τις βλακείες, σιγά μη φοράει και κασκόλ!!!» Δεν κάνω πλάκα, το επανέλαβα μπροστά και σε άλλους (μη χάσω εγώ, μιλάμε έχω το μικρόβιο) και το επιβεβαίωσαν!!

Επίσης όταν λέμε ότι κοιμάται κάποιος βάζει το δάκτυλο στο στόμα σαν να κάνει «σσς» και επίσης μια μέρα όταν ανακάλυψε ένα κραγιόν μου το έβαλε στο στόμα! Και σας ορκίζομαι δεν βάζω κάθε μέρα κραγιόν, ούτε κάθισα να της δείξω που μπαίνει αυτό το κυλινδρικό πραγματάκι!!

Σήμερα πήγαμε να ανάψουμε ένα κεράκι στην εκκλησία (Α’ Χαιρετισμοί, ήμαστε και θεούσες ξαφνικά-βασικά, όλο το απόγευμα ήταν ταύρος εν υαλωπολείο και είπα να πάει να την αγιάσω λίγο, μήπως και έρθει στα ίσα της). Καθήσαμε κανένα δεκάλεπτο και χάζευε τα κεριά στην αγκαλιά μου, χωρίς καθόλου φασαρία. Κάποια στιγμή της λέω «πάμε να φύγουμε;», μου γνέφει «ναι» και κάνω μεταβολή. Και τη βλέπω να κουνάει το χέρι, χαιρετώντας την κυρία που ήταν δίπλα μας! Θα με παλαβώσει τη δόλια τη μάνα!!!