Proof

Έχουμε πάει επίσκεψη σε σπίτι . Η Δανάη με το που μπαίνουμε πηγαίνει κατευθείαν στα παιχνίδια του μπέμπη του σπιτιού. Μας αγνοεί για αρκετή ώρα, παίζοντας. Κάποια στιγμή μια κοπέλα σχολιάζει: είναι πολύ ανεξάρτητη, δεν θα ήταν καθόλου παιδί της αγκαλιάς!

Το αντίθετο, της λέω εγώ, ακόμη της αγκαλιάς είναι! Ίσως γι' αυτό είναι τόσο ανεξάρτητη. Δεν μου ζήτησε ποτέ αγκαλιά, της την έδινα χωρίς να μου τη ζητήσει.
Κι εγώ το ίδιο κάνω, μου λέει (είναι μητέρα ενός αγοριού 2 ετών) αλλά δεν το είχαν σκεφτεί ποτέ έτσι.

Εκούσια ή ακούσια, η αγκαλιά, το attachment parenting βγάζει ανεξάρτητα, γεμάτα αυτοπεποίθηση, χαμογελαστά παιδιά. Πλέον είμαι σίγουρη πως όσον αφορά αυτό στο μεγάλωμα της κόρης μου, δεν έκανα κανένα λάθος!