Κάπου είχα διαβάσει για ένα bazaar με πρώην αγαπημένα ρούχα το οποίο γινόταν χθες και σήμερα στο Περιβολάκι στην Παιανία. Έτσι πήραμε τους δρόμους, εγώ και η κόρη μου και πήγαμε μια βόλτα. Τα ρούχα δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, όμως πήραμε παιδικά βιβλία με ένα ευρώ έκαστο, μια καρφίτσα με τσόχα και παραγγείλαμε μια λαμπάδα για τη βαφτιστήρα μου γιατί μας άρεσε και ήταν ήδη πιασμένη.
Μετά πήγαμε στην πλατεία της Παιανίας, καθήσαμε για καφεδάκι και μπανάνα και ανακαλύψαμε ότι ο Δήμος έκανε κι άλλο bazaar στο Πνευματικό κέντρο. Πήγαμε μια βόλτα από εκεί, είχε πολύ ωραία πράγματα για δωράκια αλλά τελικά δεν πήραμε τίποτα. Στην αυλή, ήταν μια κυρία περιτρυγιρισμένη από κόσμο και μιλούσε για το πως μπορούμε να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας, απαριθμώντας διάφορους λόγους, π.χ. να αγαπάμε το σώμα μας κλπ. Ο κόσμος την άκουγε ενώ παιδάκια έπαιζαν χαρούμενα τριγύρω.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, κατηφόριζαν τη Λεωφόρο Λαυρίου ένα μάτσο ποδηλάτες και ο μπροστινός οδηγός τους έκανε το σήμα της νίκης κι αυτοί τον χαιρέτησαν.
Η λιακάδα θύμιζε καλοκαιράκι, η διάθεση είχε ανεβεί στα ύψη, δάκρυσα για λίγο από χαρά και ευτυχία, έχοντας περάσει ένα υπέροχο πρωινό με την κόρη μου.
Κάτι από pleasantville αλλά με χρώματα!
1 σχόλιο:
κι εγω μαζι σου...είναι σπουδαιο ο ανθρωπος να αναγνωρίζει και να ευχαριστεί για τις στιγμές ευτυχίας που του χαρίζει η ζωή...
Δημοσίευση σχολίου