Ατάκες Δανάης (ή μάλλον Μπέσσυς)

Νομίζω πως η χρονιά σε αυτό το blog δεν μπορεί να κλείσει καλύτερα παρά με.... ατάκες Δανάης (4 χρονών και 1 μήνα). Καλή χρονιά σε όλους!!

 

 

 

-Ο μπαμπάς τα πιάνει όλα με την πρώτη.

-Έχει μια λίρα και ένα μυαλό.

 

 Η Μιράντα έρχεται προς τα εμάς και τρώει τούμπα.
-Μπράβο Μιράντα.
-ειρωνικά το λες;

 

Στο αυτοκίνητο.

-Δανάη, κοιμάσαι;

-Όχι, είμαι λίγο ήρεμη.

-Πώς κι έτσι;

-Γιατί πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι όταν οδηγούμε. Να μη λέμε συνέχεια "φτάνουμε, φτάνουμε;"

 

 

Παίζει στον υπολογιστή. Ξαφνικά ο υπολογιστής κάνει μια ενημέρωση και κάνει επανεκκίνηση από μόνος του. Της λέω να μην πατήσει τίποτα και να περιμένει.

Μετα από λίγο.

-Δανάη, πάτησες τίποτα;

-ΟΧΙ, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ.

 

 

-Μαμά να σου πω ένα νανούρισμα να μας πεις όταν πάμε για ύπνο;

"Παιδάκια μου καλά, να έχετε όνειρα γλυκά, δεν θα βγω ποτεεεεεεε από το δωμάτιοοοοοοο"

 

 

Βλέπει το λογότυπο της Fischer Price.

-Είναι Eurobank για παιδιά.

 

 

-Γιατί έρχεσαι κάθε βράδυ στο κρεβάτι μας;

-Γιατί φοβάμαι ότι θα πραγματοποιηθούν τα κακά μου όνειρα.

 

 

 

-Μπαμπά έλα να δεις μαζί μας την ταινία.

Έρχεται στον καναπέ και την παίρνει αγκαλιά.

-Εντάξει, μη στριμωχτούμε κιόλας.

 

 

Βλέπουμε τηλεόραση. Της λέω να μου φέρει κάτι από το άλλο δωμάτιο. Όταν γυρνάει έχει διαφημίσεις.

-Μόνο με εμένα δουλεύει η τηλεόραση;

 

 

-Η δασκάλα μας ρώτησε τι δώρο θέλουμε να μας φέρει ο Αι Βασίλης.

-Κι εσύ τι είπες;

-Μια ραπτομηχανή.

-Και τα άλλα παιδια;

-Δεν είπαν.

-Μήπως δεν πρόσεχες;

-Όχι, μου είπε η δασκάλα να κλείσω τα αυτιά μου.

 

Βάζει χανζαπλάστ. Περισσεύουν τα άσπρα πλαστικά χαρτάκια.

-Μήπως να τα κρατήσουμε για καμία κατασκευή.

 

 

Απομακρύνομαι ένα μέτρο από το καρότσι για να δω κάτι σε ενα ράφι και όταν γυρνάω μου λέει με θυμωμένο ύφος "βλέπεις τι λέει εδώ;"

 

 

Βλέπουμε στην τηλεόραση ρεπορτάζ για την πρώτη δοκιμαστική βολή του αντιαεροπορικού οπλικού συστήματος S300 που έγινε στην Κρήτη.

-Μαμά, οι στρατιώτες πολεμάνε;
-Όχι, στην Ελλάδα δεν γίνεται πόλεμος.
-Κάνουν μόνο παρέλαση;
-Ναι.
-Είναι διακοσμητικοί δηλαδή.

 

Προσπαθώντας να μάθει κι η Μιράντα να λέει "ευχαριστώ", της δίνει κάτι η Δανάη και φωνάζω εγώ "Ευχαριστούμε Δανάη".
-Ευχαρίστησή μου, λέει η Δανάη.

 

(παραλήρημα)

"Αν είχα χάσει τη μαμά μου δεν θα ήξερα αν θα πρέπει να χτυπάω την αδερφή  μου ή όχι.

Γιατί οι μαμάδες μας λένε τι να κάνουμε σωστά.

Αν δεν είχα μαμά, μπαμπά, αδερφή, σπίτι, αν ήμουν φτωχή και ζούσα στο δρόμο, δεν θα ήξερα τι να κάνω.

Για αυτό δεν σκοπεύω να σε χάσω, μαμά."

 

 

Μαμά, τώρα που είμαι μεγάλη, θέλω να αλλάξω το ονομά μου, να με λένε Μπέσσυ.

Το Mermaid Party της Δανάης (με πειρατές!!!)

Ακολουθεί ποστ υπερπαραγωγή για ένα μικρό budget friendly γοργονοπάρτυ παύλα πειρατοπάρτυ για τα τέταρτα γενέθλια της Δανάης.

Και σημειώνω εξαρχής:

Καμία ιδέα από το πάρτυ δεν είναι δικιά μου! Όλες τις βρήκα στο pinterest.

Ο μπουφές του πάρτυ κόστισε μόνο 100 ευρώ και κάτι ψιλά και ήταν για 12 μικρά παιδιά και 15 μεγάλους (συμπεριλαμβανόμενης και της τούρτας). Δεν υπήρχαν φαγητά φαγητά, υπήρχαν μπουκίτσες για μικρά στοματάκια και περίεργους ενήλικες. Φιλοσοφία μου είναι ότι σε παιδικό πάρτυ δεν πας να χορτάσεις στο φαγητό αλλά να τσιμπήσεις.

Τα υπόλοιπα ήταν κυρίως με υλικά που βρίσκονταν στο σπίτι. Τα υφάσματα για τις ουρές κόστισαν ένα ευρώ το μέτρο και το χαρτί που έκανε το ρόλο του τραπεζομάντηλου και του backdrop για τον μπουφέ της γοργόνας ήταν από το Tiger (1 ή 2 ευρώ;).

Όλα λειτούργησαν με time plan και λίστες ώστε να καταφέρω να τα κάνω όλα μόνη μου, με τις δύο μικρές στο σπίτι. Και επειδή βλέπω ειρωνικά γελάκια, άνεργη μάνα στο σπίτι είμαι, πρόσφατα ανακάλυψα πως μου αρέσει να φτιάχνω πράγματα, οπότε this is my life, shoot me! Εξάλλου το όλο θέμα ήταν ακριβώς η όλη προετοιμασία μαζί με τη Δανάη, η οποία βοήθησε με τον τρόπο της σε ΟΛΑ!

 

 

Πάμε;

 

Η πρόσκληση

Η πρόσκληση έγινε μήνες πριν. Πανεύκολη και ανέξοδη. Περιττή ίσως αλλά αφού ξέρετε ότι μου αρέσει να φτιάχνω πράγματα ακόμη και για να καλέσω τη μικρή που μένει από πάνω μας. Η ιδέα από εδώ. Κυκλάκια κομένα με εκείνο το περφορατέρ που κόβει κύκλους κολλημένα δίπλα δίπλα για να θυμίζουν τα λέπια της γοργόνας και μια μπλε κορδέλα να διαχωρίζει τη σελίδα στα δύο. Τα υπόλοιπα τα τύπωσα και τα κόλλησα στο τέλος. Έχω σε φωτογραφία μόνο την πρόσκληση του πειρατή γιατί χάλασε το κινητό μου και διαγράφηκαν οι πιο παλιές φώτο. Έτσι κι αλλιώς μόνο το κείμενο αλλάζει.

 

 

Τα δωράκια

Για τις γοργόνες έφτιαξα κορδέλες για τα μαλλιά, με υλικά που είχα ήδη, κόστος μηδέν. Η έμπνευση από εδώ. Το σακουλάκι το πήρα από το κέντρο νομίζω 20 λεπτά το ένα και το καρτελάκι το τύπωσα από το ίντερνετ.

 

 

 

 

Για τα αγόρια φυσικα δεν είχα κορδέλα για τα μαλλιά αλλά μια ιδέα που ξεσήκωσα από εδώ.

Είχα ΟΛΑ τα υλικά εκτός φυσικά από ΠΕΝΤΕ playmobli πειρατές! Και τους βρήκα που αλλού; Στο ebay. Ταξίδεψαν και έφτασαν εγκαίρως από τη Μάλτα παρακαλώ και κόστισαν 8 λίρες, δηλαδή γύρω στα 9,5 ευρώ (με τα μεταφορικά εννοείται). Είχα σκεφτεί να τους δέσω με ένα λαστιχάκι στο κατάρτι αλλά η Δανάη μου έδωσε την ιδέα να είναι όρθιοι και να το κρατάνε με το χέρι τους! Bingo!!!

 

 

 

Οι ουρές

Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε γοργονοπάρτυ χωρίς να έχουμε γοργόνες. Έτσι φτιάξαμε ουρές. Το σχέδιο το σχεδίασε η μαμά μου κι εγώ έκοψα τα υφάσματα, κόλλησα με πιστόλι σιλικόνης κορδέλα στη μέση χαρτόνι στο κάτω μέρος για να στέκεται. Δεν είναι τέλειες, θα μπορούσα να τις κάνω με τη ραπτομηχανή αλλά ήταν hit! Εννοείται ότι κι αυτές έγιναν μήνες πριν, με το πάσο μας! Κι επειδή είχαμε κι ένα μικρό γοργονάκι, του φτιάξαμε κι αυτού ουρά αλλά ολόσωμη (αυτή την έραψα κανονικά και έβαλα λάστιχο στη μέση).

 

 

 

Τα αξεσουάρ των πειρατών

Οι πειρατές είχαν κυάλι και eye patch. Κόστος μηδέν. Λάστιχο και μαύρο ύφασμα από παλιό πουλόβερ που είχα ήδη και χαρτόνι από χαρτί κουζίνας και ριγέ χαρτί περιτυλίγματος που είχα ήδη.

 

 

 

Διακοσμητικά

Έφτιαξα σαλούφες και κόλλησα μπαλόνια στον τοίχο και στην πόρτα. Η ιδέα για τις σαλούφες από εδώ και για τα μπαλόνια σαν bubbles στη θάλασσα από εδώ. Τα μπαλόνια και τα βαθιά πλαστικά πιάτα είναι από το jumbo, τις κορδέλες τις είχα.

 

 

 

 

Επίσης γέμισα ένα γυάλινο δοχείο από το ΙΚΕΑ με νερό και έφτιαξα ένα μικρό βαρκάκι από φελό και το γνωστό ριγέ χαρτί για πανί.

 

Φυσικά στο μπουφέ των πειρατών υπήρχε και κασελάκι θησαυρού, το οποίο φτιάχτηκε από ένα κουτί παιδικών παπουτσιών και μέσα είχε αυτά τα γνωστά κέρματα σοκολατάκια, γλυφιτζούρια κόκκινα και μαύρα από το Tiger και χαρτονομίσματα χαρτοπετσέτες.

 

Ένας τοίχος που μας περίσσευε και ήταν μπροστά στο χώρο που θα έπαιζαν τα παιδιά ντύθηκε με μπλε ύφασμα που περίσσεψε από τις ουρές (είχα πάρει πολύ γιατί ήταν πάμφθηνο) και πάνω του κόλλησα αστερίες και κοχύλια που είχαμε ήδη στο σπίτι. Α να κι η εορτάζουσα!! Α! κι η αδερφή της!

 

 

 

 

Κάπου μας βρέθηκε και μια τύπου Barbie γοργόνα και την φυλακίσαμε κι αυτή σε μια γυάλα.

 

 

Και πάμε σιγά σιγά στον μπουφέ, ή μάλλον στους μπουφέδες, αφού το πάρτυ ήταν διπλό (πειρατές-γοργόνες) θα έπρεπε να έχει δυο μπουφέδες ή απλώς είμαι αρκετά τρελή για να το κάνω.

 

Ο μπουφές της γοργόνας

 



Έφτιαξα σούσι (δηλαδή τοστ ζαμπόν τυρί σε σχήμα σούσι, χαχα), μπισκότα με καραμέλα συνταγή του Άκη, κάτι άλλα μπισκότα madeleine γιατί είχα και το ειδικό ταψάκι, cupcakes που βρήκα με έτοιμο μίγμα στο Lidl και ήταν υποτίθεται για το Halloween με γεύση τσιχλόφουσκα, τρουφάκια με λευκή σοκολάτα και χρωματισμένη ζάχαρη (συνταγή από περιοδικό), σοκολατάκια σε σχήμα κοχυλιού (carrefour), αβγά βαρκούλες, μαρσμέλλοους που έφτιαξα μόνη μου (και καλά σφουγγάρι της θάλασσας). Α και μια σαλάτα με μακαρόνια, τι άλλο κοχύλια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για να πιούμε είχαμε μόνο λεμονάδα που έφτιαξα με λεμόνια του παππού μας. Την έκανα συμπυκνωμένη αλλά στο μπουφέ την είχα αραιωμένη γιατί την προηγούμενη φορά την πίνανε έτσι και δεν έφτασε. Στη μία έβαλα και λίγο γρεναδίνη και έγινε και καλά ... ροζ!

 

Ο μπουφές των πειρατών

 

 

Και από την απέναντι πλευρά του δωματίου ήταν ο μπουφές των πειρατών. Χα χα! Εκεί είχαμε brownies (και καλά βράχοι), τυράκια (και καλά δόντια του καρχαρία), λουκάνικα κομμένα σαν χταπόδια (για να το πετύχεις τα κόβεις πριν τα βράσεις), σαλάτα χταπόδι (ρώσικη με μια πιπεριά κομμένη σαν χταπόδι), δημητριακά μπαλίτσες (οι μπάλες των κανονιών των πειρατών) και ...... η μηλόπιτα .... καράβι. Φυσικά δεν βγήκε τέλεια όπως την είχα δει online αλλά για τα δεδομένα ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Και σε γεύση γιατί μετά ένας πειρατής την έκοψε σε κομμάτια, την έβαλε στο φούρνο μικροκυμάτων και μετά την πασπάλισε με άχνη ζάχαρη! Λιποθυμία. Α είχαμε και πουράκια.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η τούρτα

Την τούρτα αυτή την έχω ξαναφτιάξει, είναι πανεύκολη και μπορεί να μπει στην κατάψυξη, οπότε την είχα φτιάξει λίγες μέρες πριν για να ξεμπερδεύω. Η συνταγή είναι της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.

 

 

 

 

Και λίγες παπαρατσίστικες.

 

 

 

 

 

 

 

Ήταν ένα πολύ διασκεδαστικό πάρτυ. Βασικά ήταν ένα μικρό πάρτυ με ξεχωριστές λεπτομέρειες. Και πάνω από όλα ήταν ένα budget friendly πάρτυ που κόστισε λιγότερο από 150 ευρώ σε σύνολο, με τα πάντα χειροποίητα. Και το ξέρω, δεν θα με πιστέψει κανείς, αλλά ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΚΑΘΟΛΟΥ. Τα είχα οργανώσει τόσο καλά όλα στο μυαλό μου, ώστε να κάνω από λίγο κάτι κάθε φόρά, ό,τι μπορούσα το έβαζα κατάψυξη (π.χ. τα μπισκότα, την τούρτα) και όλες τις κατασκευές και χειροτεχνίες τις ξεκίνησα λίγο μετά το καλοκαιρι. Εννοείται ότι το pinterest ήταν ο καλύτερος μου φίλος σε όλα αυτά. Αλλά ούτως ή άλλως είναι!

 

Εννοείται ότι ακόμη δεν έχω καταλάβει ότι το μικρό μου κοριτσάκι είναι τεσσάρων χρονών. Σε αγαπάμε πολύ Νταν (από το Ντανάι. Η Μιράντα είναι Μιραντάν).

 

Το πτυχίο της καρδιάς και τέσσερις μέρος εκτός.

Μια εβδομάδα μετά τα γενέθλια της Δανάης (για το πάρτυ της οποίας χρωστάω ποστ, γιατί οι λεπτομέρειες ήταν πολύ διασκεδαστικές για να μην τις μοιραστώ), είχα κι εγώ τα δικά μου γενέθλια, τα οποία, όπως ήταν αναμενόμενο πέρασαν στο ντούκου, με δανεικό ένα κομμάτι τούρτας από τους γείτονες, που γιόρταζαν κι αυτοί, όλως τυχαίως γενέθλια την ίδια μέρα.

Όμως, το δώρο μου για τα γενέθλια το πήρα δύο μέρες αργότερα (αν εξαιρέσεις μια τσάντα γεμάτη με καλούδια από το Tiger από τον Δημήτρη που πέτυχε διάνα, σε αντίθεση με τις κατακόκκινες ψιλοτάκουνες γόβες που μου είχε χαρίσει πέρυσι και τις είχα επιστρέψει την επόμενη μέρα για να πάρω κάτι φλατ μποτάκια). Το δώρο μου ήταν το πτυχίο μου από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο για την παραλαβή του οποίου επιστρατεύτηκε όλη η οικογένεια και ταξίδεψαμε μέχρι την Πάτρα (όπου είναι και η έδρα του Πανεπιστημίου) για να έχω κοινό για χειροκρότημα. Έτσι μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, άλλα χαλαρά άλλα λίγο πιεσμένα, χωρίς να σκεφτώ ούτε μια στιγμή να τα παρατήσω, πήρα το πολυπόθητο πτυχίο μου, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μου χρησιμεύσει που-θε-νά. Κι όμως, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, ακριβώς επειδή ήταν από επιλογή και εξ αποστάσεως, έμαθα τόσα πολλά πράγματα, γέμισα τόσες βιβλιοθήκες με βιβλία και ήρθα σε επαφή με τόσους όμορφους ανθρώπους (καθηγητές και φοιτητές) που δεν θα ζητούσα τα λεφτά μου πίσω (8.400 ευρώ παρακαλώ) για να πάω διακοπές.

Γιατί διακοπές πήγα! Το δώρο μου επειδή πήρα το πτυχίο μου, ήταν ένα ταξίδι στο εξωτερικό την αμέσως επόμενη μέρα. Στο Εδιμβούργο και όχι στο Λονδίνο, προς μεγάλη απογοήτευση του νονού Χάρη και της νονάς Όλγας, οι οποίοι χόρευαν νυχθημερόν το χορό της βροχής για να ακυρωθεί η πτήση μας. Ταξίδι στο εξωτερικό λοιπόν, μετά από 2 χρόνια περίπου (η τελευταία φορά ήταν λίγο πριν γεννήσω  τη Μιράντα, όταν είχαμε πάει στη Βαρκελώνη, ασθμαίνοντας με την κοιλιά στο στόμα, 8^ος μήνας και μην μπορώντας να φάω με καθαρή συνείδηση όλα εκείνα τα τάπας, ας όψεται ο διαβήτης). Όμως τώρα του έδωσα και κατάλαβε, τι πρωινά, τι βραδινά, τι δείπνο στο Italian του Jamie Oliver (το οποίο παρεπιπτόντως έχει πολύ ΜΙΚΡΕΣ μερίδες), τι Christmas Market, τι περπάτημα χωρίς καθόλου κρύο, τι εκδρομή στα Highlands, τι επισκέψεις σε μουσεία με ΔΩΡΕΑΝ είσοδο παρακαλώ. Επίσης στη λίστα του επιτυχημένου ταξιδιού να προστεθεί: για πέντε νύχτες κοιμάμαι όσο θέλω και ξυπνάω από το δικό μου ξυπνητήρι, κάνω τσιγάρο πίνοντας gluhwein κάτω από τη χριστουγεννιάτικη ρόδα χωρίς κανείς να με παρακαλάει να μπούμε και ταξιδεύω ελαφρά με μια βαλίτσα που την παίρνω πάνω γιατί ταξιδεύω με easyjet. (200 ευρώ πήγαινε-ελα για δύο άτομα, κλεισμένο από τον Ιούλιο!)

 

Και κάπως έτσι, πέρασαν οι πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου και ήδη έχω στείλει τα χριστουγεννιάτικα happy mail ενώ καθημερινά λαμβάνω υπερπαραγωγές-φακέλους και νιώθω τόσο υπέροχα, που κάτι τόσο απλό όσο ένα γράμμα, κάτι τόσο συνηθισμένο μπορεί πραγματικά, ίσως στιγμίαια αλλά δεν πειράζει, να σε κάνει να αισθανθείς ευτυχισμένος.

Και κάπως έτσι, έγραψα ένα μη μαμαδίστικο ποστ μετά από πολύ πολύ καιρό....