Ατάκες Μιράντας (δεν την προλαβαίνω)

Να λοιπόν που φτάσαμε στην πρώτη ανάρτηση με ατάκες της Μιράντας.
Η οποία είναι 2 χρονών και 4 μηνών και έχει ξεκινήσει να μιλάει από 17 μηνών. Πρώτα με πολλές πολλές λέξεις και μετά με προτάσεις κανονικές, έως σήμερα που μιλάει ακριβώς όπως η Δανάη που είναι τεσσεράμισι. Προφανώς και το γεγονός ότι έχει μια μεγαλύτερη αδελφή τη βοήθησε να αναπτύξει το λόγο αλλά νομίζω ότι η Μιράντα έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Ξέρει από έξω άπειρα τραγούδια, τραγουδιστές, έχει απίστευτο χιούμορ, ξέρει να μετράει μέχρι το 16 τουλάχιστον, και στα αγγλικά, και γενικά αντιγράφει σε όλα τη Δανάη. Και στα καλά και στα κακά! Έχει εξάρτηση από την Πέπα το γουρουνάκι και τον Μικρό Νικόλα.
Περνάει φουλ τα terrible two, με εξάρσεις, φωνές, κλάματα όταν δεν γίνεται το δικό της.
Τώρα τελευταία έχει αρχίσει ένα παλιμπαιδισμό (αστείο να το λέω αυτό για ένα παιδάκι δύο χρονών). Συχνά συμπεριφέρεται σαν μωρό, μιλάει μωρουδίστικα, νιε νιε νιε, μου λέει ότι θέλει καρότσι, ή να μπουσουλήσει, και άλλα μπεμπεδίστικα. Το έψαξα, ρώτησα και την παιδίατρο μας και μου έδωσε μια πολύ ωραία εξήγηση. Ότι ακριβώς επειδή έκανε ένα τεράστιο άλμα για να φτάσει την αδερφή της και τα κατάφερε, υπάρχει ένα κενό που δεν το έζησε, δεν προχώρησε σταδιακά για να κατακτήσει αυτό που έχει τώρα αλλά το έκανε πολύ απότομα, οπότε επιστρέφει στο σημείο που νιώθει ασφάλεια, για να νιώσει καλύτερα. Τι κάνουμε εμείς; Απλά το αφήνουμε να συμβαίνει. Δεν κάνουμε παρατηρήσεις, της δείχνουμε αγάπη ούτως ή άλλως και συνεχίζουμε. Θα περάσει...

Ιδού και οι ατάκες... (όσες προλαβαίνω να γράψω...)
Εγγυημένο γέλιο...


Γιατί ήρθες στο κρεβάτι μας το βράδυ;
Γιατί έχει μούμιες και βρικόλακες στο δωμάτιό μου.


(Μιράντα)- Είμαι καλό παιδί.
(εγώ)- Κι εγώ είμαι καλό παιδί.
(Μιράντα) - Κι οι δύο είναι.



Κρατάω έναν ελέφαντα και κάνω τη φωνή του.
-Γειά σου, πώς σε λένε;
-Μιράντα.
-Εμένα με λένε ελέφαντα.
-Ααα ΩΡΑΙΟ ΟΝΟΜΑ!!


Μπουμπουνίζει.
-Τρόμαξα εγώ Παναγία μου!


Γράφει λίστα για το σούπερμαρκετ (και καλά). Μονολογεί...
-ένα καπουτσίνο και χυμό.


Παίζει το τραγούδι "....cause I'm Happy..."
-Εγώ το Απαισιότατοοοοοος!


-Μιράντα πάω να φέρω το μαγιό σου.
-Το μαγιό μου είναι με τη Μάστερ Χάι;
-Όχι.
-Με τη Ντρακουλόρα;



Δεν κοιμάται με τίποτα ένα βράδυ. Τα παρατάω και ανεβαίνω στο σαλόνι.
Με ακολουθεί, μονολογώντας:
-Κάθε βράδυ, κάθε βράδυ... κουράστηκα να κοιμάμαι.

(ε κι εμείς τι γονείς... να την κοιμίζουμε ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ)


Παίζουν μαζί με τη Δανάη με τις Barbie πολύ όμορφα.
-Μπράβο είστε πολύ καλές αδελφούλες.
-Ναι, και καλοί άνθρωποι.



Θέλει να περάσει και την εμποδίζουν τα πόδια της γιαγιάς της.
-Λίγο άκρη...



Μου λέει κάτι πολύ δυνατά.
-Σε κούφανα;;