Ατάκες Μιράντας. Τις παρακάτω τις "μάζεψα" σε δυο τρεις μέρες, όταν αποφάσισα ότι έχω παρατήσει το θέμα και οι ατάκες τρέχουν βροχή, εκατέρωθεν.
Η Μιράντα τριών τον άλλο μήνα λοιπόν.
Παίζει με μια κούκλα.
-Αυτό το μωρό δεν μιλάει, ούτε ξέρει να περπατάει. Προτιμεί να μείνει στο σπίτι με τη μαμά του.
Θυμωμένη μαζί μου.
-Δεν σε περιγράφω και δε σου μιλάω άλλο!
Βλέποντας έναν πυλώνα της ΔΕΗ.
-Μαμά, η κορυφή του πύργου του Άιφελ!
Έχω κάψει σχεδόν κάτι πίτες στο φούρνο και τις τρώω.
-Μαμά τι τρως; Ξύλο;
Κάνει κακά στο γιο γιο.
-Όταν θα σου πω "ια ια ο" θα έρθεις να με σκουπίσεις.
Βλέπει ψίχουλα στο πάτωμα.
-Να σκουπίσουμε σήμερα!
Μαλώνει με τη Δανάη για τα παιχνίδια.
-Εσύ πήγαινε να φτιάξεις στο δικό σου πλευρό.
Ακούμε ραδιόφωνο. Μπαίνει το "τι είναι αγάπη" των Ονειράμα. Αυτές παίζουν.
-Έλα μωρέ. Να μη χορέψουμε. Να παίξουμε.
-μαμά να παίξω με το μπαλάκι;
-Ναι.
-Ευχαριστώ υψηλοτάτη!
Μαλώνουμε γιατί δεν θέλει να φάει αρακά. Γενικά παρεκτρέπεται και αρχίζει να αντιμιλάει.
Στο τέλος λέει: Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ξεχειλίζει το ποτήρι, την πάμε τιμωρία στο δωμάτιο.
Όταν επιστρέφει και τα ξαναβρίσκουμε με συγνώμες κλπ, αποφαίνεται:
-Θα πάω σε άλλο σπίτι με άλλο μπαμπά και άλλη μαμά. Γιατί μου μιλήσατε άσχημα.
-Που θα πας;
-Στην Αυστραλία.
-Πώς; Με το αεροπλάνο;
-Όχι με τα πόδια!
-Μου πήρε το ψωμί από το πιάτο μου!
-όχι ήταν δικό της (μικρό ψεμματάκι για να σώσω την κατάσταση)
-Όχι ήταν δικό μου και είχε μαρμελάδα που έγραφε ΜΙΡΑΝΤΑ.
Θέλει να κατέβει από την καρέκλα στο τραπέζι αλλά η καρέκλα είναι στριμωγμένη και δεν μπορεί.
-Είμαι παγιδευμένη!
Έχει βγει ο ποπός της έξω από το παντελόνι. Την λέω κολαρίνι!
-Γιατί με λες έτσι; Δεν φοράω κολάρο!
Προχωράμε στο δρόμο και με τις δύο. Απαντάω στη Δανάη και η Μιράντα μου λέει κάτι αλλά δεν την ακούω και δεν προλαβαίνω να της απαντήσω.
-Μαμά σου μιλάω και δεν μου δίνεις σημασία.
Εγώ: είναι ώρα για ύπνο!
Αυτή: όχι είναι ώρα για διασκέδαση!
Πάλι μαλώνουμε για το φαγητό!
-Μιράντα νομίζω πως έρχεται η ώρα της τιμωρίας!
-(με ειρωνικό ύφος το τρίχρονο) Γιατί; έχεις ρολόι στην κουζίνα;
Σε στιγμή χαράς!
-Σε αυτό το σπίτι είμαστε πάντα χαρούμενοι!
Σηκώνεται από το γιο γιό!
-Σας παρουσιάζωωωωωωω τα κακά μου!!!
-Μαμά ποπός λέμε; Πιπί είναι αστείο! Κόλος όχι!
Της δίνω χυμό!
-Δεν θα το πιω πολύ γρήγορα γιατί μπορεί να πιάσω κανένα λόξυγγα!
Η Μιράντα τριών τον άλλο μήνα λοιπόν.
Παίζει με μια κούκλα.
-Αυτό το μωρό δεν μιλάει, ούτε ξέρει να περπατάει. Προτιμεί να μείνει στο σπίτι με τη μαμά του.
Θυμωμένη μαζί μου.
-Δεν σε περιγράφω και δε σου μιλάω άλλο!
Βλέποντας έναν πυλώνα της ΔΕΗ.
-Μαμά, η κορυφή του πύργου του Άιφελ!
Έχω κάψει σχεδόν κάτι πίτες στο φούρνο και τις τρώω.
-Μαμά τι τρως; Ξύλο;
Κάνει κακά στο γιο γιο.
-Όταν θα σου πω "ια ια ο" θα έρθεις να με σκουπίσεις.
Βλέπει ψίχουλα στο πάτωμα.
-Να σκουπίσουμε σήμερα!
Μαλώνει με τη Δανάη για τα παιχνίδια.
-Εσύ πήγαινε να φτιάξεις στο δικό σου πλευρό.
Ακούμε ραδιόφωνο. Μπαίνει το "τι είναι αγάπη" των Ονειράμα. Αυτές παίζουν.
-Έλα μωρέ. Να μη χορέψουμε. Να παίξουμε.
-μαμά να παίξω με το μπαλάκι;
-Ναι.
-Ευχαριστώ υψηλοτάτη!
Μαλώνουμε γιατί δεν θέλει να φάει αρακά. Γενικά παρεκτρέπεται και αρχίζει να αντιμιλάει.
Στο τέλος λέει: Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ξεχειλίζει το ποτήρι, την πάμε τιμωρία στο δωμάτιο.
Όταν επιστρέφει και τα ξαναβρίσκουμε με συγνώμες κλπ, αποφαίνεται:
-Θα πάω σε άλλο σπίτι με άλλο μπαμπά και άλλη μαμά. Γιατί μου μιλήσατε άσχημα.
-Που θα πας;
-Στην Αυστραλία.
-Πώς; Με το αεροπλάνο;
-Όχι με τα πόδια!
-Μου πήρε το ψωμί από το πιάτο μου!
-όχι ήταν δικό της (μικρό ψεμματάκι για να σώσω την κατάσταση)
-Όχι ήταν δικό μου και είχε μαρμελάδα που έγραφε ΜΙΡΑΝΤΑ.
Θέλει να κατέβει από την καρέκλα στο τραπέζι αλλά η καρέκλα είναι στριμωγμένη και δεν μπορεί.
-Είμαι παγιδευμένη!
Έχει βγει ο ποπός της έξω από το παντελόνι. Την λέω κολαρίνι!
-Γιατί με λες έτσι; Δεν φοράω κολάρο!
Προχωράμε στο δρόμο και με τις δύο. Απαντάω στη Δανάη και η Μιράντα μου λέει κάτι αλλά δεν την ακούω και δεν προλαβαίνω να της απαντήσω.
-Μαμά σου μιλάω και δεν μου δίνεις σημασία.
Εγώ: είναι ώρα για ύπνο!
Αυτή: όχι είναι ώρα για διασκέδαση!
Πάλι μαλώνουμε για το φαγητό!
-Μιράντα νομίζω πως έρχεται η ώρα της τιμωρίας!
-(με ειρωνικό ύφος το τρίχρονο) Γιατί; έχεις ρολόι στην κουζίνα;
Σε στιγμή χαράς!
-Σε αυτό το σπίτι είμαστε πάντα χαρούμενοι!
Σηκώνεται από το γιο γιό!
-Σας παρουσιάζωωωωωωω τα κακά μου!!!
-Μαμά ποπός λέμε; Πιπί είναι αστείο! Κόλος όχι!
Της δίνω χυμό!
-Δεν θα το πιω πολύ γρήγορα γιατί μπορεί να πιάσω κανένα λόξυγγα!
1 σχόλιο:
Χαχαχαχα. Αυτό με το κολάρο και το άλλο με το ρολόι στην κουζίνα μ΄αρεσαν πολύ. Σου πουλάει πνεύμα. χαχαχα
Δημοσίευση σχολίου