22/4/15

Κάτι που θα ήθελα να βρω στη σχολική τσάντα των παιδιών μου!

Τον Σεπτέμβριο που μας έρχεται η Δανάη θα πάει Δημοτικό. Από ότι ψυχανεμίζομαι ήδη τα πράγματα είναι σκούρα! Διάβασμα, ασκήσεις και όλα καινούρια. Αντιστέκομαι σε όλα αυτά και προσπαθώ να την κάνω να δει το σχολείο σαν "μέσο". Εκεί θα μάθει πράγματα που θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εκτός του σχολείου. Δηλαδή όλες οι γνώσεις που θα τις κάνουν κλικ θα μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη μόλις βγαίνουμε από την αυλή του σχολείου. Φυσικά θα υπάρχουν και βαθμοί και τεστ και εξετάσεις. Υποθέτω πως θα πρέπει να κρατήσει ένα επίπεδο αλλά πόσο σημαντικό είναι να γράφεις κάτι που δεν το έχεις καταλάβει; Και δεν θα το θυμάσαι καν τα επόμενα χρόνια; Θυμάμαι ακόμη φράσεις από την Ιστορία Δέσμης, το βιβλίο που κατάπια 2 φορές για να γράψω 19 και τελικά να μην καταφέρω να περάσω εκεί που ήθελα.
Σήμερα έπεσα πάνω σε αυτό το γράμμα μιας δασκάλας. Στην Αμερική γράφουν κι εκεί κάτι τεστ αυτή την εποχή. Τρελάθηκα! Χίλια μπράβο στη δασκάλα! Μακάρι να βρίσκαμε κάτι παρόμοιο μέσα στις τσάντες όλων των παιδιών που ξεκινάνε σύντομα εξετάσεις. Το μετέφρασα πρόχειρα. Στην φωτογραφία υπάρχει το πρωτότυπο. Υπάρχει ελπίδα!


Την επόμενη εβδομάδα θα πάρεις μέρος στο τεστ Μαθηματικών και Ανάγνωσης. Ξέρω πόσο σκληρά έχεις δουλέψει αλλά υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να ξέρεις:

Το τεστ δεν έχει να κάνει με όλα αυτά που σε κάνουν ιδιαίτερο και μοναδικό. Οι άνθρωποι που φτιάχνουν αυτά τα τεστ και τα βαθμολογούν δεν σε γνωρίζουν όπως σε γνωρίζω εγώ και σίγουρα δεν σε γνωρίζουν όπως σε ξέρει η οικογένειά σου.

Δεν ξέρουν ότι κάποιοι από εσάς μιλάνε δυο γλώσσες ή ότι σου αρέσει να τραγουδάς και να ζωγραφίζεις. Δεν έχουν δει το φυσικό ταλέντο που έχεις στο να χορεύεις. Δεν ξέρουν ότι οι φίλοι σου βασίζονται πάνω σου, ότι το γέλιο σου φωτίζει την πιο σκοτεινή ημέρα ή ότι το πρόσωπό σου γίνεται κόκκινο όταν ντρέπεσαι. Δεν ξέρουν ότι ασχολείσαι με τον αθλητισμό, αναρωτιέσαι για το μέλλον και καμιά φορά βοηθάς τον μικρό σου αδελφό ή αδελφή μετά το σχολείο. Δεν ξέρουν ότι είσαι καλός, αξιόπιστος, προσεκτικός και κάθε ημέρα προσπαθείς για το καλύτερο.

Η βαθμολογία που θα πάρεις στις εξετάσεις θα σου πει κάτι αλλά δεν θα σου πει τα πάντα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να είναι κανείς έξυπνος. Είσαι έξυπνος. Είσαι το φως που φωτίζει την ημέρα μου. Γι’ αυτό όσο προετοιμάζεσαι για το τεστ, θυμήσου ότι δεν υπάρχει τρόπος να τεστάρει κανείς όλα τα υπέροχα πράγματα που σε κάνουν να είσαι ΕΣΥ!

21/4/15

Η νεράιδα


Μαμά εσύ τα έγραφες; Τα σημειώματα της νεράιδας εσύ τα έγραφες;

Πες μου την αλήθεια.

Νιώθω τύψεις σε όλο μου το κορμί.

Δεν ήθελα να ρωτήσω, αλλά κάτι μέσα μου μου το έλεγε.

Όλος ο οργανισμός μου.

Ένιωθα έναν πιεσμό που μου έλεγε ‘ρώτα, ρώτα’.

Τις έχεις κρατήσει τις ζωγραφιές που έστειλα στη νεράιδα;

Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου.

Η καρδιά μου έχει σπάσει.

Καλύτερα να μη σε είχα ρωτήσει.

 

*κάποια στιγμή σύντομα θα ανακαλύψει ότι δεν υπάρχει και Αι Βασίλης

*της εξήγησα πως μεγαλώνει (5+) και το μυαλό της μεγαλώνει κι αυτό και σκέφτεται περισσότερα πράγματα, γι΄αυτό έφτασε στο σημείο να με ρωτήσει αν υπάρχει τελικά στα αλήθεια αυτή η νεράιδα. Τώρα που θέλει να μάθει την αλήθεια, θα πρέπει να ξέρει ότι η αλήθεια δεν είναι πάντα καλή. Αλλά τουλάχιστον δεν σου λέει κανείς ψέμματα.

* δεν πειράζει που χάλασε η μαγεία, αλλά κάτι άλλαξε. Μεγαλώνει. Αλλάζει το μυαλό της. Γίνεται ένας υπέροχος άνθρωπος. Τρομάζω. Τρομάζει κι αυτή.
 
*η νεράιδα προέκυψε από ένα δώρο που μας έκανε η ξαδέλφη μου από την Ιρλανδία.

 

 

18/4/15

The Doctor Party

Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, το θέμα για τα γενέθλια της Μιράντας ήταν μονόδρομος. Πέρυσι το θέμα μας ήταν ο ύπνος γιατί η Μιράντα απλά ...δεν κοιμόταν! Έτσι φέτος ήταν ο ...γιατρός! Γιατί περάσαμε ένα πολύ δύσκολο χειμώνα με πολλές αρρώστιες, ωτίτιδες, πυρετούς και πάει λέγοντας. Οπότε δεν είχαμε και πολλές επιλογές από το να το πάρουμε στην πλάκα και να παίξουμε το γιατρό!

Η προετοιμασία δεν κράτησε πολύ γιατί απλά δεν υπήρχε ο χρόνος. Μάλιστα το πάρτι αναβλήθηκε μια φορά λόγω ....ασθενείας και έγινε το επόμενο από το προγραμματισμένο Σάββατο που έγραφαν οι προσκλήσεις. Μέσα στο θέμα ακόμη και σε αυτό ήμασταν.



Εκτός από τις προσκλήσεις έφτιαξα καρτελάκια για όλο το ιατρικό team.


Όλοι οι συνομήλικοι φίλοι της Μιράντας που καλέσαμε ήταν ...αγόρια εκτός από την ξαδερφούλα της!



Η διακόσμηση είχε κάτι από ιατρείο ή νοσοκομείο. Αγόρασα και δυο βαλιτσάκια του γιατρού για παιχνίδι!





Κάτι μικρές λεπτομέρειες στον μπουφέ, όπως χανζαπλάστ στα ποτηράκια έκαναν τη διαφορά!




Και φυσικά μια ευχή για όλους μας!

Το τραπέζι των μεγάλων το φωτογράφισα σε διάφορες φάσεις.




Και ο μπουφές είχε διάφορα σε -άκια: μακαρονάκια, ζελεδάκια, κεφτεδάκια, γιαουρτάκια, γκοφρετάκια, τοστάκια.





Στην εξώπορτα της πολυκατοικίας το σκηνικό είχε αλλάξει.






Οι ασθενείς περίμεναν τη σειρά τους (και τους καλεσμένους τους)!

Τα δωράκια των παιδιών ήταν μια σακουλίτσα με τα απαραίτητα για περιπτώσεις ασθενείας!
Χαπάκια-smarties με συνταγή γιατρού "ένα την ημέρα", χαρτομάντηλα, υγρά μαντηλάκια και χανζαπλάστ!





Κατά τη διάρκεια του πάρτυ παίξαμε ένα παιχνίδι με δυο πολύ πρόθυμους γονείς!! Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και έπρεπε να τυλίξουν τον "ασθενή" με χαρτί υγείας που υποτίθεται ότι ήταν γάζα. Όποια ομάδα τελείωνε πρώτη κέρδιζε! Η Μιράντα έριξε το κλάμα της ζωής της κατά τη διάρκεια αυτού του παιχνιδιού οπότε δεν το βάζω στις επιτυχίες του πάρτι αν και οι φωτογραφίες προδίδουν το αντίθετο!!!!





Last but not least, οι αγάπες μου!





Και κάπως έτσι το Μιραντόνι γιόρτασε τα ΤΛΙΑ του χρόνια!
Και του χρόνου Μιραντόνι! Πάντα με υγεία!!!!!