12/9/08

D όπως Disappointed

Παρασκεύη. Όλοι έχουν φύγει, κανείς δεν θα προσέξει τι θα γράψω εδώ, δεν θα σχολιάσει, θα περάσει στο ντούκου.

Φεύγω με αργά βήματα από άλλη μια συνέντευξη για δουλειά. Απομακρύνομαι από την πόρτα, γυρνάω πίσω το βλέμμα και ξανακοιτάω μπροστά. Κινηματογραφική ταινία, πρώτο ή τελευταίο πλάνο.

Φεύγω σχεδόν δακρυσμένη και οργισμένη. Όχι με τον κύριο που ήταν από την άλλη πλευρά του τραπεζιού, ούτε με έμενα που δεν ανταποκρίνομαι στο προφίλ της αγγελίας. Ούτε με το θράσος που είχα να στείλω σε μια αγγελία στο προφίλ της οποίας δεν ανταποκρίνομαι. Πέρασαν τα χρόνια, δεν με πήραν τα χρόνια όμως. Νιώθω γεμάτη από ιδέες στο κεφάλι μου, μικρές μεγάλες, πολύχρωμες, ασπρόμαυρες, έξυπνες και χαζές, έτοιμες να βγουν στο χαρτί, μόλις μου χαϊδέψεις τον εγωισμό μου. Δεν μπορώ να κάθομαι μόνη μου να γράφω λέξεις για την καρτέλα. Θέλω να δημιουργήσω, το νιώθω πως μπορώ, δεν θέλω να θυσιάσω τη ζωή μου σε ανούσιες εργασίες μόνο και μόνο για να βγάζω τα προς το ζην. Υπάρχει αυτή η δουλειά που φαντάζομαι ή απλά δεν μπορώ να την εντοπίσω. Πώς μπορείς να αποκτήσεις την προϋπηρεσία που ζητάνε, όταν έχεις φτάσει σχεδόν 30 και κανείς δεν σου έχει δώσει το πράσινο φως να μπεις σε μια διαφημιστική να δεις πως μυρίζει, πως είναι τα φύλλα χαρτιού όταν τυπώνονται, πως είναι να ανοίγεις την τηλεόραση και να βλέπεις την ιδέα σου να παίρνει σάρκα και οστά. Βλέπω κόσμο και κοσμάκη να διαπρέπει, βλέπω το όνομά τους σε free press της πόλης, είναι μικρότεροι, έχουν όρεξη, πληρώνονται και γουστάρουν. Τους ζηλεύω, είναι απλό. Ζήλια, τι όμορφο συναίσθημα, σε κάνει να πάρεις τους δρόμους και να ζητιανεύεις δουλειά. Να κάνεις ένα βήμα πίσω στα οικονομικά μόνο και μόνο για να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Δεν έχω καν μάθει ακόμη αν έχω ταλέντο. Δεν έχω, πνίγομαι. Μου πήραν τον αέρα!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

pote ginan ola auta?

mirelen είπε...

Panos, το βιογραφικό το έστειλα την Τετάρτη, την Παρασκεύη στις 4 με πήραν τηλέφωνο και στις 5 πήγα για συνέντευξη. Με συνοπτικές διαδικασίες! Αύριο φεύγω για Σαντορίνη (αν δεν το θυμάσαι), να πάρω τον αέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

otan les paraskeui ennoeis simera...
anyway..
kalous gamous...stin kiriolexia afou tha pas se 2...
tha ehei kai 2 trapezia?
ena gia hortofagous ki ena gia tou ipoloipous?
xaxaxaxa

mirelen είπε...

ναι παιδί μου σήμερα λέμε!!!
ναι δύο γάμοι! Με το ίδιο ζευγάρι και στους δύο! Ένα τραπέζι όμως, να φάμε καλά να καρδαμώσουμε. Για τους vegeterians δεν ξέρω, θα σου πω αύριο!

Psipsinel είπε...

min apogoiteuese

One Happy Dot είπε...

Δυο γάμοι, δυο τραπέζια, μια Σαντορίνη και πάνω από ολα...μια και μοναδική διάθεση να κάνεις θαύματα!!!! Μην απογοητεύεσαι και οπως έλεγε και η Dory (finding Nemo) JUST KEEP SWIMMING!!!!

Naf είπε...

Το ξέρεις οτι σε νιώθω απόλυτα...το χειρότερο είναι οταν δεν έχεις και κανέναν να σου πεί μια καλή κουβέντα, μια μπούρδα, ένα αστείο, να πάρεις λίγο θάρρος, να γελάσεις να έχεις κουράγιο για να επόμενα...
Εγώ το ξέρω οτι έχεις ταλέντο. Μην ρίχνεις τον εαυτό σου. Αυτό μόνο. Το να στεναχωριέσαι είναι φυσικό..

mirelen είπε...

Psipsinel, κάποιες στιγμές δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς...

One happy dot, σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση, ευκαιρία να δω το Nemo άλλη μια φορά νομίζω.

Naf, κάποια στιγμή θα βγούμε από αυτό το τούνελ, το θέμα είναι ότι δεν βλέπω το φως ακόμη, keep on walking και κράτα το χέρι μου.

Ανώνυμος είπε...

Αχ Ελένη,

Πιστεύω ακριβώς τα ίδια για τους τυχάρπαστους νεαρούς, γνωστούς και μη. Κράτα τα καλά και αγωνίσου για τα υπόλοιπα... Πολλά φιλάκια και πολλή αγάπη.

Η μελλοντική γειτόνισσα και αδερφή σου

Ανώνυμος είπε...

Don't worry, Be happy. Everything will fix.
Etsi leo kai ego ston eauto mou, mias kai ego eimai sto psaksimo gia doyleia, bebaia tora prin kanena mina ksekinisa na psaxno kai den einai kai poli eukola ta pragmata.
Alla kaneis den xanete, opos kai mou leei kai o manos.