Κάτι πήρε τ' αυτί μου!

Νόμιζα πως η μετακόμιση σε ένα καινούριο σπίτι θα έχει να κάνει περισσότερο με μυρωδιές. Πόσο μάλλον εδώ στη φύση, που βόσκουν οι αγελάδες στο χορτάρι και πιάνεις την ελιά από το απέναντι ξέφραγο οικόπεδο και την κάνεις θρούμπα. Ή η μυρωδιά από την κλεισούρα στο δωμάτιο με τις κούτες, που περίμεναν σαν διψασμένα τα ράφια στις ντουλάπες για να μπουν στη θέση τους. Ή το φρεσκοκομμένο γκαζόν το οποίο αν και μας παίδεψε αρχικά (δεν είχαμε μπαλαντέζα, κάτι δεν πήγαινε καλά με το καλώδιο, να πας το μηχάνημα στο γκαζόν ή να φέρεις το γκαζόν στο μηχάνημα;) κουρεύτηκε και με γεια του.

Όμως ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, αρκετά πιο τρομακτικό είναι οι θόρυβοι. Και δεν εννοώ ενοχλητικούς θορύβους, βλέπε ασθενοφόρα που ανεβοκατεβαίνουν και σφυρίζουν σαν τρελά μόλις τους πιάνει φανάρι (αυτά τα αφήσαμε στη Φειδιππίδου) ή κορναρίσματα από απεγνωσμένους οδηγούς. Εδώ είναι εξοχή, τα πουλάκια κελαηδούν, οι πεταλούδες πετάνε. Μιλάω για θορύβους και ήχους που δεν ξέρεις από που προέρχονται. Βάζεις την τραγιάσκα σου, το μονόκλ, παίρνεις τον μεγεθυντικό φακό και ξεκινάς την εξερεύνηση:

Ήχος πρώτος: μπιπ, μπιπ, μπιπ (και επειδή δεν έχει νόημα να επαναλαμβανόμαστε μπιπ που δεν τελειώνει ποτέ). Χρόνος: απροσδιόριστος. Τόπος: έρχεται από την κουζίνα. Πάμε πιο κοντά στο πλυντήριο πιάτων, το οποίο μας ειδοποιεί ότι η πλύση μόλις τελείωσε και εσύ πρέπει να ξεκουνηθείς από τη θέση σου να το ανοίξεις αλλιώς θα συνεχίσει να σφυράει. Ευτυχώς ο ήχος σταματά με το που ανοίγεις την πόρτα, και δεν συνεχίζεται μέχρι να βγάλεις και τα πιάτα και να τα βάλεις στη θέση τους.

Ήχος δεύτερος: Να να να, ψηφιακός ήχος σαν μουσικούλα. Έρχεται πάλι από την κουζίνα. Ξέχασες την πόρτα του ψυγείου ανοιχτή για περισσότερο από ένα λεπτό; Καλά να πάθεις. Περιττό να πω ότι μας έχει φάει η τεχνολογία, τύφλα να έχει η Naf με τα gadget-ακια της!

Ήχος τρίτος: νιάου, νιάου. Η γατούλα έχει γίνει μόνιμος κάτοικος. Προφανώς νιώθει ασφάλεια και επιμένει να νιαουρίζει κάθε φορά που θέλει φαγητό, χάδια και παιχνίδια. Μας καλημερίζει το πρωί και μας καληνυχτίζει το βράδυ. Και δεν κάνει βήμα να μπει μέσα στο σπίτι. Τυπική. Μένει στη βεραντούλα μπροστά στο σαλόνι. Όμως σήμερα το πρωί άκουσα ένα νιαούρισμα στην κρεβατοκάμαρα. Λέω «Κι άλλη γάτα;» Ανοίγω νυσταγμένη το παράθυρο και νάτη η ψιψίνα. Τη φαντάζομαι να μελετά τα σχέδια του κτιρίου και να σχεδιάζει τρόπους για να ανακαλύψει που βρισκόμαστε όταν δεν μας βλέπει. «Νιαρ, αυτές οι σκάλες που τους βλέπω να κατεβαίνουν κάπου θα οδηγούν. Νιαρ, για να κάνω μια βόλτα να δω που κρύβονται όλες αυτές τις ώρες!»

Ήχος τέταρτος: βροχή. Βρέχει; Αφού έχει τόσο καλό καιρό έξω. Λιακάδα, ούτε ένα συννεφάκι. Μήπως είναι τοπικό σύννεφο πάνω από το κεφάλι μας. Βγαίνω έξω, δεν βρέχει. Όμως κάτι τρέχει. Ω, είναι το feng shui σιντριβανάκι μας στην κοινόχρηστη είσοδο του σπιτιού. Συχνοουρία, ξαναμπαίνω μέσα και κατευθύνομαι προς την τουαλέτα.

Ήχος πέμπτος: Μπιμμμμμμμμμμμμμμμμ. Μας ακούσανε κι οι γείτονες! Τι είναι αυτό; Ανάβει η οθόνη στο θυροτηλέφωνο. Τρίζουν οι τοίχοι! Κάποιος ήρθε να μας δει! Άκουσε κι αυτός τον ήχο και τρόμαξε!

Ήχος έκτος: Μπιπ. Σύντομο. Άλλα απροσδιόριστο. Κάθε βράδυ κατά τις 3 και μισή. Μυστήριο. Σηκωνόμαστε εναλλάξ κάθε βράδυ και κάνουμε μια έρευνα. Δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη από πού έρχεται. Μην είναι ο συναγερμός; Μην είναι ο κλέφτης; Μήπως όταν το ανακαλύψουμε θα είναι αργά;