Ασυναρτησίες

Διακρίνω μια μικρή μελαγχολία να πλησιάζει για αυτό προβάρω το καλύτερο χαμόγελό μου στον καθρέφτη, βάζω προσεκτικά το καινούριο μου κραγιόν και τα καλύτερα μου ρούχα και διώχνω τις κακές σκέψεις μακριά, θα ακούσω κουλτουριάρικα τραγούδια, δεν θα σταματήσω στις τελείες, θα βάλω μόνο κόμματα, θα αντισταθώ στην αγκαλιά που μου προσφέρει η γάτα μου και θα συρθώ μέχρι το Παλλάς, γυρίζοντας αργά, θα κοιμάσαι, δεν θα σε προλάβω, θα σε κοιτάξω κλεφτά κάτω από το πάπλωμα, είναι μικρό μου είπες, δεν μας χωράει, κρυώνεις και τραβάς, ζεσταίνεσαι και πετάς, τα πρωινά είναι πιο δύσκολα τώρα, γίνονται αμέσως μεσημέρι, το βράδυ να προλάβω να ανοίξω τα φώτα, μη μας φάνε τα σκοτάδια, μέσα μου ανάβει ένα λαμπάκι, υπενθύμιση, για όλα αυτά που δεν κατάφερα, τα τικ που δεν συμπλήρωσα στην προσωπική μου σελίδα, τα τικ που έρχονται, θα ήθελα πραγματικά να κερδίσω κάτι, σπάνια κερδίζω σε διαγωνισμούς, αυτός ο συγκεκριμένος δεν έχει ημερομηνία λήξης, μπορείς να στέλνεις κουπόνια συμμετοχής, όσα θέλεις, κάποια στιγμή θα κληρώσει, θα γράφει το όνομά σου, θα πρέπει να πας το παραλάβεις ή θα σου το στείλουν πακέτο, ποιος ξέρει, κολλάω προσεκτικά το γραμματόσημο, αρχίζουν κι οι εκπτώσεις, ίσως κάτι κερδίσω εκεί, ένα δύο ευρώ, για να τονώσω την ψυχολογία, πιάνομαι από την άκρη του τρένου, σαν το Βίνσεντ παλιά και αφήνω τον αέρα να μου πάρει τα μαλλιά.

Στην επόμενη στάση κατεβαίνω.

Photo από flickr