Η ευγένεια. Δεν μας έκανε απλά εντύπωση. Μας συνεπήρε η καλή τους διάθεση και το χαμόγελο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Θα μπορούσα να περιγράψω μόνο ένα περιστατικό για να καταλάβετε. Ένα βράδυ ενώ δειπνούσαμε στο παραλιακό, ιταλικό εστιατόριο του ξενοδοχείου μας, μια σερβιτόρα τακτοποιούσε το διπλανό, άδειο τραπέζι. Κάποια στιγμή φτερνίστηκε. Και γύρισε να μας… ζητήσει συγγνώμη! Σε ποιά άλλη χώρα του κόσμου, θα γινόταν αυτό; Ακόμη και στο πρωινό μας τραβούσαν τις καρέκλες για να καθίσουμε, μας έπαιρναν τα πιάτα μόλις τελειώναμε, έτρεχαν να μας αποχαιρετήσουν μόλις φεύγαμε από την αίθουσα. Και ναι, οκ, ήταν ένα καλό ξενοδοχείο με υψηλές προδιαγραφές, σίγουρα υπήρχε κάποια γραμμή από τη διοίκηση, αλλά ο τρόπος τους, η ευγένειά τους, η καλοσύνη στα μάτια τους ήταν κάτι έμφυτο, που χιλιάδες σεμινάρια δεν θα μπορούσαν να το είχαν καταφέρει. Κάθε βράδυ μας χτυπούσαν την πόρτα του δωματίου για να μας φέρουν ένα μικρό γλυκάκι, night treat. Στην πισίνα, κάθε τρεις και λίγο, από μια έκπληξη, φρουτάκια σε καλαμάκι, παγωτό σορμπέ, χυμούς, τζάμπα, έτσι απλά για να μας δροσίσουν. Και free πεντάλεπτο μασάζ στην ξαπλώστρα, φυσικά για να προωθήσουν το spa τους, αλλά free βρε παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου