Ατάκες Μιράντας

Η Μιράντα είναι 3 χρονών και 8 μηνών και το μυαλό της δουλεύει τόσο γρήγορα που δεν την προλαβαίνουμε. Είναι πολύ χαδιάρα, θέλει αγκαλιές και τον λαιμό μου γιατί είναι «ζεστός». Με το σχολείο δεν είχαμε ιδιαίτερα δράματα, σε αυτό έπαιξε ρόλο ότι είναι η δεύτερη χρονιά και ότι το καινούριο της σχολείο είναι σούπερ αλλά και ότι έχει κάποιους συμμαθητές και συμμαθήτριες που τους γνωρίζει ήδη από τη γειτονιά. Όταν πηγαίνουμε στο σχολείο με το αυτοκίνητο, μου ζητάει να μην βάζω στο ραδιόφωνο λυπητερά τραγούδια. 

Αυτές είναι μερικές ατάκες που πρόλαβα να σημειώσω, γιατί όλες οι άλλες τρέχουν και τις παίρνει το φθινοπωρινό αεράκι!

Αφήνουμε τη Δανάη στην πόρτα του σχολείου.

-Να περάσεις καλά, να έχεις καλό μάθημα και καλό διάλειμμα. Σε αγαπάμε πολύ!

-Μαμά, μπορούμε να πάμε ΣΤΟΝ ΙΚΕΑ;

 Μετά από μια διαφωνία μεταξύ τους, από ότι φαίνεται η Μιράντα είχε δίκιο!

-Στα έλεγα εγώ Δανάη!

Γυρνώντας από το σχολείο, μου λέει ότι για κάποια στιγμή, μέσα στην μέρα, της έλειπα και με ήθελε.

-Ήμουν στεναχωρημένη και για να νιώσω καλύτερα, σκέφτηκα μια πεταλούδα να πετάει.

Φοράει κάποια δικά μου παπούτσια με τακούνι και περπατάει στο σαλόνι.

-Ξυπνάω τον κόσμο;

Δανάη: Είδα ένα όνειρο, ότι ήμουν μητέρα αλλά δεν είχα παιδιά.

Μιράντα: Ήσουν η μητέρα Φύση;

Θέλω να τις βάλω κάποια videos στο YouTube στην τηλεόραση και πρέπει να ανοίξω το Wi-Fi. Οπότε εμφανίζεται το πληκτρολόγιο στην οθόνη για να πληκτρολογήσω το password.

-Θέλει κωδικό;

Συνήθως την πηγαινοφέρνω εγώ στο σχολείο, εκτός από τις ημέρες που ο Δημήτρης είναι εδώ και μοιραζόμαστε τις «αποστολές-παραλαβές». Ένα πρωί την πάω εγώ στο σχολείο και, στο σχόλασμα, την παίρνει ο μπαμπάς της.

-Α γιατί κάνατε ανταλλάξ;

Έξω από το Δημοτικό. Σήμερα.

Εγώ: Βλέπεις, Μιράντα, κάποια παιδιά έρχονται μόνα τους στο σχολείο.

Μιράντα: Μπορείς οι γονείς τους να έχουν πεθάνει.