Στο μυαλό της Δανάης

Με τη Δανάη λοιπόν. Την θαυμάζω για αυτό που γίνεται και χαίρομαι που βοηθάω κι εγώ στον βαθμό που μου αναλογεί να της δώσω τα ερεθίσματα που θα την κάνουν μια ανεξάρτητη κοπέλα σε λίγα χρόνια. Είναι πρωτάκι και το λάτρεψε το σχολείο και τη δασκάλα της. Νομίζω ότι προσαρμόστηκε σχετικά γρήγορα και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε όλους αυτούς τους κανόνες, τα πρέπει, τα παιχνίδια, τα αστεία, τα τόσα καινούρια πρόσωπα, την μεγάλη αυλή! Είναι σοφή καμιά φορά και πιο σοβαρή από εμένα. Καμιά φορά τις κοιτάζω και τις δυο και θέλω να παγώσω τον χρόνο. Να μείνουν για όσο περισσότερο μπορούν ακόμη παιδιά. Να περνάει αργά ο χρόνος, να τον ευχαριστιόμαστε, να μην χάνουμε ούτε ένα λεπτό.

Κάποιες ατάκες, μαζεμένες από σημειωματάρια μου, από εδώ κι από εκεί. Η Δανάη, λοιπόν.

Παίζει στον υπολογιστή αρκετή ώρα. Για να το ξεκινήσω ευγενικά (και ύπουλα ίσως;) της λέω:

-Κοίτα η αδερφή σου τι ωραία που παίζει με τα παιχνίδια!

Γυρνάει και την κοιτάει:

-Μένω έκπληκτη!

Πάει στην κουζίνα να βρει μπισκότα στο ντουλάπι. Την ακούω να μιλάει με φωνή ρομπότ:

-Δε βρίσκω, επαναλαμβάνω, δεν βρίσκω.

Συζητάμε κάτι και της λέω:
-Βρε Δανάη, δεν το χωράει το μυαλό μου!

-Πέτα όλα τα πράγματα και κράτα αυτό!

Πρέπει να πάμε σουπερμάρκετ να πάρουμε κάποια πράγματα και σκέφτομαι να στείλω τη λίστα στον Δημήτρη για να μας τα φέρει επιστρέφοντας από τη δουλειά. Τη βγάζω λοιπόν φωτογραφία με το κινητό μου και του τη στέλνω με iMessage (τρομερή ευκολία!!!!). Της εξηγώ τι ακριβώς κάνω και μου λέει:

-Θα πρέπει να κάνει ζουμ για να τα δει!!

Ένα Σάββατο πηγαίνουμε στον Εθνικό Κήπο. Κάνουμε βόλτες και καταλήγουμε στην παιδική χαρά. Όταν φεύγουμε, μου λέει ενθουσιασμένη:

-Ήταν ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ!

Και λιώνω….

-Μαμά, το ξέρεις ότι παρόλο που είσαι μαμά μου, μοιάζεις και με φίλη μου γιατί έτσι διασκεδάζω με τις φίλες μου;