5/12/16

Και 38 και στο ράφι

Μπήκε ο Δεκέμβριος και γίνεται χαμός!
Καταρχάς σήμερα έχω γενέθλια. Νομίζω ότι γίνομαι 38 αλλά δεν είμαι και σίγουρη και δεν θέλω να κάτσω να κάνω τους υπολογισμούς. Δεν έχω φτιάξει τούρτα αλλά σκέφτομαι να κάνω ένα trifle που τελικά δεν έφτιαξα στο πάρτυ της Δανάης.

Α! Είχαμε πάρτυ το Σάββατο! Τροπικό και χαβανέζικο. Με ανανάδες και φούστες και λέι, ενώ τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια του απέναντι αναβοσβήνουν σαν τρελά (για πείτε ρε παιδιά, γιατί τα αφήνετε στο τρελό mode και δεν τα βάζετε σκέτο ανοικτά ή τουλάχιστον να αναβοσβήνουν λιγότερο ψυχεδελικά;)

Το πάρτυ δεν θα το ξεπετάξω έτσι στα γρήγορα, θέλει το ποστ του απλά θα βάλω μια φωτογραφία έτσι για το καλό.


Επίσης, χρωστάω ποστ για τα βιβλία του Νοεμβρίου.
Δεν είμαι εγώ για οργανωμένο blog όμως οπότε θα τα γράψω σε αυτό το εορταστικό.
Διαβάσαμε το .... Μικρό σπίτι στο λιβάδι! Το πρώτο βιβλίο γιατί έχει και συνέχειες! Το δανειστήκαμε από τη βιβλιοθήκη. Τα κορίτσια ξετρελάθηκαν! Νομίζω ότι ταυτίστηκαν κιόλας, η Δανάη με τη Μαίρη τη μεγάλη και η Μιράντα με τη Λώρα τη μικρή. Το βιβλίο είναι πολύ ωραίο για την ηλικία τους νομίζω. Μόνο που είχε κάποιες πολύ μεγάλες περιγραφές με κάτι διαδικασίες-εργασίες και τις περνούσα στα γρήγορα.

Στα γρήγορα διαβάσαμε κι άλλο ένα που δανειστήκαμε από τη βιβλιοθήκη το "Χαμένοι στο τροπικό δάσος"  και ήμασταν και το mood του πάρτυ!

Τώρα διαβάζουμε τη Μαύρη Καλλονή, που είναι πολύ στενάχωρο νομίζω (για μένα τουλάχιστον που διαβάζω όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που περνάει το αλογάκι). Στα κορίτσια αρέσει πάντως.

Δεν έχω λόγια για το εξαιρετικό εξώφυλλο από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Όλη η σειρά ΤΟΞΟ έχει καταπληκτικά εξώφυλλα.

Τα κορίτσια δεν έχουν πρόβλημα και νομίζω ότι η όλη διαδικασία με τα κεφάλαια και τις συνέχειες κάθε βράδυ τους αρέσει πολύ!

Εγώ τον προηγούμενο μήνα τελείωσα τη Ferrante και νομίζω ότι για δώρο γενεθλίων η μαμά μου μου προορίζει τη συνέχεια της τετραλογίας.
Τώρα διαβάζω το Ζούσαμε πάντα σε ένα Κάστρο, το οποίο είναι πολύ καλό τελικά!

Χρωστάω κι άλλο ποστ για το προηγούμενο ΣΚ που πήγαμε στο Καρπενήσι. Νομίζω ότι δεν έχουμε ξαναπεράσει τόσο ωραία, όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του. Θέλω να γράψω πολλά και για το ξενοδοχείο στο οποίο μείναμε, οπότε πραγματικά χρειάζεται τον δικό του χώρο.
Τη φωτογραφία την έβγαλα με self timer σε μια βόλτα στο Μεγάλο Χωριό. Είχα ακουμπήσει το κινητό σε ένα πεζουλάκι ενώ .....ψιχάλιζε και στηθήκαμε σε 10 δευτερόλεπτα! Βγήκε απίστευτα καλή!



Κατά τα άλλα, οι δουλειές προχωράνε ομαλά, αν και περιμένουμε κάτι μεγάλα μπαμ, θετικά και αρνητικά. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν κάναμε Art Lab, αλλά θα κάνουμε την επόμενη, οπότε stay tuned.

Μου άρεσε αυτό το πολυσυλλεκτικό ποστ τελικά. Γιατί όλο λέω θα γράψω κάτι και δεν γράφω και μου αρέσουν τα bits και pieces να καταγράφονται για να τα διαβάζω στα γεράματά μου και να χαμογελώ!


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια σου πολλά, Ελένη!!!! Ελίνα

mirelen είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ!