Είχα σκοπό να γράψω ποστ πριν ξεκινήσει η νέα χρονιά αλλά δεν το έκανα.
Είχα σκοπό να γράψω κάτι και μόλις ξεκίνησε η νέα χρονιά αλλά ούτε αυτό το κατάφερα.
Δεν είναι ότι δεν πρόλαβα, είναι ότι είχα βουλιάξει σε αυτό το μελιστάλαχτο των γιορτών που τίποτα ιδιαίτερα δεν έγινε, ούτε κάποιο ταξίδι κάναμε, ούτε τρέξαμε σε χριστουγεννιάτικα τοπία, ούτε καν όλα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια δεν βγάλαμε από την αποθήκη.
Δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα, ούτε μισό σχέδιο. Διάβασα βιβλία, δούλεψα (γράφω κείμενα ακόμη και τώρα Κυριακή απόγευμα), ήρθε ο Αι Βασίλης για έναν στους τέσσερις, οι πιθανότητες να μην έρθει καν του χρόνου είναι ανησυχητικές. Κλείσαμε εισιτήρια για τέσσερις για το Mamma Mia λίγες ημέρες πριν πάμε. Αφήσαμε τα παιδιά στη μαμά μου ένα βράδυ και πήγαμε σινεμά. Είδαμε όλες τις χριστουγεννιάτικες ταινίες στην τηλεόραση. Είδαμε φίλους, μας έλειψαν φίλοι που ήταν μακριά. ΔΕΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑΜΕ. Πήγαμε στην εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων και μετά για έναν καφέ όλοι μαζί. Κοιμόμασταν οικογενειακώς πολύ αργά και ξυπνούσαμε εξίσου αργά. Είδαμε τα ξαδέρφια μας, τα αδέρφια μας μας και φάγαμε 4-5 όλοι μαζί, σε διαφορετικές συνθέσεις, σε διαφορετικά σπίτια, με αυτή τη βαβούρα που στα 7 δεν την προσέχεις, στα 16 σε ενοχλεί, στα 25 την αποφεύγεις και στα 35 την θέλεις πίσω γιατί ξέρεις πως τικ τακ κάνει το ρολόι. Κάθε χρόνος που έρχεται δίνει και παίρνει.
Χαράζει, λοιπόν, αύριο νέο ξεκίνημα και αν και δεν έχω ιδέα πως θα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε στις 7 και τέταρτο (7 ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ, χριστέ μου), μου αρέσει που το απόγευμα θα ξεστολίσω το δέντρο και τα λιγοστά χριστουγεννιάτικα που έχουμε στο σαλόνι, θα τραβήξω γραμμή και θα προχωρήσω για να ολοκληρώσω κάποια μισοτελειωμένα σχέδια του 16. Δεν προλάβαμε καινούριε χρόνε, δεν πειράζει. 2017 να σου γνωρίσω τα τελευταία bullets του 2016.
Είχα σκοπό να γράψω κάτι και μόλις ξεκίνησε η νέα χρονιά αλλά ούτε αυτό το κατάφερα.
Δεν είναι ότι δεν πρόλαβα, είναι ότι είχα βουλιάξει σε αυτό το μελιστάλαχτο των γιορτών που τίποτα ιδιαίτερα δεν έγινε, ούτε κάποιο ταξίδι κάναμε, ούτε τρέξαμε σε χριστουγεννιάτικα τοπία, ούτε καν όλα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια δεν βγάλαμε από την αποθήκη.
Δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα, ούτε μισό σχέδιο. Διάβασα βιβλία, δούλεψα (γράφω κείμενα ακόμη και τώρα Κυριακή απόγευμα), ήρθε ο Αι Βασίλης για έναν στους τέσσερις, οι πιθανότητες να μην έρθει καν του χρόνου είναι ανησυχητικές. Κλείσαμε εισιτήρια για τέσσερις για το Mamma Mia λίγες ημέρες πριν πάμε. Αφήσαμε τα παιδιά στη μαμά μου ένα βράδυ και πήγαμε σινεμά. Είδαμε όλες τις χριστουγεννιάτικες ταινίες στην τηλεόραση. Είδαμε φίλους, μας έλειψαν φίλοι που ήταν μακριά. ΔΕΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑΜΕ. Πήγαμε στην εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων και μετά για έναν καφέ όλοι μαζί. Κοιμόμασταν οικογενειακώς πολύ αργά και ξυπνούσαμε εξίσου αργά. Είδαμε τα ξαδέρφια μας, τα αδέρφια μας μας και φάγαμε 4-5 όλοι μαζί, σε διαφορετικές συνθέσεις, σε διαφορετικά σπίτια, με αυτή τη βαβούρα που στα 7 δεν την προσέχεις, στα 16 σε ενοχλεί, στα 25 την αποφεύγεις και στα 35 την θέλεις πίσω γιατί ξέρεις πως τικ τακ κάνει το ρολόι. Κάθε χρόνος που έρχεται δίνει και παίρνει.
Χαράζει, λοιπόν, αύριο νέο ξεκίνημα και αν και δεν έχω ιδέα πως θα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε στις 7 και τέταρτο (7 ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ, χριστέ μου), μου αρέσει που το απόγευμα θα ξεστολίσω το δέντρο και τα λιγοστά χριστουγεννιάτικα που έχουμε στο σαλόνι, θα τραβήξω γραμμή και θα προχωρήσω για να ολοκληρώσω κάποια μισοτελειωμένα σχέδια του 16. Δεν προλάβαμε καινούριε χρόνε, δεν πειράζει. 2017 να σου γνωρίσω τα τελευταία bullets του 2016.
1 σχόλιο:
Δεν πειράζει Ελένη μου, γιατί το 2017 έχει 365 μέρες για να τελειώσεις αυτά του 2016 αλλά και να ξεκινήσεις καινούργια. Οι γιορτές είναι να τις περνάς με οικογένεια και καλούς φίλους, κι ας μην έχεις βγάλει όλα τα στολίδια. Αν εσείς περάσατε ωραία αυτό μετράει. Φιλία πολλά από τα ξένα.
Δημοσίευση σχολίου