Αέρας αισιοδοξίας από το σπασμένο παράθυρο;

Κατεβαίνουμε την Μεσογείων με το αυτοκίνητο. Λίγο πριν τη στάση του Μετρό στο Νομισματοκοπείο, υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο σε πολύ κακή κατάσταση.

Το βλέπει η Μιράντα και λέει: «πω πω κοιτάξτε ένα χάλια σπίτι»

Η Δανάη: «ε, εντάξει με λίγο βαψιματάκι και καινούρια παράθυρα,

 μια χαρά θα είναι».

Είναι αυτό που λέμε,, ο αισιόδοξος βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο.

Βλέποντας το σόου την ορκωμοσία του Τραμπ την Παρασκευή, έχασα για λίγο την δική μου αισιοδοξία αλλά θέλω να ελπίζω πως τα πράγματα δεν θα γίνουν χειρότερα.

Το να είσαι αισιόδοξος είναι μόνο το πρώτο βήμα, βέβαια. Έτσι, αποκτάς την ηρεμία να αντιμετωπίσεις οποιοδήποτε πρόβλημα σου προκύψει: από ένα χαμηλό βαθμό στο σχολείο μέχρι έναν Πρόεδρο της Αμερικής που απεχθάνεσαι. Μπορείς να συζητήσεις τις λεπτομέρειες, να μιλήσεις για τα συναισθήματά σου και να επικοινωνήσεις. Να μην κλειστείς στον εαυτό σου, να ψάξεις για λύσεις: «ένα βαψιματάκι και καινούρια παράθυρα».

Θέλω να δώσω το καλό παράδειγμα για να έχω αισιόδοξα παιδιά δίπλα μου, με θετική αύρα, να κάνουν μεγάλα όνειρα για το μέλλον, με αυτοπεποίθηση και μια σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά.

Νομίζω το πρώτο βήμα είναι η παρατηρητικότητα και αυτό το mindfulness που διαβάζω παντού (μα παντού!). Υπάρχουν και καλές λεπτομέρειες σε μια γενική κακή κατάσταση και αν ζούμε την κάθε στιγμή, θα κάνουμε την αισιοδοξία δεύτερη φύση μας. Τοξότης speaking. 

P.S. Τη φωτογραφία την έβγαλα λίγες ημέρες μετά, επειδή ήξερα ότι θα έγραφα αυτό το κείμενο. Οδηγούσα και ζήτησα από τον Δημήτρη να μου τη βγάλει, αλλά τελικά την έβγαλα μόνη μου και νιώθω ότι πρόδωσα τον εαυτό μου που σχολιάζω όλους όσους οδηγούν και ανεβάζουν stories στο Instagram. Pitty to us all!